Συναγωγή παροιμιών/Αρχή του λʹ στοιχείου

←Ἀρχὴ τοῦ κʹ στοιχείου

Συναγωγὴ παροιμιῶν Συγγραφέας: Μιχαήλ Αποστόλιος Ἀρχὴ τοῦ λʹ στοιχείου

Ἀρχὴ τοῦ μʹ στοιχείου→

Τὸ λʹ μετὰ τοῦ αʹ

Λάβρακας Μιλησίους.
Λάβωμεν τὴν Ἀσίαν ἐν τῆι Εὐρώπηι.
Λαγωὸς καθεύδων.
Λαγωὸς περὶ τῶν κρεῶν τρέχει.
Λακωνικὸν τρόπον.
Λακκόπλουτος εἶ κατὰ τόν Καλλίαν.
Λαμίας δυσμορφότερος.
Λαρινοὶ βόες.
Λάρος κεχηνώς.
Λακωνικὰς σελήνας.
Λάρος ἐν ἕλεσιν.

Τὸ λʹ μετὰ τοῦ εʹ

Λεβηρίδος γυμνότερος καὶ κινδάλου.
Λειβηθρίων ἀνοητότεροι.
Λέγειν μὲν τὰ ἄριστα, πράττειν δὲ τὰ κάλλιστα.
Λευκώλενον λίνον κέρδει γαμεῖς.
Λευκώνης ζῆλος.
Λεωκόριον οἰκεῖς.
Λέοντα ξυρᾶν, ἢ κολωνὸν κυρίττειν.
Λεπτή τις ἐλπίς ἐστ᾽ ἐφ᾽ ἧς ὀχούμεθα.
Λεπτὴν πλέκει.
Λέρνη θεατῶν. - Λέρνη κακῶν.
Λεσβίων ἀξία.
Λέσχηι ἐγκάθηι.
Λευκὴν μάζαν φυρῶσιν.
Λέων τὴν τρίχα, ὄνος τόν βίον.
Λευκὴ ψῆφος.
Λέων εὐθὺς εἰς ἀγῶνας.
Λευκὴ στάθμη λευκῶι λίθωι.

Τὸ λʹ μετὰ τοῦ ηʹ

Λὴμνιον κακόν.
Λημνία χειρί.
Λήταργος εἶ.
Λήμνιον βλέπεις.

Τὸ λʹ μετὰ τοῦ ιʹ

Λίθον ἕψεις.
Λιμοῦ πεδίον.
Λιμὸς Μηλίων.
Λίνδιοι τὴν θυσίαν.
Λίθος κυλιόμενος, φῦκος οὐ ποιεῖ.
Λιπαρώτερος λύχνου.- Λιπαρώτερος ληκυθίου.
Λίνον λίνωι συνάπτειν.
Λιτύερσαν ὠιδὴν ἄιδεις.
Λιβυκὸν θηρίον.

Τὸ λʹ μετὰ τοῦ οʹ

Λοκρῶν συνθήματα.
Λούσαιο τὸν Πελίαν.
Λοκρικὸς βοῦς.

Τὸ λʹ μετὰ τοῦ υʹ

Λυγγέως ὀξύτερον ὁρᾶι.
Λύκου πτερὰ ζητεῖς.
Λυδὸν εἰς πεδίον ἴσθι προκαλούμενος.
Λυδὸς ἐν μεσημβρίαι παίζει.
Λυδὸς καπηλεύει.
Λύκος ἀετὸν φεύγει.
Λύκος ἔχανε.
Λύκος περὶ φρέαρ χορεύει.
Λύκω συννόμω καὶ ἵππω, λέοντέ γε μὴν οὐκέτι.
Λύειν δ᾽ οὐκ ἔστιν, ἀγνοοῦντα τὸν δεσμόν.
Λύκον εἶδες.
Λύχνου ἀρθέντος γυνὴ πᾶσα ἡ αὐτή.
Λυκόπους εἶ.
Λύκον εἶδες, βέβηκε ταῦρος ἀν᾽ ὕλαν.
Λύκου δεκάς.
Λυπηρότερον σταλαγμοῦ.
Λύκος πρὸ βοῆς σπεύδει.
Λύχνον ἐν μεσημβρίαι ἅπτειν.
Λυσίζωνος γυνή.
Λύε λέσχας.
Λύκος ποιμήν.
Λυσικράτης ἕτερος.
Λυσιστράτου πλοῦτον πλουτεῖς.
Λύσιοι τελεταὶ καὶ λύσαν ἀλλήλους.
Λυδία ἐλέγξει τὸ κίβδηλον.
Λυδοὶ πονηροὶ, δεύτεροι ‹δ᾽› Αἰγύπτιοι, τρίτοι δὲ πάντες ὧν Κάρες ἐξωλέστατοι.
Λύδιον ἅρμα.

Τὸ λʹ μετὰ τοῦ ωʹ

Λωτοῦ ἔφαγες.