Τω φίλω Π. Παΐζη, εις την πτήσιν του αγγέλου του Νίκου
| Τῷ φίλῳ Π. Παΐζη, εἰς τὴν πτῆσιν τοῦ ἀγγέλου του Νίκου Συγγραφέας: |
| Δημοσιεύθηκε στο Ετήσιον Ημερολόγιον του Έτους 1890 του Κωνσταντίνου Σκόκου |
ΤΩ ΦΙΛΩι Π. ΠΑΪΖΗι
ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΤΗΣΙΝ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΤΟΥ
ΝΙΚΟΥ
ΔΕΝ σὤτυχε ἀπ’ τὸ παράθυρό σου
αὐγοῦλα ἢ νύχτα καλοκαιρινή,
νὰ ἰδῇς νἄμπῃ φαιδρὴ ’ς τὸ δωματιό σου
πεταλουλοῦδα ὁλόλευκη, χρυσῆ;
*
Δὲν ἔτυχε ποτὲ πουλάκι ξένο
ἀσκόπουλο πεσμένο ἀπ’ τὴ φωληὰ
μέσα ’ς τὸ σπῆτί σου νὰ ἔλθῃ τὸ καϋμένο
ἁπλώνοντάς σου τ’ ἅμεστα φτερά; –
*
Ξενόφερτο κι’ ὁ Νῖκος καναρίνι,
σοῦ ’χτύπησε μιὰ μέρα τὸ γυαλί,
μπαίνει… καὶ σὺ ἀπ’ τὴν ἡμέρα ἐκείνη
ἐνόμισες παιδί σου ἕνα πουλί.
*
’Σ ὁλόχρυσο κλουβὶ τὸ φυλακίζεις,
μὲ χάδια τ’ ἀνασταίνεις, μὲ φιλιά,
ὅλο κεχρὶ τὸ θρέφεις, τὸ ταγίζεις,
κ’ ἐκεῖνο χαρωπὸ σοῦ τραγουδᾶ.
*
Μά, ἡμέρα – ἡμέρ’ ἀξένουν τὰ φτερά του,
κ’ εὑρίσκει τὸ κλουβάκι του ἀνοιχτὸ…
ἐπέταξε, πηγαίνει ’ς τὴ φωλιά του,
ὅθ’ ἔλειπ’ ἕνα χρόνο τὸ φτωχό.
Ἐν Ζακύνθῳ, 30 Ἰανουαρίου, 1889.
Ἀνδρέας Μαρτσώκης