Ψάλτης
| Λυρικά Συγγραφέας: |
Φίλευμα→ |
| από τα Λυρικά → έκδ. Ευαγ. Καμηνάρη, Βιέννη 1811 |
Την άνοιξη μια μέρα,
εκεί που τραγουδούσα,
ψηλά 'πο τον αιθέρα
κατέβηκεν η Μούσα,
η ψάλτρα Ερατώ.
Με λέγ΄: η Αφροδίτη,
οπού τον κόσμ΄ορίζει,
πιστόν της σε κηρύττει
και ψάλτην σε ψηφίζει
στην γην, όπου πατώ.
Και θέλει, όσο ζήσεις,
να ζεις στον ορισμό της,
κι εις το εξής ν΄αρχίσεις
αυτήν και το μωρό της
γλυκά να τραγουδείς.
Και δι΄αυτή τη χάρη
σε τάζει, λέγει άλλη·
να έρθει σαν τον Πάρη
με όλα της τα κάλλη
γυμνή να την ιδείς.
Έτσ΄ είπε· και κινώντας,
μ΄αγκιάλιασε το σώμα,
και πρόσχαρα γελώντας
με φίλησε στο στόμα
και πέταξε ψηλά.
Κι ευθύς καθώς εγεύθη
το στόμα μ΄το φιλί της
αμέσως εμαγεύθη
από τη μουσική της
στο ψάλσιμο λωλά.
Και όταν τώρ΄ αρχίσει
τα χείλη του ν΄ ανοίξει
και τύχει να λαλήσει
ή ελαφρά ν΄αγγίξει
τη γλώσσα μοναχή,
ευθύς το μαγεμένο,
χωρίς ποτέ να σφάλει,
ωσάν ορμηνευμένο
την Αφροδίτη ψάλλει,
τον Έρωτ΄ αντηχεί.