Το τάμα (Σικελιανός)
| ←Οι αϊτοί | Το τάμα Συγγραφέας: |
Η φωνή→ |
| Από τη συλλογή Αλαφροΐσκιωτος (1907) |
Κι ολούθε, ως ο τρικυμιστός
καπνός, που κρουσταλλένιος ανεβαίνει
τα μεσημέρια απ' την κορφή των δέντρων
που 'ναι η πιο χλωρή
και η πιο αναμμένη,
από τα γαλανά βουνά τα ολόγυμνα,
κ' εκείνα που εφουντώνανε από σκλήθρες,
και κάτουθε, από τ' άσωτα
τα στάχυα που ελουζόντανε οι σταρήθρες,
σε κάθε διάβα σύγνεφου
που χύνεται ίσκιος διάφανος
στα χώματα γοργός, απ' όπου οι θρόοι
σαν αυλακώνει σερπετό
λυγίζοντας τη χλόη,
σε πάσαν αύρας αστραψιά
οπού τα μάτια τρίσβαθα
δροσίζει άθελο κλάμα,
σε κάθε λόγο, κάθε αχό,
παντού ο λαός, όπου ύψωνεν
ανέγνωρά του μιαν ευκή
κ' ένα της πλάσης τάμα.