Της πολιτείας οι δρόμοι
| Τῆς πολιτεῖας οἱ δρόμοι Συγγραφέας: |
| Σελ. 186-187 από το Τεύχος 3 (772), Χρονιά Κ΄ (Μάρτιος 1923) του περιοδικού «Νουμάς» |
ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ
Ὅμορφοι οἱ δρόμοι οἱ πολυσύχναστοι
τὴν ἄνοιξη ἢ τὸ καλοκαίρι,
ποὺ μᾶς τραβοῦν στῆς πολιτείας ἀνάμεσα
τ’ ἀγαπημένα μέρη.
Κόσμος ὡραῖος περνάει κι ἀνάερος:
κἄποιο κορμί, κἄποιο φτερό, κἄποια κορδέλλα
καὶ προσωπάκια, ποὺ θαρρεῖς ἐστάθηκαν
τοῦ Γκρὲζ ἢ του Βὰν Ντάϊκ μοντέλλα.
Κι ὅλα μαζὶ σὰν ἥσκιοι στὸ πανί
κἄποιου στημένου κινηματογράφου
γελοῦν, γλυστροῦν, λυγίζουν, χάνονται,
σάμπως στὴν ἄβυσσο ἑνὸς τάφου.
Ὡς τόσο, τὰ πλατειὰ προγράμματα
μὲ τοὺς ἐφήμερους Πιερρότους καὶ τὰ σκίτσα,
ποὺ διαφημίζουν τὶς χαρές, ἢ κι ἄσεμνους
πόθους ξυπνοῦν στ’ ἀνίδεα τὰ κορίτσα,
μᾶς σταματοῦν τὸ βῆμα τὸ ἄσκοπο
γιὰ νὰ μᾶς ποῦν μὲ τὴν κοινή τους γλῶσσα
γιὰ μάταιες δόξες, πρόσκαιρες χαρές,
ἢ θλίψες κι ἄλλα πόσα!...
Κι ὅταν βροχοῦλα ἀρχίζει χειμωνιάτικη
ἀπ’ τὰ βαρειὰ τὰ σύγνεφα νὰ πέφτῃ,
τρέμουνε κ’ οἱ γραμμὲς στὸν ἄσφαλτο,
σὰν ἥσκιοι σὲ θαμπὸ καθρέφτη.
Τῶν δέντρων οἱ κορμοί, τὰ ξέφυλλα
κλαδιά, τῶν φαναριῶν οἱ στύλοι
σὰν κιάρο - σκοῦρο γράφουνται
μὲς στὸ θολὸ τὸ δείλι.
Καὶ μόνο πίσω ἀπ’ τὶς κρυστάλλινες
τῶν λουλουδιῶν βιτρίνες
κερένια, βελουδένια, ἀνέγγιχτα
κάτω ἀπὸ ρόδινες ἀχτίνες,
τ’ ἄνθια βουβὰ κι ἀσάλευτα,
σὰ μαγεμένα ἀπὸ τὴ Μοῖρα,
στέκουν,—ψυχὲς ἀνέγγιχτες
στοῦ κόσμου τὴν πλημμύρα.
Φλεβάρης 1923,
ΑΙΜΙΛΙΑ ΣΤΕΦ ΔΑΦΝΗ