Ψαλμός τω Θεώ
| ←Το αποπλανηθέν πτηνόν | Ψαλμός τω Θεώ Συγγραφέας: Ποιητικά πρωτόλεια |
| 1873 Φεβρουαρίου 20 |
Τὴν χεῖρά μου
γηθόσυνος
παρακελεύετ' ἡ ψυχή,
κ' ἡ λύρα μου
εὐφροσύνος
θεῖον κελάδημ' ἀντηχεῖ.
Ἂς γείνωσι
θυμίαμα
πᾶς ἥλιος καὶ πᾶσα γῆ·
ἂς χύνωσι
μειδίαμα
οἱ τῶν ἀγγέλων ἀρχηγοί.
Ἁγνίσθητε,
καθάρθητε,
τὰς πτέρυγας τοῦ ἀετοῦ
δανείσθητε
καὶ ἄρθητε
εἰς τὰς αὐλὰς τοῦ Ποιητοῦ.
Τονίσατε
ψαλτήριον
καὶ μὲ καρδίαν καθαρὰν
ζητήσατε
τὸν Κύριον
μὲ συστολὴν καὶ μὲ χαράν.
Τὸ δῶμά του
ἐκτείνεται
ἐπέκεινα τῶν οὐρανῶν·
τὸ ὄμμα του
ἀφήνεται
νὰ διατρέχῃ τὸ κενόν.
Τὸ πνεύμά του
γινώσκουσι
ζωῆς τὰ σύμπαντα πηγήν·
στὸ νεῦμά του
ἐκθρώσκουσι
τὰ ἄστρα μὲ ὑποταγήν.
Παλάμη του
τ' ἀψήλωμα
καὶ τὸ κυρτὸν τοῦ οὐρανοῦ·
δυνάμει του
τὸ κοίλωμα
εἰς ὕψος αἵρεται βουνοῦ.
Τὸ βῆμά του
ἀόρατον
ἐπὶ ἡλίων σταματᾷ·
τὸ ῥῆμά του
ἀφώρατον
εὐθὺς εἰς έργον τελευτᾷ.
Ἀπένευσε;
Οἱ ἥλιοι
πίπτουσιν ἄνθρακες σβεστοί.
Ἐπένευσε,
καὶ χίλιοι
γεννῶνται κόσμοι θαυμαστοί.
Διέταξε
τὰ ἴχνη των
εἰς τὰς πτυχὰς τοῦ ἀχανοῦς,
κ' ἐπέταξε
οὶ λύχνοι των
νὰ δᾳδουχοῦν τοὺς οὐρανούς.
Ἠρίθμησε
τὰ βήματα
τῶν ποταμῶν καὶ τὴν ῥοήν,
κ' ἐῤῥύθμισε
τὰ κύμματα
καὶ τῶν ἀνέμων τὴν πνοήν.
Ἐκίνησε
στὸ ἄπειρον
τῆς δεξιᾶς τὸν λιχανόν;
Ἐμήνυσε
διάπυρον
τὸν χόλον του κάθε βουνόν.
Τὸν νόμον του
ἐπέστησε
ὡς τέρμα τοῦ ὠκεανοῦ,
τὸν δρόμον του
παρέστησε
μὲ τὴν ὁρμὴν τοῦ κεραυνοῦ.
Τονίσατε
ψαλτήριον
καὶ μὲ καρδίαν καθαράν,
ὑμνήσατε
τὸν Κύριον
μὲ συστολὴν καὶ μὲ χαράν.