Σονέτα (Κωνσταντίνος Θεοτόκης)/58
| Σονέτα Συγγραφέας: 58 |
Σα φορτωμένη μέλισσα που πιάνει
Ευθύς δουλειά σα γείρει στο γυψέλι
Και την κερήθρα πελεκά και φτιάνει
Απ’ τους ανθούς που ’χε μυζήξει μέλι,
Παρόμοια κι η ψυχή μου που βυζάνει
Χάρη, ομορφιά, αρμονία, γλυκάδα, θέλει
Τους παλμούς της να ψάλει και ξεχάνει
Κι ανάπαψη να πάρει δεν τη μέλει.
Κάθε όμορφο και πλουμιστό λουλούδι
Γεννά απ’ τη ζάχαρή του ένα τραγούδι
Μα σαν πονεί η καρδιά λιώνει τους στίχους
Γιατί φαρμάκι τρομερό ειν’ η αγάπη
Κρυμμένο μες στους μελωμένους ήχους
Σα σε χρυσή αλοιφή θανάτου χάπι.