Στο θάνατο Ούγου Φωσκόλου
| Στὸ θάνατο Οὕγου Φωσκόλου (Παράφραση ἰταλικοῦ σονέτου τοῦ Σολωμοῦ) Συγγραφέας: |
Ἔκλαψε ἡ γῆ σου ὅταν ἐπῆες στὰ ξένα.
καί, ζηλεύοντας, ἔκλαψε, τὴν ὥρα
ποῦ, ἀντὶ δική της δάφνη, ἀπ' ἄλη χώρα
δόξας κλωνάρι ἔχει μαγέψει Ἐσένα.
Καὶ πικρότερα κλαίει, καὶ ἀπελπισμένα
μαζὶ χτυπάει τὰ δύο της χέρια τώρα,
φωνάζοντας: Δὲν ἔχω ἡ μαυροφόρα
μήτε νεκρὸ τὸ σῶμα του μ' ἐμένα!
Σὲ ξορκίζω στοῦ νοῦ καὶ τῆς ψυχῆς σου
τ' ἀτίμητα καλά, ποῦ τ' ἀπεικάζει
μόνον ἔξοχο πνεῦμα, ἐμᾶς λυπήσου!
Κι' ἄν, ὅπως τέτοια συφορὰ τὴ βιάζει,
δὲν ἀγαπᾷς νὰ κλάψῃ πάντα ἡ γῆ σου,
τέκνο της ἄλλο ἂς βγῇ, ποῦ νὰ σοῦ μοιάζῃ.