Μετάβαση στο περιεχόμενο

ΦΕΚ Α 86 - 31.12.1836/Διάταγμα περί συστάσεως πανεπιστημίου

Από Βικιθήκη
Φύλλο Εφημερίδος της Κυβερνήσεως 86, 31 Δεκεμβρίου 1836
Υπουργικόν Συμβούλιον
Διάταγμα περί συστάσεως πανεπιστημίου
Δείτε επίσης: σχετικό λήμμα.


ΔΙΑΤΑΓΜΑ.
Περὶ συστάσεως πανεπιστημίου.
ΟΘΩΝ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Διὰ τοῦ ἀπὸ 6 (18) Φεβρουαρίου 1834 νόμου, ἐκανονίσαμεν ἤδη τὴν στοιχειώδη ἐκπαίδευσιν εἰς τὰ δημοτικὰ σχολεῖα, μετὰ ταῦτα ἐβάλαμεν εἰς ἐνέργειαν καὶ τὰ πρὸς ἀνωτέραν μὲν ἐκπαίδευσιν προσδιωρισμένα ἁρμόδια εἰς τὴν παροῦσαν τοῦ τόπου κατάστασιν σχολεῖα καὶ γυμνάσια, εὐκολύνοντες οὕτω τὴν κτῆσιν τῶν παρασκευαστικῶν γνώσεων εἰς ὑψηλοτέραν ἐπιστημονικὴν μάθησιν. Ἐπιστάσης δὲ ἤδη τῆς ἐποχῆς πρὸς σύστασιν τοῦ πανεπιστημίου, ὑπερτάτου ἐκπαιδευτικοῦ καταστήματος, τὸ μὲν διότι ὑπάρχουσιν ἴσως ἤδη ἱκανοὶ ἀκροαταὶ, ἐφωδιασμένοι μὲ τὴν προκαταρκτικὴν παιδείαν, τὸ δὲ διότι ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀπολύτως ἀναγκαίων διδασκάλων δύναται νὰ συμπληρωθῇ ἀπὸ τὰς συσταθείσας ἤδη σχολὰς τῆς Ἰατρικῆς καὶ Θεολογίας, ἀπὸ τοὺς ὀφείλοντας νὰ παραδίδωσιν ὑπαλλήλους τῶν ἀνωτέρων κλάδων τῆς δημοσίου ὑπηρεσίας καί τινας ἐκ τῶν μελῶν τῆς συστηθείσης ἤδη ἐπιστημονικῆς ἑταιρείας, ἡ δὲ ἐνεστῶσα κατάστασις τοῦ ταμείου καθιστᾷ τέλος πάντων δυνατὴν τὴν τοιαύτην ἰδιαιτέραν δαπάνην· ἀκούσαντες τὴν διορισθεῖσαν ἐπιτροπὴν διὰ τὸν ὀργανισμὸν τῆς ἀνωτέρας ἐκπαιδεύσεως καὶ κατὰ πρότασιν τῆς ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Γραμμ. τῆς Ἐπικρατείας ἀπεφασίσαμεν καὶ διατάττομεν·

Α. Περὶ συστάσεως τοῦ πανεπιστημίου.
Ἄρθρ. 1.

Θέλει συστηθῆ δι’ ὅλον τὸ κράτος πανεπιστήμιον εἰς Ἀθήνας, καὶ ἀνοιχθῆ ἐπισήμως τὴν τρίτην ἡμέραν τοῦ πάσχα 1837.

Πρὸς μνήμην δὲ τοῦ Συστήσαντος αὐτὸ θέλει φέρει τὴν ἐπωνυμίαν « Πανεπιστήμιον τοῦ Ὄθωνος. »

Ἄρθρ. 2.

Τὸ πανεπιστήμιον τοῦτο σύγκειται ἀπὸ τέσσαρας σχολὰς (facultés), δηλ.

Α′. Τὴν τῶν γενικῶν ἐπιστημῶν ὡς φιλοσοφίας, φιλολογίας, μαθηματικῶν καὶ φυσικῶν ἐπιστημῶν, ἰδίως δὲ χημείας, φυσικῆς, ἀστρονομίας, τῶν διαφόρων μερῶν τῆς φυσικῆς ἱστορίας, γεωγραφίας, καταστατικῆς καὶ ἱστορίας μὲ τὰς βοηθητικὰς ἐπιστήμας αὐτῶν.

Β′. Τὴν τῆς θεολογίας·

Γ′. Τὴν τῆς ἰατρικῆς·

Δ′. Τὴν τῶν νομικῶν καὶ πολιτικῶν ἐπιστημῶν.

Τὸ πανεπιστήμιον ἐν γένει, δηλ. ἡ ἕνωσις ὅλων τῶν σχολῶν αὐτοῦ, ἀποτελεῖ τὸ ἀνώτατον ἐκπαιδευτικὸν κατάστημα χάριν τῆς ὑψηλοτέρας ἐθνικῆς ἐκπαιδεύσεως.

Ἄρθρ. 3.

Ἑκάστη σχολὴ ἔχει ὡρισμένον ἀριθμὸν καθεδρῶν καὶ σχηματίζει καθ’ ἑαυτὴν ἐπιστημονικὸν ἀνεξάρτητον σύλλογον λογίων, ἀδιαίρετον ὅμως ἐπὶ τὸ σῶμα τοῦ πανεπιστημίου καὶ μένοντα εἰς διηνεκῆ ὀργανικὸν μετ’ αὐτοῦ σύνδεσμον.

Ὁ ἀριθμὸς τῶν μελῶν ἑκάστης σχολῆς, ὡς καὶ ὁ τῶν πρωτίστων καθεδρῶν αὐτῆς, θέλει προσδιορισθῆ εἰς τὰς κανονικὰς αὐτῆς διατάξεις. Ἐξαιρουμένης δέ τῆς πρώτης ταύτης ἐποχῆς, τοῦ λοιποῦ μόνον οἱ τακτικοὶ καθηγηταὶ θέλουσιν εἶναι μέλη τῶν σχολῶν.

Ἀλλ’ ἐκτὸς τούτων θέλουσι δοθῇ εἰς τὰς σχολὰς καὶ ὅσοι εἰς τὸ μέλλον ἤθελον φανῆ ἀναγκαῖοι ἔκτακτοι καθηγηταὶ, εἰς δὲ τὴν σχολὴν τῶν γενικῶν ἐπιστημῶν καὶ οἱ ἀνήκοντες διδάσκαλοι διὰ τὰς ἰδίως ἀναγκαίας καθομιλουμένας γλώσσας, δι’ ὡραίας τέχνας, καὶ διὰ πρακτικὰ ἀναγκαῖα ἀντικείμενα σπουδῆς, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ συμπεριληφθῶσιν εἰς τὸ πανεπιστήμιον.

Θέλουσι δὲ συστηθῇ καὶ καθέδραι διὰ τὰς ἀνωτέρας στρατιωτικὰς ἐπιστήμας.

Ἄρθρ. 4.

Πρὸς ἀπαρτισμὸν τῶν ἀναγκαίων καθηγητῶν τοῦ πανεπιστημίου δύνανται νὰ προσλαμβάνωνται εἰς τὰς διαφόρους σχολὰς καὶ διδάκτορες, οἵτινες ἀφοῦ ἐξετασθέντες θεωρητικῶς τε καὶ πρακτικῶς εἰς τὸν κλάδον τῆς σπουδῆς αὐτῶν καὶ ἔχοντες ἀπόδειξιν ὅτι ἀπήντησαν ἐξόχως ἢ τοὐλάχιστον ἄριστα, λάβωσι τοῦ προλύτου (δόκτορος) τὸ δίπλωμα, νὰ παραδίδωσιν εἰς τὸ πανεπιστήμιον ὡρισμένην τινὰ σειρὰν μαθημάτων, λαμβάνοντες τὰ δίδακτρα, ἢ, κατὰ τὰς περιστάσεις καὶ ἰδιαιτέραν τινὰ, ἀντιμισθίαν.

Κυρίως δὲ θέλουσιν ἐκλέγεσθαι ὡς τοιοῦτοι οἱ ἐπιτυχῶς φοιτήσαντες εἰς ξένα περίφημα πανεπιστήμια.

Ἄρθρ. 5.

Τὸ πανεπιστήμιον θέλει λάβει τὰς αὐτῷ ἀναγκαίας ἐπιστημονικὰς συλλογὰς, καὶ τὰ λοιπὰ χρειώδη.

Εἰς διάθεσιν αὐτοῦ τίθενται ὅλαι αἱ δημόσιαι συλλογαὶ, ὁ κατάλογος τῆς ἰατρικῆς σχολῆς, καὶ αἱ συλλογαὶ τῶν ἑταιρειῶν τῆς ἰατρικῆς καὶ φυσικῆς ἱστορίας. Θέλει δὲ ἀνυπερθέτως οἰκοδομηθῆ δι’ αὐτὸ ἰδιαίτερον καὶ κατάλληλον οἰκοδόμημα.

Ἄρθρ. 6.

Μέχρις ὅτου συστηθῇ ἡ ἀκαδημία τῶν ἐπιστημῶν ἡ ὁποία ὡς σύλλογος λογίων, θέλει περιλάβει ἐν ἑαυτῇ καὶ καλλιεργεῖ τὰς γενικὰς ἐπιστήμας, θέλει τὰς ἀναπτύσση διὰ συζητήσεων, καὶ ἐκτελεῖ διὰ τῶν συνενωμένων δυνάμεων τῶν μελῶν αὐτῆς ὅσα ὑπερβαίνουσι τάς δυνάμεις ἑνὸς μόνον πεπαιδευμένου, οἱ καθηγηταὶ τοῦ πανεπιστημίου καὶ ἰδίως οἱ τῆς σχολῆς τῶν γενικῶν ἐπιστημῶν θέλουσι σπουδάσει νὰ ἀναπληρώσωσι προσωρινῶς τὴν ῥηθεῖσαν ἀκαδημίαν, προετοιμάζοντες οὕτω τὴν μέλλουσαν αὐτῆς σύστασι. Προσκληθέντες δὲ ἐν καιρῷ θέλουσι λάβει ἐνεργητικὰ καθήκοντα εἰς τὰς ἐργασίας τῆς ἀκαδημίας. Τὸ πανεπιστήμιον βέλει σχηματίζει καὶ συμβούλιον ἐκπαιδευτικὸν, τὸ ὁποῖον ὁσάκις προσκαλεῖται θέλει καθυποβάλλει διὰ τῶν συνταττομένων ἐπὶ πλήρει ὅλων τῶν σχολῶν συνεδριάσει πρωτοκόλλων, τὰς ἰδέας καὶ τὰ ἐκ τῆς πείρας αὐτοῦ ἐξαγόμενα εἰς τὴν ἐπὶ τῶν ἐκκλησιαστικῶν κτλ. Γραμματείαν.

Ἄρθρ. 7.

Ἅπαντα τοῦ πανεπιστημίου τὰ ἀναλώματα θέλουσι δίδεσθαι ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸν ταμεῖον, καθ’ ὅσον δὲν λαμβάνονται ἀπὸ τὴν ἰδιαιτέραν προκοδότησιν τοῦ πανεπιστημίου. Ἄλλα θέλουσι προκαταβάλλεσθαι ἀπὸ τὸ δημόσιον ταμεῖον, μέχρις ὅτου τὸ ἐκκλησιαστικὸν δυνηθῇ ν’ ἀναλάβῃ ὅλην τὴν εἰς βάρος αὐτοῦ τεθειμένην ἐκκλησιαστικὴν καὶ ἐκπαιδευτικὴν δαπάνην.

Ἡ ἰδιαιτέρα τοῦ πανεπιστημίου προικοδότησις σύγκειται ἀπὸ τὴν περιουσίαν ἥτις θέλει τῷ δοθῆ δι’ ἰδιαιτέρων διαταγμάτων καὶ ἐπισήμων ἐγγράφων τῆς Κυβερνήσεως, ἢ περιέλθῃ εἰς αὐτὸ κατ’ ἰδιαιτέρους νομικοὺς ὁρισμοὺς ἢ γενναίως χαρισθῇ ἀπὸ ἰδιώτας ἢ πολιτικὰ σώματα, ἢ δι’ ὁποιουδήποτε νομίμου τρόπου κατασταθῇ ἰδιοκτησία αὐτοῦ.

Ἰδίως περιλαμβάνονται ἐνταῦθα οἱ χρηματικοὶ πόροι, ὅσους ἐχορηγήσαμεν διὰ τοῦ ἀπὸ 20 Μαΐου (1 Ἰουνίου) Ἡμετέρου διατάγματος.

Ἄρθρ. 8.

Διὰ τὴν ἐσωτερικὴν διάταξιν τοῦ πανεπιστημίου θέλουσι συνταχθῆ καὶ καθυποβληθῆ εἰς τὴν Ἡμετέραν ἔγκρισιν ἰδιαίτεροι κανονικοὶ ὁρισμοὶ ἔχοντες βάσιν τὸ παρὸν διάταγμα καὶ τὰς ὑπαρχούσας νομικὰς διατάξεις.

Ἄρθρ. 9.

Πρὸ τῆς ἀρχῆς ἑκάστης, ἑξαμηνίας τοῦ σχολικοῦ ἔτους τὸ πανεπιστήμιον θέλῃ καθυποβάλλει, εἰς τὴν ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Γραμματείαν, διὰ νὰ ζητῆται ἡ Ἡμετέρα ἔγκρισις, τὸν κατάλογον (πρόγραμμα) τῶν κατὰ τὸ διάστημα τῆς ἑξαμηνίας παραδοθησομένων μαθημάτων καὶ θέλει δημοσιεύει αὐτὸ διὰ τοῦ τύπου, ἰδιαιτέρως δὲ διὰ τῆς ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως.

Β. Περὶ τῆς διοικήσεως τοῦ πανεπιστημίου.
Ἄρθρ. 10.

Τὸ πανεπιστήμιον ὑπόκειται εἰς τὴν ἄμεσον ἐπιτήρησιν τῆς Ἡμετέρας ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Γραμματείας, λαμβάνει παρ’ αὐτῆς τὰς ἀνηκούσας διακοινώσεις, καὶβπέμπει, πρὸς αὐτὴν τὰς ἰδίας αὐτοῦ ἐκθέσεις. Ἡ διεύθυνσις καὶ ἀστυνομία τοῦ πανεπιστημίου ἀνατίθεται εἰς ἕνα Πρύτανιν (Recteur), ἑκάστης δὲ σχολῆς εἰς ἕνα Σημάντορα (Doyeu)· τούτους δὲ θέλομεν διορίσει Ἡμεῖς κατ’ ἀρχὰς μεταξὺ τῶν καθηγητῶν τοῦ πανεπιστημίου, ἀλλ’ εἰς τὸ ἐξῆς θέλουσιν ἐκλέγεσθαι κατ’ ἔτος δι’ ἀπολύτου πλειοψηφίας ἀπὸ τοὺς καθηγητὰς τοῦ πανεπιστημίου, ὥστε δι’ ἑκάστην θέσιν νὰ προσδιορίζονται δύω, δηλ. ὁ μὲν πρύτανις νὰ διορίζεται ὑφ’ ὅλων τῶν σχολῶν συνηγμένων, ἕκαστος δὲ σημάντωρ ὑπὸ μόνης τῆς ἀνηκούσης σχολῆς, ὁ δὲ προσδιορισμὸς ἢ μᾶλλον ἡ ἐπικύρωσις τῶν διορισθέντων νὰ ἐπιφυλάττηται εἰς Ἡμᾶς. Ἐφ’ ὅσον δὲ ὑπηρετεῖ ὁ πρύτανις, ἔχει βαθμὸν Συμβούλου τῆς Ἐπικρατείας εἰς ἔκτακτον ὑπηρεσίαν.

Ἄρθρ. 11.

Ὁ πρύτανις καὶ οἱ τέσσαρες σημαίντορες τῶν σχολῶν ἀποτελοῦσι τὸ συμβούλιον τοῦ πανεπιστημίου, εἰς τὸ ὁποῖον εἶναι ἀνατεθειμένῃ ἡ διοίκησις τοῦ καταστήματος, ἡ τήρησις τῆς πειθαρχίας καὶ ἡ ὑπεράσπισις τοῦ πανεπιστημίου. Τὸ συμβούλιον τοῦτο ἀποτελεῖ ἑπομένως ἐντελῆ σύλλογον, ὅστις εἰς τὰς ὑπὸ τῶν κοινωνικῶν διατάξεων προσδιορισθησομένας περιστάσεις θέλει ἀποφασίζει διὰ κοινῆς συσκέψεως καὶ ἀπολύτου πλειονοψηφίας. Ἀλλ’ ὁ πρύτανις ἔχει τὴν ἐκτελεστικὴν δύναμιν μὴ πσρεκβαίνων κατὰ τοῦτο τὰ ὅρια τῶν νομικῶν διατάξεων, τῶν κανονισμῶν τοῦ πανεπιστημίου καὶ τῶν ἀποφάσεων τοῦ συμβουλίου, ὁσάκις αὗται κατὰ τοὺς ῥηθέντας κανονισμοὺς γίνονται ἀναγκαῖαι.

Ἄρθρ. 12.

Ἀλλὰ καὶ ἑκάστη σχολὴ, προεδρευομένη ὑπὸ τοῦ σημάντορος, ἀποτελεῖ καθ’ ἑαυτὴν εἰς τὰς ἐμπιπτούσας ὅλως ἐπιστημονικὰς ὑποθέσεις ἰδιαίτερον σύλλογον κατὰ τὰ ἰδίως ὁριζόμενα εἰς τὰς κανονικὰς διατάξεις τοῦ πανεπιστημίου.

Ἄρθρ. 13.

Εἰς σπουδαίας περιπτώσεις, ὁσάκις πρόκειται περὶ τῆς ἐσωτερικῆς διατάξεως τοῦ πανεπιστημίου, περὶ μεταῤῥυθμίσως τῶν κανονισμῶν ἢ ἄλλων ὀργανικῶν ζητημάτων, σπουδαίων πειθαρχικῶν παραβάσεων καὶ τιμωρίας αὐτῶν, συντάξεως τοῦ προγράμματος τῶν παραδόσεων, προσδιορισμοῦ τῶν ἐπὶ βραβείῳ προβλημάτων, ἐκλογῆς τοῦ πρυτάνεως Θέλουσιν ἀποφασίζει κατ’ ἀπόλυτον πλειοψηφίαν ὅλα τὰ μέλη τῶν σχολῶν ἐν πλήρει συνεδριάσει.

Ἄρθρ. 14.

Ἡ Κυβέρνησις τέλος διορίζει ἐκ τῶν διὰ τὴν ἐπιστημονικὴν παιδείαν αὐτῶν καὶ τὸν ἠθικὸν χαρακτῆρα διακρινομένων ὑπαλλήλων τῆς πρωτευούσης καὶ ἕνα ἐπίτροπον παρὰ τῷ πανεπιστημίῳ, ἐκτελοῦντα παρ’ αὐτῷ χρέη ἐπιτρόπου τῆς ἐπικρατείας καὶ ὀφείλοντα νὰ ἐπιβλέπῃ εἰς τὴν ἀκριβῆ φυλακὴν τῶν διδομένων εἰς τὸ πανεπιστήμιον ὁρισμῶν καὶ ἔχοντα ἑπομένως καθῆκον καὶ δικαίωμα νὰ παρευρίσκεται αὐτοπροσώπως εἰς τὰς σπουδαίας τοῦ συμβουλίου καὶ γενικὰς συνελεύσεις, νὰ κοινολογῇ εἰς αὐτὰς τὰς κατὰ χρέος παρατηρήσεις αὐτοῦ, καὶ βλέπων προσέτι τὰ πρωτότυπα πρωτόκολλα νὰ λαμβάνῃ γνῶσιν τῶν εἰς τὰς συνεδριάσεις του συμβουλίου καὶ τὰς γενικὰς συνελεύσεις γενομένων, καὶ ν’ ἀναφέρῃ τὰ δέοντα εἰς τὴν προϊσταμένην αὐτοῦ ἀρχήν. Ὁσάκις ἡ θέσις τοῦ ἐπιτρόπου, ὅστις ὑποτάττεται ἀμέσως ὑπὸ τὴν ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας, μένῃ χηρεύουσα καὶ ἐὰν Ἡμεῖς δὲν θεσπίσωμεν ἰδιαίτερόν τινα περὶ αὐτῆς ὁρισμὸν, καὶ μέχρι τῆς ἐκδόσεώς του ἐκπληροῖ τὰ τοῦ ἐπιτρόπου καθήκοντα ὁ διοικητὴς τῆς πρωτευούσης.

Ἄρθ. 15.

Ἡ πρυτανεία θέλει ἔχει ἕνα γραμματέα, ἕνα λογιστὴν καὶ ἕνα κλητῆρα, ἡ δὲ σχολὴ τοὺς ἀναγκαίους βοηθοὺς καὶ ὑπηρέτας.

Τὸ συμβούλιον καὶ αἰ σχολαὶ ἔχουσι τὸ δικαίωμα τῆς περὶ τῶν διορισμῶν τούτων προτάσεως καὶ τῆς ἀμέσου παραδοχῆς τοῡ προσωπικοῦ τούτου.

Ἀλλὰ τὰ περὶ μισθοδοσίας καὶ λοιπὰ θέλουσιν ὁρισθῇ ἀκριβέστερον.

Ἄρθρ. 16.

Ὁ Γραμματεὺς μετὰ τοῦ λογιστοῦ θέλει διατάξει τὰ τοῦ γραφείου καὶ τῆς καταχωρήσεως καὶ κρατεῖ τὰ γραμμάτια τῆς καταγραφῆς τῶν μαθητῶν. Ἐκτὸς τούτου χρεωστεῖ νὰ συνάξῃ τὰ δίδακτρα τῶν καθηγητῶν κατὰ τὰς ἀποδείξεις τῆς ἐγγραφῆς, ὁμοίως καὶ τὸ δικαίωμα τῆς πρώτης ἐγγραφῆς, τῶν πιστοποιητικῶν, τῶν ἀπολυτηρίων καὶ προβιβαστηρίων ἐγγράφων, καὶ τῶν πειθαρχικῶν ποινῶν κτλ, νὰ κρατῇ τὰ βιβλία καὶ ταμεῖα, καὶ νὰ καταστρῶνῃ τοὺς λογαριασμοὺς τόσον τῶν προσόδων τοῦ πανιπιστημίου, ὅσῳ καὶ τῆς πρὸς συντήρησιν αὐτοῦ δαπάνης.

Ἄρθρ. 17.

Τὰ βιβλία τῆς ἐγγραφῆς τῶν μαθητῶν καὶ τοῦ ταμείου ἀριθμεῖ καὶ μονογραφεῖ ὁ πρύτανις αὐτός. Ὡς πρὸς τὴν κράτησιν δὲ τῶν βιβλίων καὶ τὴν διαχείρισιν τοῦ ταμείου, ἐφαρμόζονται καὶ ἐνταῦθα κατ’ ἀναλογίαν τὰ περὶ τοῦ γενικοῦ ταμείου ὡρισμένα.

Ἡ ἐξέτασις τοῦ ταμείου καὶ τῶν λογισμῶν τοῦ πανεπιστημίου ὑπάρχει καθῆκον τοῦ ἐλεγκτικοῦ συνεδρίου.

Ἄρθρ. 18.

Οἱ μισθοὶ τῶν καθηγητῶν τοῦ πανεπιστημίου καὶ τῶν λοιπῶν ὑπαλλήλων αὐτοῦ θέλουσι, τοῖς πληρόνεσθαι ἁμέσως ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸν ταμεῖον καί καταλογίζεσθαι ἐπὶ τοῦ προϋπολογισμοῦ εἰς τὴν θέσιν τοῦ πανεπιστημίου· ἀλλὰ τὰ λοιπὰ τοῦ πανεπιστημίου ἀναλώματα τὰ ὑπὸ τοῦ προϋπολογισμοῦ προσδιοριζόμενα, θέλουσι λαμβάνεσθαι ἀπὸ τὸ αὐτὸ ταμεῖον εἰς μηνιαίας δόσεις ὑπὸ τοῦ λογιστοῦ τοῦ πανεπιστημίου.

Αἱ ἀπὸ τὴν ἰδιαιτέραν προικοδότησιν τοῦ πανεπιστημίου προερχόμεναι ποσότητες ἐμβαίνουσι μὲν εἰς τὸ ἐκκλησιαστικὸν ταμεῖον, ἀλλὰ λογαριάζονται ἰδίως καὶ χρησιμεύουσι μόνον εἰς τὸν προσδιωρισμένον σκοπόν.

Ἄρθρ. 19.

Ἡ πρυτανεία θέλει καταστρώνει ἐτησίως ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὑπὸ τῶν σχολῶν εἰς αὐτὴν παραδοθέντων καὶ εἰς τὸ συμβούλιον ἀκριβῶς προεξετασθέντων εἰδικῶν προϋπολογισμῶν, τὸν προϋπολογισμὸν τοῦ πανεπιστημίου ὅλου καὶ καθυποβάλλει αὐτὸν ἐν καιρῷ εἰς τὴν προϊσταμένην Γραμ. τῶν Ἐκκλησιαστικῶν, διὰ νὰ τὸν ἐξετάσῃ, προσδιορίζῃ καὶ συμπεριλαμβάνῃ εἰς τὸν γενικόν προϋπολογισμὸν τοῦ κράτους.

Ἄρθρ. 20.

Τὰ ἐντάλματα τῶν καθημερινῶν πληρωμῶν ἐκδίδει ὁ πρύτανις ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὑπὸ τῶν ἀνηκόντων καθηγητῶν καὶ σημαντόρων προσυπογεγραμμένων ἀποδεικτικῶν τῶν ἀναλωμάτων, ἐντὸς τῶν ὅρων τοῦ ἐτησίου προϋπολογισμοῦ. Ἀλλ’ ἡ διοίκησις τοῦ πανεπιστημίου ἔχει ἐλευθέραν τὴν διαχείρισιν τῆς διὰ τοῦ προϋπολογισμοῦ ἐγκριθείσης γενικῆς ποσότητος τῶν καθημερινῶν ἀναλωμάτων, χωρὶς ὅμως ἐκ τούτου ὁ εἷς ἢ ὁ ἕτερος τῶν κλάδων τοῦ πανεπιστημίου ν’ ἀδικῆται ὡς πρὸς τὰς ἀναγκαίας δαπάνας.

Τὰ περισσεύματα τῆς γενικῆς ταύτης ποσότητος τῶν γραφικῶν ἀναλωμάτων μένουσιν εἰς ὄφελος τοῦ προϋπολογισμοῦ τοῦ μέλλοντος ἔτους.

Ἄρθρ. 21.

Τοὺς καταλόγους τῶν διδακτικῶν ὀργάνων, συλλογῶν καὶ λοιπῶν ἀντικειμένων κρατοῦσιν οἱ καθηγηταὶ ὑπὸ τὴν ἄμεσον ἐπιστασίαν τῶν σημαντόρων, ἀλλὰ τοὺς τοῦ ὑλικοῦ τοῦ γραφείου καὶ τῶν λοιπῶν σκευῶν τῶν σχολῶν κρατεῖ ὁ λογιστὴς τοῦ πανεπιστημίου ὑπὸ τὴν ἐπιστασίαν τοῦ πρυτάνεως.

Οἱ κατάλογοι οὗτοι, ἅμα ἀνοίγωνται, πρέπει νὰ ἀριθμῶνται καὶ νὰ μονογραφῶνται ἀπὸ τὸν κατὰ καιρὸν πρύτανιν καὶ νὰ καθυποβάλλωνται ἐτησίως εἰς τὸ ἐλεγκτικὸν συνέδριον ὁμοῦ μὲ τὴν παράδοσιν τῶν λογαριασμῶν τῆς καθημερινῆς δαπάνης, οἵτινες πρέπει νὰ συνοδεύονται ἀπό τὰς ἀναγκαίας ἀποδείξεις.

Ἄρθρ. 22.

Αἱ συλλογαὶ, τὰ διδακτικὰ ὄργανα καὶ λοιπὰ ἀντικείμενα τίθενται ὑπὸ τὴν ἄμεσον ἐπιτήρησιν τῶν ἀνηκόντων καθηγητῶν, οἵτινες ὑπάρχουσι καὶ ἰδίως περὶ αὐτῶν ὑπεύθυνοι, ἐπιτηρούμενοι ἀπὸ τὸν σημάντορα.

Ἄρθρ. 23.

Ἡ ἐπίσημος τοῦ πανεπιστημίου ἀλληλογραφία γίνεται ἀπὸ τὴν πρυτανείαν. Ὅλα τὰ ἐξερχόμενα ὑπογράφονται ἑπομένως ἀπὸ τὸν πρύτανιν καὶ τὸν γραμματέα, ἀλλὰ τὰ ἀποδεικτικὰ γραμμάτια τῆς πρώτης ἐγγραφῆς, ἀπολυτήρια καὶ διπλώματα προσυπογράφονται καὶ ἀπὸ τοὺς ἀνήκοντας σημάντορας, καὶ σφραγίζονται καὶ μὲ τὴν σφραγίδα τῆς ἀνηκούσης σχολῆς.

Ἄρθρ. 24.

Τὸ πανεπιστήμιον ὑπάρχει εἰς τὴν αὐτὴν τάξιν μὲ τὰς λοιπὰς δημοσίους ἀρχὰς, πλὴν τῶν ὑπουργείων· φέρει δὲ σφραγίδα ὡς αἱ κεντρικαὶ δημόσιοι ἀρχαί μὲ τὴν ἐπιγραφὴν «Β. Ἑλληνικὸν πανεπιστήμιον Ὄθωνος».

Ὁμοίως δὲ καὶ ἑκάστη σχολὴ ἔχει ἰδίαν σφραγίδα φέρουσαν ἐν μέσῳ μὲν τὰ Βασιλικὰ παράσημα, πέριξ δὲ τὴν ἐπιγραφὴν «Σχολὴ τῆς θεολογίας κτλ. τοῦ Β. Ἑλληνικοῦ πανεπιστημίου τοῦ Ὄθωνος.»

Γ. Περὶ τῶν ἰδιαιτέρων δικαιωμάτων τοῦ Πανεπιστημίου.
Ἄρθρ. 25.

Τὸ πανεπιστήμιον θεωρεῖται ὡς σύλλογος πεπαιδευμένων δυνάμενος νὰ ἀποκτήσῃ ἰδιαιτέραν περιουσίαν διὰ δωρημάτων, κληροδοσιῶν καὶ προικοδοτήσεων. Ἡ περιουσία αὕτη θέλει διαχειρίζεσθαι ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιον κατὰ τοὺς ὑπάρχοντας ὅρους καὶ κανονισμοὺς περὶ τῆς περιουσίας τῶν ἀγαθοεργῶν καταστημάτων καὶ θέλει ἀποκλειστικῶς χρησιμεύσει εἰς τὸ πανεπιστήμιον, δι’ ὃ καὶ ὑπάρχει προσδιωρισμένη.

Ἄρθρ. 26.

Τὸ πανεπιστήμιον δύναται δι’ ὑποθέσεις αὐτοῦ, νὰ συνδέσῃ ἐντὸς τῶν νομικῶν διατάξεων, ἀλληλογραφίαν μετὰ τῶν ξένων πανεπιστημίων καὶ τῶν ὑπὸ τῶν ἀνηκουσῶν Κυβερνήσεων ἀναγνωρισμένων φιλομούσων ἑταιριῶν.

Τὸ δικαίωμα τοῦτο ἔχουσι καὶ αἱ σχολαὶ εἰς ἐπιστημανικὰ ἀντικείμενα.

Ἄρθρ. 27.

Τὴν ἀστυνομίαν τοῦ πανεπιστημίου, τὴν πειθαρχίαν μεταξὺ τῶν καθηγητῶν, διδασκάλων, μαθητῶν καὶ τοῦ λοιποῦ προσωπικοῦ τοῦ πανεπιστημίου καὶ τὸ κατ’ αὐτὴν ποινικὸν δικαίωμα διεξάγει ἀνεξαρτήτως ἡ διοίκησις τοῦ πανεπιστημίου κατὰ τοὺς ὅρους τοῦ παρόντος διατάγματος καὶ τὰς συνταχθησομένας κανονικὰς διατάξεις, ἀλλὰ χωρὶς νὰ ἀφαιρῆται ἀπὸ τὴν προϊσταμένην Γραμματείαν τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἡ πειθαρχικὴ ἐξουσία ἐπὶ τῆς διοικήσεως τοῦ πανεπιστημίου, οὐδὲ ἀπὸ τὰ τακτικὰ δικαστήρια ὅ,τι κατὰ τοὺς ὑπάρχοντας πολιτικοὺς καὶ ποινικοὺς νόμους ἀναφέρεται εἰς αὐτά.

Ἄρθρ. 28.

Εἰς πολιτικὰς διαφορὰς μεταξὺ τῶν μαθητῶν καὶ πολιτῶν κτλ δύναται καὶ ὁ πρύτανις καὶ τὸ συμβούλιον τοῦ πανεπιστημίου νὰ ζητηθῶσι κατὰ τὰς νομικὰς διατάξεις ὡς συμβιβασταὶ καὶ διαιτηταί.

Ἄρθρ. 29.
Ἰδιαίτερος νόμος πρέπει νὰ κανονίσῃ τὸ περὶ χρεῶν τῶν μαθητῶν, τόσον πρὸς ἀσφάλειαν τῶν πολιτῶν, ὅσον καὶ διὰ τὴν ἠθικότητα τῶν μαθητῶν, ὑπὲρ πᾶν ἄλλο σπουδαίαν εἰς τὸν κοινωνικὸν βίον.
Ἄρθρ. 30.

Τὸ πανεπιστήμιον ἀπονέμει τοῦ προλύτου τὸν βαθμὸν καὶ τιμητικήν τινα διασημασίαν εἰς τοὺς ἰδιαιτέρως ἐντὸς τοῦ πανεπιστημίου διαπρέψαντας, τοὺς λύσαντας κατὰ τὴν κρίσιν τῆς ἀνηκούσης σχολῆς τὰ ἐπὶ βραβείῳ προτεθέντα προβλήματα, ἢ τοὺς ἐνασχηληθέντας εἰς ἐρεύνας περὶ αὐτῶν, καὶ ἐπιτυχῶς εἰς τὸ ἀμφιθέατρον τοῦ πανεπιστημίου ἀποδείξαντας ἐπὶ συζητήσεως τὴν γενομένην πρότασιν καὶ γράψαντας καὶ τυπώσαντας σοφὴν περὶ αὐτῆς πραγματείαν.

Ἄρθρ. 31.

Διὰ τὴν πρώτην ἐγγραφὴν, τὰ ἀποδεικτικὰ, τὰ ἀπολυτήρια, τοὺς προβιβασμοὺς, θέλουσι δίδεσθαι ἐκτὸς τοῦ κατὰ νόμον χαρτοσήμου καὶ ἄλλα ἰδιαίτερα δικαιώματα, ἰδίως προσδιορισθησόμενα εἰς τὰς κανονικὰς διατάξεις, καὶ διανέμεσθαι εἰς τὸ προσωπικὸν τοῦ πανεπιστημίου καὶ εἰς τὸ ταμεῖον, τῶν συντάξεων.

Ἄρθρ. 32.

Κατὰ πρότασιν τῆς διοικήσεως τοῦ πανεπιστημίου θέλει κανονισθῇ εὐπρεπὴς καὶ ἀνάλογος τῆς ἀξιοπρεπείας τοῦ καταστήματος διάταξις τῶν ἐπὶ τῆς ἐνάρξεως τοῦ διδακτικοῦ ἔτους, κατὰ τοὺς προβιβασμοὺς καὶ τὰς λοιπὰς ἑορτὰς τοῦ καταστήματος γενησομένων τελετῶν.

Ἄρθρ. 33.

Εἰς τὰς ἐν τῷ ἀνωτέρῳ ἄρθρῳ ῥηθεῖσας περιπτώσεις θέλουσιν ἐμφανίζεσθαι οἱ καθηγηταὶ φέροντες ἰδιαιτέραν στολὴν, χρώματος κυανοῦ μὲν βαθέος οἱ τῆς σχολῆς τῶν γενικῶν ἐπιστημῶν, μελανοῦ δὲ οἱ τῆς θεολογικῆς, πρασίνου δὲ οἱ τῆς ἰατρικῆς, καὶ πορφυροῦ μὲ περιλαίμια καὶ ἐπικάρπια καὶ πῖλον ἀπὸ ὁλοσηρικόν μέλαν (κατηφέ) οἱ τῆς σχολῆς τῶν νομικῶν καὶ τῆς πολιτικῆς Οἰκονομίας.

Ὁ Πρύτανις φέρει ἐκτὸς τῆς στολῆς τῆς σχολῆς εἰς ἣν ἀνήκει, χρυσῆν ἄλυσον περὶ τὸν τράχηλον μὲ σῆμα, ἐκ τοῦ αὐτοῦ μετάλλου, ἔχων ἐπὶ τοῦ ἑνὸς μὲν μέρους ἐκτυπωμένην τὴν Ἡμετέραν εἰκόνα, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου τὰ ἑλληνικὰ σύμβολα ὡς ἐπὶ τῆς σφραγίδος τοῦ πανεπιετημίου μὲ τὴν ἐπιγραφὴν « Πρύτανις τοῦ Β. Ἑλλην. πανεπιστημίου τοῦ Ὄθωνος. »

Ἄρθρ. 34.

Ὁσάκις οἱ μαθηταὶ ἔχουν τὴν ἄδειαν νὰ ἐμφανίζωνται εἰς τελετὰς δημοσίους, θέλουσι τάττεσθαι κατὰ τὰς ἀνηκούσας σχολὰς, ἔχοντες ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Πρύτανιν, τὰ μέλη τῶν σχολῶν, τόσον καθηγητὰς ὅσον καὶ διδάκτορας καὶ προπορευομένου τοῦ κλήτορος φέροντος στολὴν καὶ μεγάλην ῥάβδον καὶ φερομένης ἔμπροσθεν αὐτῶν τῆς ἐθνικῆς σημαίας καὶ τῆς εἰκόνος τοῦ θεμελιωτοῦ τοῦ πανεπιστημίου· ἑκάστη σχολὴ δύναται ὁμοίως νὰ ἔχη ἰδίαν σημαίαν μὲ τὰ κατὰ τὸ ἀνωτέρω ἄρθρον εἰς αὐτὴν ἀνήκοντα χρώματα καὶ μὲ ἀνάλογα ἐμβλήματα. Οἱ μαθηταὶ θέλουσιν ἐμφανίζεσθαι εὐπρεπῶς ἐνδεδυμένοι· οἱ δὲ ὑποψήφιοι τῆς θεολογικῆς σχολῆς μὲ τὸ εἰς τὴν τάξιν αὐτῶν σύνηθες ἕνδυμα.

Ἄρθρ. 35.

Τὸ πανεπιστήμιον ἔχει δυνάμει τοῦ παρόντος διατάγματος τὸ δικαίωμα τῆς ἐκλογῆς καὶ προτάσεως τῶν μελῶν τῆς διοικήσεως τῶν καθηγητῶν καὶ τῶν λοιπῶν ὑπαλλήλων ἀλλὰ φυλαττομένης τῆς Ἡμετέρας ἐγκρίσεως καὶ τοῦ ὑφ’ Ἡμῶν διορισμοῦ.

Ἄρθρ. 36.

Ἕκαστος καθηγητὴς τοῦ πανεπιστημίου μετελθὼν πέντε ἔτη μετ’ ἐπιμελείας καὶ ἐπιτυχῶς τὸ διδασκαλικὸν ἐπάγγελμα εἰς τὸ πανεπιστήμιον, μόνον δυνάμει δικαστικῆς ἀποφάσεως γίνεται ἔκπτωτος τῆς θέσεως αὐτοῦ ἢ ἀργός.

Ἂν δὲ κατασταθῇ ἀνεπιτήδειος εἰς ὑπηρεσίαν καὶ γίνῃ ἀργὸς, λαμβάνει μετὰ τὸν ἀνωτέρω ῥηθέντα καιρὸν, κατὰ μὲν τὴν πρώτην δεκαετίαν τῆς εἰς τὸ πανεπιστήμιον διαμονῆς αὐτοῦ τὸ ἥμισυ, κατὰ δὲ τὴν δευτέραν τὰ δύο τρίτα, κατὰ δὲ τὴν τρίτην τὰ 4 πέμπτα καὶ κατὰ τὴν τετάρτην τὸ ὅλον τοῦ μισθοῦ του ὡς σύνταξιν, ἑωσότου τεθῇ καὶ αὖθις εἰς ἐνέργειαν, ἢ διὰ βίου, ἂν τοῦτο δὲν συμβῇ πλέον.

Ἄρθρ. 37.

Ὑπὲρ δὲ τῶν χηρῶν καὶ τῶν ὀρφανῶν τῶν ἀποθανόντων καθηγητῶν τοῦ πανεπιστημίου θέλει συστηθῆ ἰδιαίτερον συντάξεως ταμεῖον ἐντὸς τοῦ πανεπιστημίου ὑπὸ τῶν καθηγητῶν διαχειριζόμενον.

Εἰς τὸ ταμεῖον τοῦτο, τοῦ ὁποίου αἱ κανονικαὶ διατάξεις θέλουσιν ἀμέσως συνταχθῆ ἀπὸ τὴν διοίκησιν τοῦ πανεπιστημίου, δίδονται ὡς ἰδιαίτεραι προικοδοτήσεις.

α’. Οἱ φόροι καὶ τὰ δικαιώματα ἐκ τῶν γραμματίων τῆς πρώτης ἐγγραφῆς, τῶν προβιβαστηρίων, τῶν ἀποδεικτικῶν, τῶν ἀπολυτηρίων, τῶν διπλωμάτων καὶ λοιπῶν προσόδων, ὅσα δὲν διανέμωνται μεταξὺ τοῦ προσωπικοῦ τοῦ πανεπιστημίου.

β’. 5 τοῖς % ἐκ τῶν διδάκτρων.

γ’. 2 τοῖς % ἐκ τοῦ ὡρισμένου μισθοῦ τῶν καθηγητῶν.

δ’. Φιλάνθρωποι συνεισφοραί.

ε’. Τὰ ποινικὰ πρόστιμα, ὅσα ἡ διοίκησις τοῦ πανεπιστημίου ἑπιβάλλει εἰς τοὺς καθηγητὰς, διδασκάλους, καὶ τοὺς λοιποὺς ὑπαλλήλους τοῦ πανεπιστημίου.

στ’. Αἱ κατὰ τὰς ἀληθεῖς ἀνάγκας ἰδίως ἐγκριθησόμεναι συνεισφοραὶ τοῦ Δημοσίου.

Δ’. Περὶ τῶν καθηγητῶν καὶ διδασκάλων τοῦ πανεπιστημίου.
Ἄρθρ. 38.
Οἱ καθηγηταὶ τῶν σχολῶν διαιροῦνται εἰς τακτικοὺς καὶ ἐκτάκτους.

Ἑκάστη καθέδρα θέλει κατέχεσθαι ἀπὸ ἕνα καθηγητὴν, καὶ ἐν γένει τὰ δύο τρίτα τῶν καθεδρῶν ἑκάστης σχολῆς ἀπὸ τακτικοὺς, τὸ δὲ τρίτον ἀπὸ ἑκτάκτους καθηγητάς· ὁ τακτικὸς καθηγητὴς, ὅστις εἰς τὸ μέλλον ἀφοῦ δηλ. τὸ πανιπιστήμιον ἀναδείξῃ ἀριθμόν τινα ἀρκοῦντα καθηγητῶν, δὲν δύναται νὰ κατέχῃ ἄλλην δημόσιον ὑπηρεσίαν, θέλει λαμβάνει μηνιαῖον μισθὸν 350 δρ. καὶ ἔχει βαθμὸν ὑπουργικοῦ συμβούλου.

Ὁ ἔκτακτος καθηγητὴς λαμβάνει μισθὸν μηνιαῖον 200 ἕως 300 δρ. καὶ ἔχει βαθμὸν ὑπουργικοῦ Παρέδρου.

Ἄρθρ. 39.

Μετὰ τὴν πρώτην πενταετίαν τῆς ὑπηρεσίας καὶ ἔκτοτε ἀπὸ δέκα εἰς δέκα ἔτη, αὐξάνεται ὁ μισθὸς καὶ τῶν τακτικῶν καὶ τῶν ἐκτάκτων καθηγητῶν κατὰ τὸ ἓν δέκατον, μεχρισότου φθάσει εἰς ἀνώτατον τινὰ ὅρον προσδιοριζόμενον πρὸς τὸ παρὸν εἰς 450 δρ. διὰ τὸν τακτικὸν καὶ 320 διὰ τὸν ἔκτακτον καθηγητήν.

Ἄρθρ. 40.

Οἱ διδάσκαλοι τοῦ πανεπιστημίου λαμβάνουν τοὺς εἰς τὰς ἐργασίας των ἀνήκοντας μισθοὺς, οἵτινες κατὰ γνωμοδότησιν τῆς ἀνηκούσης σχολῆς καὶ πρότασιν τῆς διοικήσεως τοῦ πανεπιστημίου καθυποβάλλονται ἑκάστοτε εἰς τὴν Ἡμετέραν ἔγκρισιν διὰ τῆς ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Γραμματείας. Τὸ ἀνωτέρω ἄρθρον ἐφαρμόζεται ὁμοίως εἰς διδασκάλους τοῦ πανεπιστημίου.

Ἄρθρ. 41.

Καθηγηταὶ τοῦ πανεπιστημίου προτείνονται μόνον οἱ ἐκπληροῦντες ἐντελῶς τὰς ἀπαιτήσεις τοῦ ἀνωτέρω ἄρθρον 4 καὶ ἔχοντες ἄμεμπτον ἠθικὸν χαρακτῆρα. Εἰς τὰς ἁρμοδίως σχολὰς ἀνήκει τὸ δικαίωμα τῆς προτάσεως νέου διορισμοῦ ἐν αὐταῖς. Ἀλλὰ τὸ δικαίωμα τοῦτο ἐμβαίνει εἰς ἐνέργειαν 5 μόνον ἔτη μετὰ τὴν ἔναρξιν τοῦ πανεπιστημίου, ἂν εἰς ἰδιαιτέρας περιπτώσεις δὲν ταῖς διευθύνωμεν προσκλήσεις περὶ τούτου καὶ ἐντὸς τοῦ ῥηθέντος διαστήματος. Ἐξαίρεσις τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ἀπὸ τὸ ἄρθρον 4 ἀπαιτουμένων γίνεται πρὸς τὸ παρὸν καὶ μεχρισότου ὑπάρξῃ ἱκανὸς ἀριθμὸς ὑποψηφίων διὰ τὰς καθέδρας τοῦ πανεπιστημίου· διὰ τοῦτο θέλομεν ὑποχρεώσει, ὁσάκις παρουσιασθῇ ἀνάγκη νὰ ἀναδεχθῶσι καθέδρας καθηγητῶν ἐπὶ πληρωμῇ τῶν διδάκτρων κατὰ τοὺς δοθέντας ὁρισμοὺς περὶ τοῦ ὀργανισμοῦ τῆς ἐν τῷ πανεπιστημίῳ διδασκαλίας, καί τινας τῶν ἐν τῇ πρωτευούσῃ ὑπαλλήλων, ἐκτὸς ἐκείνων, ὅσοι ὑπεχρεώθησαν ἤδη εἰς τοῦτο διὰ τοῦ διορισμοῦ των. Οἱ τοιούτοι ὑπάλληλοι θέλουν λαμβάνει μὲ τὰ δίδακτρα καὶ ἰδιαιτέραν ἀντιμισθίαν 100 δραχμῶν κατὰ μῆνα.

Ἄρθρ. 42.

Ἱερωμένοι, καθηγηταὶ γυμνασίων, ἰατροὶ καὶ νομικοὶ, διοικητικοὶ ὑπάλληλοι, γενόμενοι ἀκροαταὶ εἰς πανεπιστήμια καὶ τελειοποιούμενοι εἰς τὸν γραφικὸν βίον θεωρητικῶς τε καὶ πρακτικῶς, ἔχοντες δὲ ὁμολογουμένως ἄμεμπτον διαγωγὴν, δύνανται νὰ λάβουν εἰς πᾶσαν περίστασιν θέσιν καθηγητοῦ εἰς τὸ πανεπιστήμιον, καὶ χωρὶς νὰ ἐκπληρώσωσιν τὰ ἀπὸ τοῦ ἄρθ. 4 ἀπαιτούμενα, καθόσον τοῦτο ἀπαιτεῖ τὸ συμφέρον τοῦ πανεπιστημίου.

Ἄρθρ. 43.

Καὶ ξένοι ἐπίσημοι λόγιοι δύνανται νὰ λάβουν θέσιν καθηγητοῦ εἰς τὸ πανεπιστήμιον διὰ τῆς ἡμετέρας ἐγκρίσεως, καὶ κατὰ συμφωνίας ἀναλόγους μὲ τὰς πρὸς τοῦτο αὐτῶν ὠφελείας.

Ἄρθρ. 44.

Μετὰ δεκαετῆ ὑπηρεσίαν εἰς τὸ πανεπιστήμιον δύναται ὁ τακτικὸς καθηγητὴς νὰ ζητήσῃ ἀπὸ Ἡμᾶς τὸν τίτλον Συμβούλου τῆς ἐκπαιδεύσεως. Μετὰ δὲ εἰκοσαετῆ, ἀνωτέρου Συμβούλου τῆς ἐκπαιδεύσεως. {{c|Ἄρθρ 45.]} Ἐκτὸς τῆς ἄνω ῥηθείσης στολῆς δύνανται οἱ καθηγηταὶ καὶ διδάσκαλοι τοῦ πανεπιστημίου νὰ φέρωσι καὶ ἄλλην ὁμοίαν μὲ τὴν τῶν ὑπαλλήλων τῶν Γραμματειῶν τῶν ἀντιστοιχούντων βαθμῶν.

Ἄρθρ. 46.

Οἱ καθηγηταὶ, διδάκτορες καὶ διδάσκαλοι ὁρκίζονται τὸν ὡρισμένον ὅρκον τῆς ὑπηρεσίας ἐνώπιον τοῦ Πρυτάνεως, ἀλλὰ κατὰ τὴν πρώτην ἔναρξιν αὐτοῦ θέλει παραλάβει τοῦτον ὁ ἐπὶ τῆς Ἐκπαιδεύσεως Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας. {{c|Ε’. Περὶ τῶν παραδόσεων εἰς τὸ πανεπιστήμιον.

Ἄρθρ. 47.

Αἱ παραδόσεις τοῦ πανεπιστημίου θέλουν γίνεσθαι ἐντὸς τῶν ὡρισμένων δωματίων δημοσίως καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον εἰς τὴν καθομιλουμένην διάλεκτον. Μεχρισοῦ ὅμως ἑτοιμασθῆ τὸ κατάστημα τοῦ πανεπιστημίου, δύνανται οἱ καθηγηταὶ καὶ διδάσκαλοι, ἐλλείψει ἄλλων καταλλήλων οἰκημάτων νὰ διδάσκωσι καὶ εἰς τὰ ἴδια.

Ἄρθ. 48.

Αἱ θέσεις τῶν μαθητῶν εἰς τὰς παραδόσεις θέλουν ἀριθμεῖσθαι καὶ δίδεσθαι εἰς ἕκαστον κατὰ τὴν τάξιν τῆς ἐγγραφῆς μὲ γραμμάτιον εἰσιτήριον. Εἰς τὰς παραδόσεις δύνανται νὰ παρευρίσκωνται συγκαταθέσει τῶν καθηγητῶν καὶ μὴ μαθητεύοντες ἤτοι ἀκροαταί· ἐπέκεινα τοῦ ὡρισμένου ἀριθμοῦ τῶν θέσεων δὲν θέλουν ἐπιτρέπεσθαι ἄλλων μαθητῶν ἐγγραφαί.

Ἄρθρ. 49.

Ἡ ποσότης τῶν διδάκτρων θέλει κανονισθῆ ἰδιαιτέρως καὶ προσδιορίζεσθαι ἑκάστοτε κατὰ τὸν καιρὸν τῆς ἐγκρισεως τῶν προγραμμάτων, λαμβανομένων ὑπ’ ὄψιν τῶν διαταγμάτων τοῦ διορισμοῦ τῶν καθηγητῶν. Εἰς τοὺς κανονισμοὺς θέλει προσδιορισθῆ ὁ ἐλάχιστος καὶ ἀνώτατος ὅρος τῶν διδάκτρων δι’ ἕκαστον μάθημα.

Ἄρθρ. 50.

Ὅλα τὰ πρώτιστα τῆς διδασκαλίας ἀντικείμενα θέλουν, συνδέεσθαι καὶ μέ πρακτικὰς ἀσκήσεις, ὁμοίως δέ θέλουν γίνεσθαι καθ’ ἑβδομάδα συνδιαλέξεις μεταξὺ τοῦ καθηγητοῦ καὶ τῶν μαθητῶν.

Θέλει δὲ εἰς τὴν διδασκαλίαν λαμβάνεσθαι ἰδίως ὑπ’ ὄψιν, ὅτι ἡ ὀρθὴ ἀντίληψις ἑκάστης ἐπιστήμης ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ νὰ τὰς θεωρῇ τις ὑπὸ τὴν φιλοσοφικήν της ἔποψιν καὶ νὰ γνωρίζῃ τὴν ἱστορικὴν ἀνάπτυξίν της.

Ἄρθρ. 51.

Ἐὰν μάθημα, διὰ τὸ ὁποῖον ἐπληρώθησαν δίδακτρα, διακοπῇ ἀπὸ τὸν καθηγητὴν, ἢ τὸν διδάσκαλον, πρὶν παρέλθῃ τὸ πρῶτον ἥμισυ τῆς ἑξαμηνίας, καὶ δὲν δύναται νὰ γίνῃ αὐτοῦ ἐξακολούθησις, τότε τὰ δίδακτρα θέλουν ἀποδίδεσθαι πρὸς τοὺς μαθητάς· ἐξαιρέσεις γίνονται μόνον κατὰ τὰς περιστάσεις, τὰς ὁριζομένας ἀπὸ τὰς κανονικὰς διατάξεις.

Ἄρθρ. 53.

Εἰς τὰς παραδόσεις τοῦ πανεπιστημίου ἐπικρατεῖ ἐντελὴς ἐλευθερία, ἀλλ’ οἱ καθηγηταὶ καὶ διδάσκαλοι χρεωστοῦν νὰ μὴ παρεκτρέπωνται ἀπὸ τὰ ὑπὸ τὸν νόμον ὑπγορευόμενα.

Ἄρθ. 53.

Τὴν ἐν καιρῷ παραδόσεως εὐταξίαν διατηρεῖ ὁ παραδίᾶων καθηγητὴς, ἢ διδάσκαλος, ὑποχρεούμενος νὰ καταγγέλλῃ ἀμέσως τοὺς παραβάτας εἰς τὸν Πρύτανιν διὰ νὰ παιδεύωνται ἀνηκόντως.

Ἄρθ. 54.

Ἐκ τῶν καθημερινῶν ἐξόδων τοῦ πανεπιστημίου θέλουν προμηθεύεσθαι οἱ θάλαμοι τῶν παραδόσεων μὲ ὅλα τὰ χρειώδη, καθαριζόμενοι, φωτιζόμενοι, καὶ θερμαινόμενοι ὁσάκις εἶναι ἀνάγκη.

Ἄρθρ. 55.

Καθῆκον τῶν καθηγητῶν καὶ διδασκάλων εἶναι νὰ ἀκολουθῶσι εἰς τὰς παραδόσεις των ἀκριβῶς τὰ παρ’ Ἡμῶν ἐγκεκριμένα προγράμματα τῶν μαθημάτων, προσδιορίζοντες τὰς ὥρας τῶν παραδόσεων κατὰ τὰς ὥρας τοῦ ἔτους μὲ τρόπον, ὥστε νὰ προλαμβάνωνται αἱ ἐπιβλαβεῖς διὰ τοὺς σπουδάζοντες συγκυρίαι καὶ συμπτώσεις.

Ἄρθ. 56.

Ὁ Πρύτανις καὶ οἱ σημάντορες χρεωστῶν ἰδίως νὰ παρευρίσκωνται ἐκ διαλειμμάτων εἰς τὰς παραδόσεις καὶ ἐπαγρυπνοῦν εἰς αὐτάς. Τὸ αὐτὸ καθῆκον καὶ δικαίωμα ἔχει καὶ ὁ παρὰ τῷ πανεπιστημίῳ ἐπίτροπος· καὶ ἂν οἱ καθηγηταὶ, οἱ διδάσκαλοι, ἢ οἱ διδασκόμενοι παρεκτρέπωνταί ποτε ἀπὸ τὰς ὑπαρχούσας διατάξεις, θέλουν ἐνεργεῖ ὅ,τι ἐκ τῶν καθηκόντων των.

Ἄρθρ. 57.

Εἰς τοὺς διδάκτορας , οἵτινες προετοιμάζονται εἰς τὸ πανεπιστήμιον πρὸς θέσιν καθηγητῶν, δίδεται ἐλευθέρα καὶ ἀδάπανος εἴσοδος εἰς ὅλας τὰς παραδόσεις.

ΣΤ. Περὶ παραδοχῆς τῶν μαθητῶν εἰς τὸ πανεπιστήμιον.
Ἄρθρ. 58.

Ἕκαστος εἰς τήν πόλιν τοῦ πανεπιστημίου ἐρχόμενος μαθητὴς, εἴτε ἐντόπιος, εἴτε ξένος, ἐγγεγραμμένος ἤδη, ἢ μὴ, χρεωστεῖ, κατὰ τὰς ὑπαρχούσας γενικὰς διατάξεις, νὰ ἀναγγείλῃ πρὸς τὴν ἀστυνομίαν ἐντὸς εἰκοσιτεσσάρων ὡρῶν τὴν ἄφιξιν αὐτοῦ καὶ τὸ πολὺ ἐντὸς ὀκτὼ ἡμερῶν νὰ παρουσιάζεται αὐτοπροσώπως πρὸς τὸν Πρύτανιν, διὰ νὰ ζητῇ τῆς ἐγγραφῆς τὸ γραμμάτιον. Οἱ περαιτέρω περὶ τούτου ὁρισμοὶ, καθὼς καὶ οἱ περὶ τῆς ἐκδόσεως τῶν νομιμοποιητικῶν γραμματίων διὰ τοὺς μαθητάς καὶ τῆς ἐπαγρυπνήσεως τῆς ἀστυνομίας κατὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν ξενοδοχείων, ἢ οἰκιῶν αὐτῶν, θέλουν προσδιορισθῆ ἰδιαιτέρως εἰς τὰς κανονιστικὰς διατάξεις.

Ἄρθρ. 59.

Ἡ ἐγγραφὴ δίδεται εἰς ἐκείνους μόνον, ὅσοι δύνανται ν’ ἀποδείξωσι, α′. ὅτι τὰς ἔχουσι πρὸς τὴν κατὰ τὸ πανεπιστήμιον ἐκπαίδευσιν ἀναγκαία προκαταρκτικὰς γνώσεις, β′. ὅτι ἔχουσιν ἄμεμπτον ἠθικὴν διαγωγήν.

Ἄρθρ. 60.

Πρὸς ἐκπλήρωσιν τῶν δύο τούτων ἀπαιτήσων, ὁ ἐντόπιος θέλει παρουσιάζει τὸ ἀπολυτήριον τοῦ γυμνασίου. Ἐντόπιοι, ἀποκτήσαντες τὰς προκαταρκτικὰς ταύτας γνώσεις εἰς ἰδιωτικὰ σχολεῖα, διὰ κατ’ οἶκον σπουδῆς ἢ εἰς ξένον τι κατάστημα ἐγκρίσει τῆς Κυβερνήσεως, θέλουσι λαμβάνει τὸ κατὰ τάξιν ἀπολυτήριον τοῦ γυμνασίου ἐξεταζόμενοι εἰς ἓν τῶν διδακτικῶν καταστημάτων τοῦ κράτους. Κατ’ ἀρχὰς καὶ μεχρισότου ἡ ἀκριβὴς ἐκπλήρωσις τῶν ὑποχρεώσεων τούτων ἐπιτραπῇ ν’ ἀπαιτῆται αὐστηρῶς, δύναται ν’ ἀρκέση εἰς τοὺς μὴ διδαχθέντας ἐντὸς γυμνασίου, καὶ ἑπομένως μὴ ἔχοντας νὰ ἐμφανίσωσιν ἀπολυτήριον, καὶ μόνη ἡ εἰς τὸ πανεπιστήμιον γινομένη ἐξέτασις περὶ τῶν ἀναγκαίων προκαταρκτικῶν γνώσεων διὰ τὰ μαθήματα τοῦ πανεπιστημίου. Περὶ τῆς ἐξετάσεως δὲ ταύτης καὶ τῶν μελῶν, τὰ ὁποῖα πρὸς τοῦτο θέλουσιν ἐκλέγεσθαι ἀπὸ τοὺς καθηγητὰς τοῦ πανεπιςημίου, θέλουσι συνταχθῆ ἀνυπερθέτως ἀναγκαῖαι ὁδηγίαι.

Ἄρθρ. 61.

Ξένοι μόνον δύνανται νὰ γίνωσι δεκτοὶ ἐμφανίζοντες ἀξιόπιστα ἀποδεικτικὰ περὶ τῆς διαγωγῆς καὶ τῶν προκαταρκτικῶν ἐπιστημονικῶν γνώσεών των.

Ἄρθρ. 62.

Πρὸ τῆς ἐγγραφῆς θέλει δίδεσθαι ἀπὸ ἕκαστον ἐντόπιον, εἴτε ξένον μαθητὴν, ἔχοντα τὰ ἀπαιτούμενα πρὸς ὁρκοδοσίαν, ἀντὶ ταύτης, ἔγγραφος μόνον ὑπόσχεσις ὅτι «δὲν θέλει εἰσέλθῃ εἰς κἀμμίαν μυστικὴν ἑταιρείαν ὁποιονδήποτε σκοπὸν ἔχῃ, καὶ ὅτι, ἂν ἔτυχεν ἤδη τοιαύτης μέλος, παραιτεῖται αὐτῆς ἀπὸ τοῦδε.»

Ἄρθρ. 63.

Ἕκαστος, ἐκπληρώσας τὰς προειρημένας ὑποχρεώσεις, λαμβάνει μετὰ τὴν ἐγγραφὴν γραμμάτιον, δηλοῦν τὴν παραδοχήν αὐτοῦ εἰς τὸ πανεπιστήμιον, καὶ τὴν ἀκαδημιακὴν πολιτογράφησιν. Δι’ αὐτοῦ τῷ ἐπιτρέπεται κατὰ τὰς κανονικὰς διατάξεις ἡ διαμονὴ εἰς τὸ πανεπιστήμιον, ἡ φοίτησις εἰς τὰς παραδόσεις, καὶ ἡ χρῆσις ὅλων τῶν μέσων τῆς ἐκπαιδεύσεως, ὅσα προσφέρει τὸ πανεπιστήμιον.

Ἄρθρ. 64.

Ἡ δύναμις τῆς ἐγγραφῆς διαρκεῖ ἐφ’ ὅσον ὁ ἐγγραφεὶς φοιτᾷ εἰς τὰς παραδόσεις τοῦ πανεπιστημίου, ἢ προετοιμάζεται πρὸς ἀπόκτησιν ἀκαδημιακοῦ τινος βαθμοῦ.

Ἄρθρ. 65.

Τὸ γραμμάτιον ἀφαιρεῖται ἀπὸ τὸν μαθητὴν, ἂν εἰς τὸ διάστημα τῆς εἰς τὸ πανεπιστήμιον διαμονῆς ἀναφυῶσι δυσκολίαι ὡς πρὸς τὴν ἐξόφλησιν τῶν χρεῶν του, καὶ γινομένης ἐξετάσεως, δὲν δύναται ὁ μαθητὴς ν’ ἀποδείξῃ τὴν ἄδειαν τῶν γονέων, ἢ καὶ ἐπιτρόπων αὐτοῦ, τοῦ νὰ συχνάζῃ εἰς τὸ πανεπιστήμιον καὶ τὴν ἀπαιτουμένην κατάστασιν.

Ἄρθρ. 66.

Ὁ ἐγκαταλείψας τὸ πανεπιστήμιον εἰς διάστημα ἒξ μηνῶν, καὶ ἐπιστρέφων μετὰ ταῦτα, διὰ ν’ ἀκούσῃ τὰ μαθήματα, χρεωστεῖ νὰ ἀνανεώσῃ τὴν παρὰ τοῦ πρυτάνεως ἐπιγραφήν.

Ζ. Περὶ τῆς διδασκαλίας εἰς τὸ πανεπιστήμιον.
Ἄρθρ. 67.

Ἕκαστος ἐντόπιος φοιτῶν εἰς τὸ πανεπιστήμιον ἐπὶ σκοπῷ νὰ προετοιμασθῇ διὰ δημόσιον ὑπηρεσίαν, διὰ τὴν ὁποίαν κατὰ τοὺς ἀνωτέρω ὁρισμοὺς γενικῶν διαταγμάτων ἀπαιτεῖται ἐντελὴς σπουδὴ εἰς τὸ πανεπιστήμιον, ὑποχρεοῦται εἰς τὸ διάστημα τῆς διαμονῆς του νὰ ἐνασχοληθῇ σπουδαίως, τόσον εἰς τὰς γενικὰς ἐπιστήμας, ὅσον καὶ εἰς ὅσας ἔχει ἰδιάζουσαν φυσικὴν κλίσιν.

Ἄρθρ. 68.

Ἡ σπουδὴ τῶν γενικῶν καὶ ἰδιαιτέρων ἐπιστημῶν περιορίζεται εἰς πέντε ἔτη, ἐξ’ ὧν τὰ μέν δύω διὰ τὰς γενικὰς, τὰ δὲ τρία διὰ τὰς εἰδικὰς ἐπιστήμας.

Οἱ ἀκολουθήσαντες ἐκτὸς τοῦ κράτους διετῆ σειρὰν μαθημάτων λυκείου, ἔχουσι τὴν ἄδειαν νὰ διαμένωσι τρία μόνον ἔτη εἰς τὸ πανεπιστήμιον· οἱ δὲ ἰδιαιτέρως εἰς τὴν μάθησιν τῶν γενικῶν ἐπιστημῶν ἀφοσιούμενοι, θέλουσιν ἀφιερόνει ἐπίσης διὰ τὴν σπουδὴν αὐτῶν τὰ ἀπαιτούμενα τρία ἔτη.

Ἄρθρ. 69.

Τῶν ἄνω νομικῶν διατάξεων περὶ τῆς διαρκείας τῶν σπουδῶν εἰς τὸ πανεπιστήμιον δὲν θέλει κατ’ οὐδεμίαν περίστασιν γίνεσθαι μεταβολὴ χάριν τινὸς, καὶ περὶ τούτου ἀναφορὰ, ὅσον δήποτε ὁ ἀναφερόμενος εὐδοκιμῇ κατὰ τὰς γνώσεις, δέν θέλει γίνεσθαι δεκτή, ἢ λαμβάνεσθαι ὑπ’ ὄψιν ἀπὸ τῆς ἐποχῆς, καθ’ ἣν οἱ ὁρισμοὶ τοῦ ἄρθρ. 67 θέλουν ἐμβῆ εἰς ἐνέργειαν.

Ἄρθρ. 70.

Ἀνατίθεται εἰς τοὺς σπουδάζοντας ἡ τάξις, καθ’ ἣν θέλουσι προσκτᾶσθαι τὰς γνώσεις, τὰς ὁποίας ἐπιθυμοῦσι νὰ ἀποκτήσωσιν ὡς ἀναγκαίας κατὰ τὴν ἐξέτασιν πρὸς ἐπίτευξιν δημοσίου ὑπουργήματος· ὡς ἔλεγχος δὲ τῆς ἐπιμελείας καὶ τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς σπουδῆς αὐτῶν θέλουσιν ἑπομένως χρησιμεύει μόνον αἱ δι’ ἰδιαιτέρου διατάγματος κοινοποιούμεναι θεωρητικαὶ καὶ πρακτικαὶ ἐξετάσεις διὰ τὴν δημόσιον ὑπηρεσίαν.

Ἄρθ. 71.

Αἰτήσεις περὶ ὑποτροφιῶν εἰς τὸ πανεπιστήμιον ὑπόκεινται εἰς τοὺς ὅρους τοῦ Ἡμετέρου διατάγματος ὑπὸ σημερινὴν ἡμερομηνίαν.

Ἄρθρ. 72.

Διὰ νὰ δύναται ὁ μαθητὴς, εἰσερχόμενος εἰς τὸ πανεπιστήμιον, νὰ λάβῃ γνῶσιν τῶν προκειμένων σπουδῶν, ἑκάστη σχολὴ θέλει συντάττει σύντομον καὶ περιεκτικὴν διδασκαλίαν περὶ τοῦ ἀριθμοῦ, τῆς σχέσεως καὶ τῆς μεθόδου τῶν εἰς αὐτὴν ἀνηκουσῶν ἐπιστημῶν, ἡ δὲ διδασκαλία αὕτη θέλει δίδεσθαι εἰς ἕκαστον μαθητὴν ὅταν ἐγγράφηται.

Ἄρθρ. 73.

Εἰς ἕκαστον μαθητήν θέλει δίδεσθαι κατ’ αἴτησίν του μετὰ τὴν ἀποπεράτωσιν τῆς σπουδῆς αὐτοῦ ἐνσφράγιστον ἀποδεικτικὸν, περιέχον·

α. Ὄνομα, ἡλικίαν, τόπον γεννήσεως τοῦ μαθητοῦ.

β. Ὄνομα τοῦ γυμνασίου εἰς τὸ ὁποῖον ἐσπούδασεν, ἀναφερομένων τῶν ἀποδεικτικῶν περὶ τοῦ χρόνου, τῶν προόδων, καὶ τῆς διαγωγῆς αὐτοῦ, ἢ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἐξετάσεων, τὰς ὁποίας ὑπέστη κατὰ τὴν εἴσοδον αὑτοῦ εἰς τὸ πανεπιστήμιον.

γ. Ὄνομα λυκείου, ἄν ποτε ἐσπούδασεν εἰς τοιοῦτον.

δ. Ὅτι διετέλεσε τὸν ὡρισμένον καιρὸν εἰς τὸ πανεπιστήμιον.

ε. Ἀποδεικτικὸν ἠθῶν.

στ. Ἀποδεικτικὸν ἐπιμελείας.

Εἰς τὸ δεξιὸν μέρος θέλει φέρει τὴν σφραγίδα καὶ ὑπογραφὴν τοῦ Πρυτάνεως, εἰς δὲ τὸ ἀριστερὸν τοῦ σημάν- τορος τῆς ἀνηκούσης σχολὴ , καὶ τήν ὑπογραφὴν τοῦ γραμματέως.

Τὸ περιεχόμενον τῶν ἀποδεικτικῶν τούτων θέλει ἐγγράφεσθαι εἰς ἰδιαίτερον βιβλίον κρατούμενον ὑπὸ τοῦ γραμματέως, ἐπιτηροῦντος ἀμέσως τοῦ Πρυτάνεως, ὅστις ἀριθμεῖ καὶ μονογραφεῖ, καὶ διατηρεῖ αὐτὸ μυστικὸν, καθόσον ἀφορᾷ τὴν περὶ ἠθῶν καὶ ἐπιμελείας μαρτυρίαν· ὁ ἀπωλέσας τὸ πρωτότυπον ἀποδεικτικὸν δύναται νὰ λάβῃ αὐτὸ ἐκ τοῦ βιβλίου τούτου.
Ἄρθρ. 74.

Εἰς ἕκαστον ἡμεδαπὸν ἐπιτρέπεται νὰ φοιτᾷ εἰς ξένα πανεπιστήμια, ἄνευ ἰδιαιτέρας ἀδείας τῆς Κυβερνήσεως, ἀλλ’ ἂν ποτὲ ζητήσῃ δημόσιον ὑπηρεσίαν, ὑποχρεοῦται ν’ ἀποδείξῃ, ὅτι διέμεινε εἰς τὸ ξένον πανεπιστήμιον τὸν εἰς τὸ παρὸν διάταγμα ὁριζόμενον χρόνον, καὶ προσέτι ἓν ἔτος τοὐλάχιστον εἰς τὸ πανεπιστήμιον τῆς Ἑλλάδος.

Η’. Περὶ τῆς διαρκείας τῶν ἑξαμήνων περιόδων, τῶν ἐγγραφῶν καὶ τῶν διδάκτρων.
Ἄρθρ. 75.

Ἐκτὸς τῶν κυριακῶν καὶ τῶν διατεταγμένων ἑορτῶν δὲν γίνεται κἀμμία διακοπὴ τῶν μαθημάτων.

Αἱ φθινοπωριναὶ ἀνακωχαὶ διαρκοῦν ἀπὸ 15 Ἰουλίου ἕως 17 Σεπτεμβρίου π. ε., καὶ τοῦ Πάσχα, ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς μεγάλης ἑβδομάδος μέχρι τῆς δευτέρας τῆς μετὰ τὸ πάσχα ἑβδομάδος.

Ἄρθρ. 76.

Καθῆκον τῶν μαθητῶν ὑπάρχει ἀμέσως μετὰ τὰς ἀνακωχὰς νὰ παρευρίσκωνται τακτικῶς κατὰ τὰς ὁρισθείσας ἐποχὰς εἰς τὴν πόλιν τοῦ πανεπιστημίου, καὶ νὰ διαμένωσι μέχρι τοῦ τέλους τῶν μαθημάτων.

Ἄρθρ. 77.

Τῶν μαθητῶν ὅσοι παρέβησαν τοὺς ὅρους τούτους, θέλει ἀφαιρεῖσθαι ἡ ἑξαμηνία, καθ’ ἣν ἦσαν ἀπόντες, ἀπὸ τὸν ὡρισμένον τῆς σπουδῆς καιρόν.

Ἄρθρ. 78.

Ἕκαστος μαθητὴς, θέλων Ν’ ἀκολουθήσῃ τι μάθημα, χρεωστεῖ εἴτε ἀμέσως, ἢ τὸ πολὺ μετὰ τὰ δέκα πρῶτα μαθήματα, νὰ ἐγγράψῃ ἰδιοχείρως τὸ ὄνομα αὑτοῦ εἰς τὸ διὰ τὴν ἐγγραφὴν τῶν σπουδαζόντων νέων ὡρισμένον βιβλίον, καὶ τότε θέλει λαμβάνει τὸ γραμμάτιον διὰ προσδιωρισμένην θέσιν ἐντὸς τοῦ θαλάμου τῆς παραδόσεως· εἰς δὲ τὸν παραμελοῦντα τὴν ἐγγραφὴν ταύτην δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φοιτᾶ ἐπέκεινα εἰς τὴν παράδοσιν.

Ἄρθρ. 79.

Ἕκαστος μαθητὴς ὀφείλει, καταγραφόμενος διὰ μάθημά τι, νὰ προαποτίνῃ τὰ δίδακτρα εἰς τὸν γραμματέα τοῦ πανεπιστημίου. Οἱ δὲ καθηγηταὶ ὑποχρεοῦνται ἀμέσως μετὰ τὸ τέλος τῶν ἐγγραφῶν νὰ παραδίδωσιν εἰς τὸν γραμματέα τοῦ πανεπιστημίου τοὺς καταλόγους τῶν μαθητῶν αὐτῶν, σημειοῦντες ἐκείνους, ὅσους ἀπήλλαξαν τῆς ὑποχρεώσεως τῶν διδάκτρων.

Οὗτος ἔχει χρέος νὰ ἐνεργήσῃ ἐγκαίρως κατὰ τῶν μὴ ἀπατισάντων καὶ νὰ συνάξη ἐξ ἐπαγγέλματος τὰ καθυστερήσαντα δίδακτρα μέχρι τοῦ μέσου τῆς ἑξαμηνίας. Ἂν δὲ τὰ ἀναγκαστικὰ μέσα ἀποβῶσιν ἀνωφελῆ, δὲν δίδεται εἰς τοὺς μὴ ἀποτίσαντας τὸ κατὰ τὴν ἔξοδον αὐτῶν πιστοποιητικόν.

Ἄρθρ. 80.

Δικαίωμα ἀπαιτήσεως ἀπαλλαγῆς τῶν διδάκτρων ἔχει ἕκαστος ἐντόπιος μαθητὴς, δυνάμενος ν’ ἀποδείξῃ διὰ νομίμου καὶ κατὰ τύπους συντεταγμένου ἐγγράφου τὴν ἀληθῆ καὶ παντελῆ αὑτοῦ ἔνδειαν.

Οἱ ὑπότροφοι ἀπαλλάττονται τῶν διδάκτρων.

Τὸ ἔγγραφον τοῦτο πρέπει νὰ περιέχῃ·

α. Ὄνομα καὶ κατοικίαν τοῦ αἰτοῦντος.

β. Κατάστασιν ἢ ἐπάγγελμα τῶν γονέων.

γ. Ἂν ὁ πατὴρ ἢ μήτηρ ἢ οἱ δύο ἀπέθανον.

δ. Τὸν ἀριθμὸν τῶν ζώντων ἀδελφῶν καὶ ἂν οὗτοι ἔχωσι τὰ πρὸς τὸ ζῆν ἢ ὄχι.

ε. Τὴν ποσότητα τῆς περιουσίας τοῦ αἰτοῦντος καθόσον αὕτη ὑπάρχει γνωστή.

στ. Τὴν ἐκ μισθῶν κλ. πρόσοδον.

ζ. Τὴν ποσότητα τῶν χρεῶν αὐτοῦ.

Ἄρθρ. 81.

Ὅστις μαθητὴς ἐπὶ τῇ βάσει τοιούτου ἀποδεικτικοῦ ζητῇ τὴν τῶν διδάκτρων ἀπαλλαγὴν, θέλει κατὰ τὴν ἐγγραφὴν αὐτοῦ παρουσιάζει αὐτὸ εἰς ἕκαστον τῶν καθηγητῶν εἰς τοῦ ὁποίου τὸ μάθημα καταγράφεται καὶ περιμένει τὴν ἀπόφασιν αὐτοῦ περὶ τοῦ ἂν ἡ αἴτησις αὑτοῦ ἐκρίθη ἀποδεκτή.

Θ’. Περὶ τῆς χρήσεως τῶν συλλογῶν κτλ. τοῦ πανεπιστημίου.
Ἄρθρ. 82.

Οἱ μαθηταὶ ἐγγραφόμενοι ἀποκτῶσι τὸ δικαίωμα νὰ μεταχειρίζωνται ὅλας τὰς συλλογὰς καὶ λοιπὰ ἀντικείμενα τοῦ πανεπιστημίου, ὅσα συντείνουσιν εἰς τὴν πρόοδον τῆς ἐκπαιδεύσεως αὐτῶν, ἀλλὰ πρὸς τοῦτο θέλουσιν ἀκολουθεῖ τὰς περὶ αὐτῶν διατάξεις.

Ι’. Περὶ τῶν σχέσεων τοὺς μαθητὰς πρὸς τὰς ἀρχὰς τοῦ πανεπιστημίου καὶ τῶν καθηγητῶν αὐτοῦ.
Ἄρθρ. 83.

Τῶν καθηκόντων τοῦ πρυτάνεως καὶ τοῦ συμβουλίου τοῦ πανεπιστημίου προσέτι δὲ καὶ τῶν σημαντόρων ὡς πρὸς τοὺς μαθητὰς ὑπάρχωσι·

α’) Ἡ ἐγγραφὴ τῶν μαθητῶν καὶ ἡ ἐξέτασις τῶν δι’ αὐτὴν ἀπαιτουμένων·

β’) Ἡ ἔκδοσις τοῦ κατὰ τὴν ἔξοδον αὐτῶν ἀποδεικτικοῦ·

γ’) Ἡ ἐπιτήρησις τῆς ἐπιμελείας, ἠθικότητος καὶ θρησκευτικῆς διαγωγῆς τῶν μαθητῶν·

δ’) Τὰ χρέη συμβιβαστῶν καὶ διαιτητῶν εἰς πολιτικὰς ὑποθέσεις αὐτοὺς ἀφορῶσας, εἰς ὑποθέσεις τιμῆς καὶ ὕβρεων μεταξὺ τῶν μαθητῶν, καθόσον γενικαὶ ἀστυνομικαὶ διατάξεις δὲν προσβάλλονται δι’ αὐτῶν·

ε’) Ἐφαρμογαὶ ἁρμοδίων ποινῶν διὰ παραβάσεως τῶν κανονισμῶν·

στ’. Δημοσίευσις τῶν κανονισμῶν τοῦ πανεπιστημίου.

ζ’) Δημοσιεύσεις διὰ τοιχοκολλήσεων εἰς τὸ κατάστημα καὶ εἰς τὰ δωμάτια τοῦ πανεπιστημίου.

Ἄρθρ. 84.

Εἰς ταῦτα καὶ ἄλλα ὅμοια ἀντικείμενα οἱ μαθηταὶ θέλουσιν ἀναγνωρίζει τὸν πρύτανιν, τὸ συμβούλιον καὶ τοὺς σημάντορας ὡς ἀμέσως αὐτῶν ἀνωτέρους, ἐμφανιζόμενοι εἰς ἑκάστην πρόσκλησιν αὐτῶν ἀνυπερθέτως καὶ ἀπροφασίστως ὑπακούοντες.

Μαθηταὶ δὲ μὴ ἐμφανιζόμενοι κατὰ πρόσκλησιν ἀνωτέρας αὐτῶν ἀρχῆς ἐνάγονται εἰς αὐτὴν διὰ τοῦ κλητῆρας.
Ἄρθρ. 85.

Οἱ μαθηταὶ ὀφείλουσι νὰ ἀποδίδωσιν εἰς τοὺς διδασκάλους τοῦ πανεπιστημίου τὸ ἀνῆκον σέβας. Ὁ προσβαλὼν ἀνώτερόν τινα ἡ διδάσκαλον τοῦ πανεπιστημίου ὑπόκείται εἰς τὰς ἀνηκούσας πειθαρχικὰς ποινὰς, ἐπιφυλαττομένων τῶν ὅρων τοῦ ποιν. νόμου, ἐὰν ἡ προσβολὴ συνέβη ἐνῷ ὁ προσβληθεὶς ἐξετέλει τὰ ἴδια αὑτοῦ καθήκοντα,

Ἄρθρ. 86.

Οἱ μαθηταὶ χρεωστοῦσι νὰ σέβωνται ὡς ἀρχὰς, τοὺς ἐπιτοπίους ἀστυνομικοὺς ὑπαλλήλους ἢ τοὺς ἰδιαιτέρους τοῦ πανεπιστημίου, ἐὰν τοιοῦτοι ὑπάρχωσιν, ὑπακούοντες εἰς τὰς αὐτῶν διατάξεις· ὀφείλουσι δὲ προσέτι νὰ καθυποβάλλωσιν εἰς τὸν πρύτανιν τὰ κατ’ ἄλλων παράπονα· προσέτι δὲ δύνανται νὰ ἀναφέρωσι καὶ τὰ κατὰ μὴ μαθητῶν, διὰ νὰ τοῖς χορηγῇ τὴν ἀνήκουσαν βοήθειαν.

ΙΑ’. Περὶ ἐφαρμογῆς τῶν ἀκαδημιακῶν ποινῶν ἐν γένει.
Ἄρθρ. 87.

Πρὸς συντήρησιν τῆς ἐν τῷ πανεπιστημίῳ πειθαρχίας θέλουσιν ἐφαρμόζεσθαι τὰ ἀκόλουθα μέσα καὶ αἱ ποιναὶ κατὰ τῶν μαθητῶν·

α. Πατρικὴ προτροπή.

β. Μυστικὴ καὶ δημοσία ἐπίπληξις.

γ. Κράτησις ἐντὸς τοῦ θαλάμου.

δ. Φυλάκισις.

ε. Ἀπειλὴ ἀποπέμψεως.

ζ. Προσωρινὴ ἀπόπεμψις.

η. Παραίτησις.

θ. Ἀποβολή.

Ἄρθρ. 88.

Ἕκαστος εἰς ἐξέτασιν ἐνεχόμενος μαθητὴς δὲν δύναται μέχρι τῆς ἀποπερατώσεώς τῆς ὑποθέσεως ἢ πρὸ τοῦ τέλους τῆς ποινῆς νὰ διαμείνῃ οὐδεμίαν νύκτα ἔξω τῆς πόλεως τοῦ πανεπιστημίου ἄνευ ἀδείας τοῦ πρυτάνεως.

Ὅστις διὰ δραπετεύσεως ζητῇ νὰ ἀποφύγῃ τὴν ποινὴν, προσκαλεῖται δημοσίως νὰ ἐμφανισθῇ ἐπὶ ἀπειλῇ ἀποβολῆς· μὴ ἐμφανισθεὶς δὲ ἐντὸς τῆς προσδιωρισμένης προθεσμίας θέλει ἀποβάλλεσθαι.

Ἄρθρ. 89.

Ἐπιπλήξεις γίνονται δημοσίως ἀπὸ τὸ συμβούλιον τοῦ πανεπιστημίου εἰς σημαντικὰς παραβάσεις.

Ἄρθρ. 90.

Ἡ κατὰ τὸν θάλαμον κράτησις θέλει τηρεῖσθαι ἀπροφασίστως κατὰ τὸν διαταχθέντα τρόπον. Ἡ εἰς φυλακὴν κράτησις θέλει ἐκτελεῖσθαι ἀμέσως μετὰ τὴν ἀπόφασιν. Εἰς τοὺς ἐν τῇ φυλακῇ δὲν θέλουν δίδεσθαι ἄλλα βρώματα καὶ ποτὰ πλὴν τῶν συνήθων· ἡ ποινὴ αὕτη ἐπιβαρύνεται δι’ ἀφαιρέσεως θερμῶν βρωμάτων καθ’ ἑκάστην τρίτην ἡμέραν. Οὐδεὶς ἀπολύεται τῆς φυλακῆς πρὶν ἀποτίσῃ ὅλα τὰ χρεωστούμενα.

Ἄρθρ. 91.

Ἡ ποινὴ τῆς ἀπειλῆς τῆς ἀποπέμψεως ὑπάρχει γενικὴ ἢ περιορίζεται εἰς τὴν ὑποτροπήν.

Κατὰ τὴν πρώτην περίστασιν ὁ διὰ τῆς ποινῆς ταύτης τιμωρούμενος μακρύνεται τοῦ πανεπιστημίου ἐπὶ τῆς πρώτης παραβάσεως ἐπιφερούσης ἄλλοτε ποινὴν φυλακίσεως κατὰ δὲ τὴν δευτέραν, ἐπὶ τῆς πρώτης ὑποτροπῆς. Ἡ ποινὴ αὕτη ἐπιφέρει διὰ τοὺς ὑποτρόφους τῆς Κυβερνήσεως τὴν παῦσιν τῆς διορισθείσης ὑπὲρ αὐτῶν συντάξεως.

Ἄρθρ. 92.

Ἡ ποινὴ τῆς ἀποπέμψεως συνίσταται εἰς μὴ δημοσίαν καὶ προσωρινὴν ἀπομάκρυνσιν ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιον. Ἐκτείνεται ἀπὸ 6 μῆνας ἕως δύω ἔτη· ἡ δὲ διάρκειά της θέλει πάντοτε διαγινώσκεσθαι εἰς τὸν τιμωρούμενον. Ὁ διὰ ταύτης τιμωρούμενος τότε μόνον δύναται νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς τὸ πανεπιστήμιον πρὸ τοῦ τέλους, ὅταν δοθῇ εἰς αὐτὸν χάρις, ἥτις θέλει ζητεῖσθαι ἀπὸ Ἡμᾶς.

Ἄρθρ. 93.

Ἡ παραίτησις ἔχει τὴν αὐτὴν διάρκειαν, ὡς ἡ ἀπόπεμψις.

Ἄρθρ. 94.

Ἡ ἀποβολὴ ὑπάρχει ἡ μεγίστη τοῦ πανεπιστημίου ποινὴ, ὅθεν στηλιτεύεται ἐπὶ μελανῆς σανίδος καὶ δηλοποιεῖται εἰς τοὺς γονεῖς, ἐπιτρόπους καὶ τὰ ξένα πανεπιστήμια μεθ’ ὅσων τὸ τῆς Ἑλλάδος ἔχει σχέσεις. Ἡ δὲ ἐνέργεια αὐτῆς διαρκεῖ, πέντε ἔτη ὅσα καὶ ἡ διαμονὴ τοῦ μαθητοῦ εἰς τὸ πανεπιστήμιον.

Δύναται ὅμως ἡ προκειμένη ποινὴ νὰ ἐπιβαρυνθῇ, ποτὲ μὲν φυλακιζομένου αὐστηρῶς, ἢ δηλοποιουμένου πρὸς τὴν προϊσταμένην ἀρχὴν τοῦ ἀποβλήτου· ποτὲ δὲ παρατεινομένης τῆς ἀποστολῆς ὑπὲρ τὸν ὡρισμένον χρόνον, ἢ κηρυττομένης διηνεκοῦς.

Ὁ ἀποβληθεὶς δὲν θέλει ἐπιτυγχάνει ἐλάττωσιν τῆς διαρκείας τῆς ἀποβολῆς αὐτοῦ.

Ἄρθρ. 95.

Εἰς τὴν ἐφαρμογήν τῶν προτεθειμένων ποινῶν δὲν θεωρεῖται διόλου ἡ κοινωνικὴ θέσις ἢ ἡ περιουσία τοῦ τιμωρουμένου, ἀλλὰ μόνον ἡ ἐπιμέλεια καὶ διαγωγή.

Ἄρθρ. 96.

Ὅλαι αἱ παραβάσεις ὅσων οἱ τιμωρούμενοι ἤδη μὲ τὴν ἀπόπεμψιν, παραίτησιν ἢ ἀποβολὴν, καὶ ἐπιστρέψαντες εἰς τὸ πανεπιστήμιον μαθηταὶ κατασταθῶσιν ἔνοχοι, θέλουσι τιμωρεῖσθαι μὲ αὐστηροτέρας ποινάς.

Ἄρθρ. 97.

Ὁ πρύτανις ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ καταγινώσκῃ καὶ ἐνεργῇ ποινὰς ἐπιπλήξεως, καὶ φυλακίσεως, ἀφαιρῶν προσέτι τὴν ἀπόλαυσιν θερμῶν βρωμάτων κατὰ πᾶσαν τρίτην ἡμέραν, ἀλλ’ οὐχὶ ἐπέκεινα τῶν 8· ὅλαι δὲ αἱ λοιπαὶ πειθαρχικαὶ ποιναί ἐνεργοῦνται μόνον ἐπιψηφίσαντος τακτικῶς τοῦ πανεπιστημιακοῦ συμβουλίου, δημοσιεύονται δὲ καὶ ἐκτελοῦνται ἐν ὀνόματι αὐτοῦ τοῦ πρυτάνεως ἀλλὰ μία ἁπλῆ ποινὴ δὲν θέλει ὑπερβῆ τὴν διάρκειαν 4 ἑβδομάδων.

Ἄρθρ. 98.

Ἡ ποινὴ κακουργήματος ἢ πλημμελήματος ἐπιφέροντος κατὰ τὸν γενικὸν ποινικὸν νόμον τὴν ἀφαίρεσιν ἀξιωμάτων καὶ ἐπιτίμων θέσεων ἔχει ὣς ἄμεσον ἀποτέλεσμα τὴν ἀποβολήν· ὅθεν τὰ ἀνήκοντα δικαστήρια θέλουσιν ἀναφέρει ἑκάστοτε περὶ τῆς καταγνωσθείσης ποινῆς πρὸς τὸ πανεπιστήμιον· ἀλλὰ καὶ ὁσάκις ἄλλαι ποιναὶ ἐπιβάλλονται εἰς τοὺς μαθητὰς ἀπὸ τὰ δικαστήριά διὰ πολιτικὰς ὑποθέσεις, αἱ ἀρχαὶ ὀφείλουσι νὰ γνωστοποιῶσι τοῦτο εἰς τὸ πανεπιστήμιον.

Ἄρθρ. 99.

Ἑκάστη παραίτησις θέλει γνωστοποιεῖσθαι εἰς τὴν ἀστυνομίαν τῆς πόλεως τοῦ πανεπιστημίου, εἰς ἣν ἐναπόκειται ν’ ἀποφασίζῃ πόσον ὁ παραιτηθεὶς δύναται νὰ διαμένῃ αὐτόθι.

Ἄρθρ. 100.

Ἀλλ’ ἕκαστος μαθητὴς εἴτε ἰθαγενὴς εἴτε ξένος, ἐφ’ ὅσον σχολάζει εἰς τὸ πανεπιστήμιον, ὑπόκειται εἰς τοὺς ποινικοὺς γενικοὺς νόμους καὶ χρεωστεῖ ἰδίως νὰ ὑπακούῃ εἰς τὰς ἀστυνομικὰς διατάξεις.

ΙΑ′. Περὶ πειθαρχικῶν ὁρισμῶν ὡς πρὸς τὴν ἐπιμέλειαν καὶ διαγωγὴν τῶν μαθητῶν καὶ περὶ ποινῶν ἐφαρμοστέων εἰς τοὺς παραβάτας.
Ἄρθρ. 101.

Ἀπὸ τοὺς μαθητὰς ἀπαιτεῖται ἐν γένει, ἀναλογιζομένους τὸν εὐγενῆ αὐτῶν προορισμὸν, ὄχι μόνον φοιτῶντες εἰς τὸ πανεπιστήμιον, νὰ μὴ γίνωνται πλημμελημάτων, προσβαλλόντων τὰ ἤθη καὶ τοὺς νόμους τοῦ κράτους, ἔνοχοι, ἀλλὰ καὶ νὰ εὐδοκιμῶσι μάλιστα εἰς τὸ κοινὸν διὰ εὐσχήμονος καὶ ἀξιοπρεποῦς βίου.

Ἄρθρ. 102.

Τὰ μερικώτερα καθήκοντα τῆς ἐπιμελείας καὶ διαγωγῆς τῶν μαθητῶν θέλουσιν ὁρισθῇ ἀκριβέστερον εἰς τὰς κανονικὰς διατάξεις.

Ἄρθρ. 103.

Ἰδίως δὲ ἀπαγορεύεται εἰς τοὺς μαθητὰς·

α. Νὰ φθείρωσι τὰ προγράμματα τῶν ἀρχῶν τοῦ πανεπιστημίου καὶ τῶν δημοσίων διδασκάλων.

β. Νὰ τοιχοκολλῶσιν ἔγγραφα μὴ θεωρηθέντα καὶ ἐγκριθέντα ἀπὸ τὸν πρύτανιν.

γ. Νὰ φέρωσιν ὅπλα, ἐκτὸς τῶν ἀνηκόντων εἰς πολιτικὴν ἢ στρατιωτικὴν στολὴν, τὴν ὁποίαν ὁ μαθητὴς ἔχει τυχὸν τὸ δικαίωμα ὡς ἐκ τῆς θέσεώς του νὰ φέρῃ.

δ. Νὰ ἐκτελῶσι δημοσίους πομπὰς καὶ μουσικὰς συμφωνίας ἄνευ ἰδιαιτέρας ἀδείας τοῦ πρυτάνεως, τῆς ἀστυνομίας καὶ εἰδήσεως τῆς κατὰ τὴν πόλιν φρουραρχικῆς ἀρχῆς.

ε. Νὰ ἐπισκέπτωνται τοὺς ἐν φυλακῇ μαθητὰς, ἢ νὰ προπέμπωσι τοὺς παραιτηθέντας ἢ ἀποβλήτους.

στ. Νὰ λαμβάνωσι δραματικὰ πρόσωπα εἰς δημοσίους θεατρικὰς ἑταιρείας.

Ἄρθρ. 104.

Οὐδεὶς τῶν ἐντοπίων μαθητῶν ἔχει τὴνὴ ἄδειαν, ἄνευ τῆς συγκαταθέσεως τοῦ πρυτάνεως, νὰ μακρυνθῇ ὑπὲρ τὴν μίαν νύκτα τῆς πόλεως τοῦ πανεπιστημίου διαρκούντων τῶν μαθημάτων.

Ἄρθρ. 105.

Ἑταιρεῖαι μαθητῶν τότε μόνον κρίνονται ἀνεκταὶ ὅταν ὁ μόνος μὲν σκοπός των ἦναι ἁπλῆ συναναστροφὴ καὶ βοήθεια ἐνδεεστέρων καὶ ἀξίων περιθάλψεως συμμαθητῶν, δημοσιεύωσι δὲ τοὺς κανονισμοὺς αὐτῶν, ζητοῦσαι τὴν ἔγκρισιν, καὶ γνωστοποιοῦσαι τὰ ὀνόματα τῶν μελῶν· ἀλλ’ αἱ ἑταιρεῖαι, ἔχουσαι ἄλλην τινὰ πρόθεσιν παρὰ ταῦτα, διαλύονται καὶ ἐφαρμόζεται κατὰ τοῦτο ὁ γενικὸς ποινικὸς νόμος.

Ἄρθρ. 106.

Δὲν ἐπιτρέπεται εἰς τοὺς μαθητὰς νὰ ἀναδέχωνται ὡς γενικὰς ὑποθέσεις, τὰς ἀφορώσας μόνον τινὰ ἄτομα, νὰ συσκέπτωνται περὶ αὐτῶν εἰς ἰδιαιτέρας συνελεύσεις νὰ ἐνεργῶσιν ὑπογραφῶν σύναξιν, ἢ δι’ ἀπεσταλμένων νὰ μεσιτεύωσιν ὑπὲρ τοιούτων ὑποθέσεων.

Εἰς τὸν πρύτανιν, τὸ συμβούλιον, καὶ τοὺς καθηγητὰς, ἀπαγορεύεται νὰ δέχωνται καὶ νὰ ἀκροάζωνται τοιούτους ἀπεσταλμένους, ἢ νὰ ἐγκρίνωσιν αὐτῶν τὰς παρατηρήσεις.

Ἄρθρ. 107.

Πᾶσα ἄμυνα, (πλὴν τῆς δικαίας καὶ ἀμέμπτου ἐξ ἀνάγκης ἀμύνης), πᾶσα μονομαχία , καὶ πᾶν εἶδος καὶ πᾶσα μετοχὴ αὐτῆς ἀπαγορεύονται αὐστηρῶς, καὶ κολάζονται κατὰ τοὺς γενικοὺς νόμους, προστιθεμένης εἰς τὴν κοινὴν ποινὴν τῆς ποινῆς τῆς προσωρινῆς ἀποπέμψεως, τῆς παραιτήσεως, ἢ τῆς ἀποβολῆς.

Ἄρθρ. 108.

Ὅταν ἡ μονομαχία δὲν ἔχῃ ἀποτέλεσμα, ἐὰν μὲν οἱ μονομαχήσαντες ἦσαν ἐπιμελεῖς καὶ χρηστοήθεις, ἐκτὸς τῆς δικαίας ποινῆς, θέλουσι τιμωρεῖσθαι καὶ μὲ ἀποπομπήν· ἂν δὲ ἦσαν γνωστοὶ ὡς ὀκνηροὶ καὶ φιλοτάραχοι, μὲ παραίτησιν· ἀλλ’ ἂν ἡ μονομαχία ἔχῃ ἀποτελέσματα, τιμωρεῖται, ἐκτὸς τῆς νομίμου ποινῆς, καὶ μὲ ἀποβολὴν ἐκ τοῦ πανεπιστημίου.

Ἄρθρ. 109.

Ὁ ζητῶν ἐπίτηδες μονομαχίας καὶ διαφορὰς, τιμωρεῖται δι’ ἀποπομπῆς, ἂν δὲ καὶ ἄλλοτε ἡ διαγωγή του ἦτο ἐπιλήψιμος, διὰ παραιτήσεως ἢ ἀποβολῆς.

Ἄρθρ. 110.

Ὁπλασκίαι μὲ ἀκονημένα ξίφη, καὶ μὲ κοπτερὰ ἢ ὀξέα ὅπλα δωροῦνται ὡς μονομαχίαι, καὶ τιμωροῦνται πειθαρχικῶς ὡς τοιαῦται.

Ἄρθρ. 111.

Ὁ ἐπιπλήττων, ὑβρίζων, ἢ καὶ διὰ πράξεων προπηλακίζων τινὰ, ὡς μὴ δεχθέντα πρότασιν μονομαχίας, τιμωρεῖται, τὸ μὲν πρῶτον, μὲ αὐστηρὰν φυλάκισιν, ἐν δὲ περιπτώσει ὑποτροπῆς μὲ ἀποπομπὴν, ἢ κατὰ τὰς περιστάσεις καὶ μὲ παραίτησιν, ἢ ἀποβολὴν, ἐπιφυλαττομένων πάντοτε καὶ τῶν ὅρων τοῦ Ποινικοῦ Νόμου.

Ἄρθρ. 112.

Μαθηταὶ Ἰατρικῆς ἢ χειρουργικῆς, παρευρισκόμενοι εἰς μονομαχίας διὰ ἰατρικὴν βοήθειαν, θεωροῦνται ὡς συμμέτοχοι τῆς μονομαχίας. Προσκληθέντες δὲ μετὰ τὴν πλήγωσιν, χρεωστοῦσιν εἰς κατεπειγούσας περιστάσεις, ἀφοῦ δέσωσιν ἁρμοδίως τὴν πληγὴν, νὰ ἀναφέρωσι τὰ δέοντα πρὸς τὴν ἀστυνομίαν περὶ τούτου ἀμέσως διὰ ν’ ἀποφύγωσι τὴν εἰς τοὺς συμμετόχους τῆς μονομαχίας ἐπιβαλλομένην ποινὴν, ἢ ἂν ἡ μονομαχία συνέβη ἔξω τῆς πόλεως τοῦ πανεπιστημίου, πρὸς τὴν ἐπιτόπιον ἀρχὴν, ζητοῦντες ἰατρόν τινα δόκιμον.

Ἄρθρ. 113.

Αἱ ἄνω ῥηθεῖσαι ποιναὶ τόπῳ μᾶλλον θέλουσιν ἐφαρμόζεσθαι ὅσῳ ὁ πρύτανις καὶ ὅλοι οἱ καθηγηταὶ ἔχουσι χρέος νὰ διαλάττωσιν ὡς συμβιβασταὶ τὰς μεταξὺ μαθητῶν συμπιπτούσας περὶ τιμῆς διαφορὰς μὲ τρόπον μὴ προσβάλλοντα αὐτῶν τὴν φιλοτιμίαν.

Ἄρθρ. 114.

Ἰδιωτικαὶ ἑταιρεῖαι ὁπλασκίας, ὡς παρέχουσαι συχνάκις ἀφορμὰς μονομαχίας, δὲν θέλουσιν εἶναι ἀνεκταὶ, καὶ τὸ μάθημα τῆς ὁπλασκίας παραδίδοται μόνον εἰς τὸν προσδιωρισμένον δημόσιον τόπον ὑπὸ τὴν ἐπιστασίαν τοῦ ἐπὶ τούτῳ αὐτῆς διδασκάλου.

Ἄρθρ. 115.

Ξενοδόχοι, οἰνοπῶλαι, καφφεπῶλαι καὶ οἰκοδεσπόται, τινες ἀνέχονται ἐντὸς τῶν οἰκιῶν τοιαύτας ὑπὸ τοῦ παρόντος νόμου ἀπαγορευομένοις τῶν μαθητῶν συνελεύσεις, ἢ, λαβόντες γνῶσιν τῶν ἐν αὐταῖς γενομένων πράξεων, δὲν καταγγέλλουσιν αὐτὰς ἀμέσως εἰς τὴν ἀστυνομικὴν ἀρχὴν, ὀνομάζοντες καὶ τοὺς συμμετόχους, θέλουσι καταδιώκεσθαι κατὰ τοὺς ὑπάρχοντας νόμους ὡς συμμέτοχοι.

Ἄρθρ. 116.

Ἀρχαιότεροι μαθηταὶ, ἀντιποιούμενοι ὑπεροχήν τινα ἐπὶ νεωτέρων, ἢ νεηλύδων, ἢ προσπαθοῦντες νὰ τοὺς σύρωσιν εἰς τὴν συναναστροφήν των καὶ μὴ θέλοντας ὑβρίζωσιν, χλευάζωσι ἢ ἀπαγορεύωσιν νὰ συναναστρέφωνται μετ’ ἄλλων, τιμωροῦνται μὲ φυλάκισιν αὐστηρὰν, καὶ κατὰ τὰς περιστάσεις, μὲ προσωρινὴν ἀπόπεμψιν ἢ παραίτησιν.

Μαθηταὶ πλάττοντες καὶ διαδίδοντες δυσφημίας κατά τινος, ἢ προσφερόμενοι πρὸς τὸν συκοφαντηθέντα μὲ τρόπον προσβάλλοντα αὐτοῦ τὰ δικαιώματα τιμωροῦνται, οἱ μὲν αὐτουργοὶ, μὲ παραίτησιν, οἱ δὲ ἄλλοι συνένοχοι μὲ φυλάκισιν ἢ ἀπόπεμψιν.

ΙΒ′. Ἀκροτελεύτιοι ὁρισμοί.
Ἄρθρ. 117.

Ἐπειδὴ τό γε νῦν ἔχον δὲν δύνανται νὰ συμπληρωθῶσιν ὅλαι αἱ σχολαὶ, διὰ τοῦτο τὸ πανεπιστήμιον θέλει τελειοποιεῖσθαι βαθμηδὸν ἀναλόγως πρὸς τὰς παρούσας ἤδη εὐκολίας.

Ἄρθρ. 118.

Ἀλλ’ ἡ ἀναγκαία πρὸς διδασκαλίαν σκευασία πρέπει νὰ προετοιμασθῇ ἀνυπερθέτως, γινομένη φροντίδος καὶ περὶ τῆς ταχείας συμπληρώσεως τῶν ἐπιστημονικῶν συλλογῶν, καὶ τοῦ πορισμοῦ τῶν λοιπῶν ἀναγκαίων εἰς τὸ πανεπιστήμιον, ἰδίως δὲ θέλει καταβληθῆ πᾶσα σπουδὴ, νὰ προευπρεπισθῶσι πάντα ἔστι κρίνωνται ἀναγκαῖα εἰς τὴν κατὰ τὴν προσδιορισθεῖσαν ἐποχὴν τοῦ πανεπιστημίου βεβαίαν ἔναρξιν.

Ἀνεγείροντες ἤδη διὰ τοῦ παρόντος διατάγματος τὸ ἀνώτατον διδακτικὸν κατάστημα, ἐδώκαμεν δι’ αὐτοῦ καθὼς καὶ διὰ τῶν λοιπῶν ἐκπαιδευτικῶν ὅρων ἀπόδειξιν εἰς τὸν ἀγαπητὸν ἡμῶν λαὸν τῆς ὑπὲρ τῆς εὐημερίας αὐτοῦ Ἡμετέρας φροντίδος.

Πεποιθότες ὅτι καὶ διδάσκαλοι καὶ μαθηταὶ θέλουσιν ἔχει διηνεκῶς ὑπ’ ὄψιν τὴν ὑψηλὴν αὐτῶν κλῆσιν, ἐνθυμούμενοι, ὅτι ἡ ἀληθὴς ἐπιστήμη μόνον εἰς τὸν θρησκευτικῶς καὶ ἠθικῶς μορφωθένεα ἄνθρωπον δύναται νὰ ἀναπτυχθῇ, καὶ ὅτι ἡ ἀνάπτυξις αὕτη σκοπὸν πρώτιστον ἔχουσα τὸν κοινωνικὸν βίον, συνίσταται μάλιστα εἰς τὴν ἁρμονίαν τῶν φυσικῶν καὶ πνευματικῶν δυνάμεων, ἐλπίζομεν, ὅτι τὸ πανεπιστήμιον τῆς Ἑλλάδος μετὰ πολλῶν ἑκατονταετηρίδων διακοπὴν θέλει ἀναλάβει πάλιν τὴν πρώτην εὔκλειαν ὅπου ἄλλοτε ἡ παλαιὰ ἀκαδημία προήγαγεν ἀποτελέσματα ἀνεξάλειπτα, ῥίψασα ἀκτῖνας φωτὸς εἰς τοὺς μακρυνοτάτους τόπους καὶ αἰῶνας, καὶ ὅτι θέλει διαλάμψει ἐκ νέου εἰς τὰ δύο γειτνιάζοντα μέρη τοῦ κόσμου.

Εἰς τὴν Ἡμετέραν ἐπὶ τῶν Ἐκκλησιαστικῶν κτλ. Γραμματείαν τῆς Ἐπικρατείας ἀνατίθεται ἡ δημοσίευσις καὶ ἐκτέλεσις τοῦ παρόντος διατάγματος, ἐκδοθησομένος καὶ εἰς τὴν ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, καὶ εἰς ἰδιαίτερα ἀντίτυπα τῶν ὁποίων πωληθέντων ἡ εἰσπραχθεῖσα ἀξία θέλει προστεθῆ εἰς τὴν περιουσίαν τοῦ πανεπιστημίου διὰ τοὺς σκοποὺς τοὺς εἰς τὸ ἄρθρ. 37 ἰδίως προσδιοριζομένους.

Ἐκτὸς τούτου τὸ ἄρθρ. 1. τοῦ παρόντας διατάγματος θέλει ἀναγνωσθῆ εἰς ὅλας τὰς ἐνοριακὰς ἐκκλησίας τοῦ Κράτους μετὰ τὴν θείαν λειτουργίαν τὴν 25 Ἰαν. (6 Φεβρουαρίου) 1837 ὡς ἡμέραν τῆς ἀξιομνημονεύτου Ἡμῶν πρώτη εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀφίξεως, καὶ θέλει πρὸς τούτοις ἀγγελθῆ, ὅτι οἱ ἰδιαίτεραι περὶ αὐτοῦ ὁρισμοὶ περιέχονται εἰς διάταγμα, δημοσιευθὲν εἰς τὴν ἐφημερίδα τῆς Κυβερνήσεως, καὶ εἰς ἰδιαίτερα ἀντίτυπα.

Ἐν Ἀθήναις τὴν 31 Δεκεμ. 1836 (12 Ἰανουρ. 1837)

Ἐν ὀνόματι καὶ κατ’ ἰδιαιτέραν διαταγὴν τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος τοῦ Βασιλέως,
Τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον,
ΑΡΜΑΝΣΠΕΡΓ, Ι. ῬΙΖΟΣ, ΣΜΑΛΤΣ, ΔΡΟΣΟΣ ΜΑΝΣΟΛΑΣ, Α. Γ. ΚΡΙΕΖΗΣ, Γ. ΛΑΣΣΑΝΗΣ.