(Όλα είναι ωραία...)

(Όλα είναι ωραία...)
Συγγραφέας: Μαρία Πολυδούρη
Από τη συλλογή «Ηχώ στο Χάος»

Όλα είναι ωραία.
όλα είνε αγάπη κι’ αγάπης πόθος
τα ξεφυλλά.
Τόσο είνε ωραία καθώς πεθαίνουν
τόσο μοιραία
και σιωπηλά.

Έχω μια χάρη.
Στην άνθησή μου φορώ στεφάνι
το μαρασμό.
Έχω μια χάρη. Τι μούχουν δώσει
και μούχουν πάρει
το γιορτασμό;

Γιατί πεθαίνω
γίνομαι ωραία, γίνομαι η αγάπη
που την ποθούν.
Κι’ όλο πεθαίνω. Γύρω μου τάνθη
να τα πληθαίνω
να μαραθούν!

Χάρμα κι’ ο πόνος.
Στο βλέφαρό μου λάμπει το δάκρι
του σπαραγμού.
Χάρμα κι’ ο πόνος κι’ ας αξιώθη
να γίνει θρόνος,
του στοχασμού.

Έχω μια φλόγα
και πλάι η καρδιά σου, βουβή ικεσία,
μου τη ζητά.
Έχω μια φλόγα και δε μου ανήκει.
- Τη μοίρα ευλόγα,
δεν απατά.

Αυτή είνε η μοίρα
που μ’ ομορφαίνει, αυτή είνε η φλόγα
του εξιλασμού.
Αυτή είναι η μοίρα μου. μη μ’ αγγίζεις.
Φορώ τα μύρα
του χωρισμού.

Όλα είνε ωραία.
όλα είναι αγάπη κι’ αγάπης πόθος
τα ξεφυλλά.
Τόσο είνε ωραία καθώς πεθαίνουν
τόσο μοιραία
και σιωπηλά.