Τα χλωμά τα κοριτσάκια
| Τα χλωμά τα κοριτσάκια Συγγραφέας: |
| Μπουκέτο, Τόμ. 2, Αρ. 58 (1925) |
Τὰ χλωμὰ τὰ κοριτσάκια
μαραμένα σὰν τὰ κρίνα,
στέκονται σὰ μαγεμένα,
καὶ κοιτᾶνε στὴ βιτρίνα·
δὲν τὰ νοιάζει γιὰ τὸ κρύο,
δὲν τὰ νοιάζει γιὰ τὴν πείνα:
κάθουνται μαρμαρωμένα,
καὶ κοιτᾶνε στὴ βιτρίνα...
Κ’ οἱ κουκλίτσες, ἀπὸ μέσα,
μὲ τὰ κόκκινα λακκάκια,
ποὺ δὲν ξέρουν τὶ συμβαίνει,
καὶ γι’ αὐτό, δὲν ἔχουν κάκια,
οἱ κουκλίτσες οἱ καϊμένες,
ἄλλο τόσο μ’ ἀπορία,
τὰ κοιτᾶν καὶ κεῖνες τώρα,
σὰν ἀλλόκοτα θηρία!
...Τὶς κουκλίτσες τὶ τὶς νοιάζει,
καλὰ κάθουνται στὴ ζέστα·
τὰ φτωχὰ τὰ κοριτσάκια
ὅμως, γύρισε καὶ δές τα:
μ’ ἕνα μαῦρο ρουχαλάκι,
ξεφτισμένο καὶ τριμμένο,
μ’ ἕνα σκίσιμο ἀπὸ πίσω,
ντροπαλὰ μισοκρυμμένο,
μὲ πρησμένο, ἀπ’ τὶς χιονίστρες,
τὸ μικρούλι τους χεράκι,
μᾶλλον τὰ καϊμένα ἐκεῖνα,
μοιάζουν νἄνε ἀπὸ κεράκι...
Κι’ ὅμως νὰ πού, μὲσ’ στὸ δρόμο,
μὲ τὰ ξένα ἐκεῖνα χάδια,
μιὰ στιγμή, γιομίζουν πάλι
τὴν καρδούλα τους τὴν ἄδεια...
...Μὰ σὰν πᾶνε παρακάτω,
ποὺ κανένας δὲν τὰ βλέπει,
-ἔρημα καὶ μοναχούλια,
μὲ τὸν οὐρανὸ γιὰ σκέπη,
κρύβουν ἔτσι ἀπελπισμένα,
τὰ ματάκια στὸν ἀγκῶνα,
-ποὺ καὶ κεῖνος κλαίει, κλαίει,
στὴν πικρὴν αὐτὴν εἰκόνα...