Σελίδα:The Greek bucolic poets (1912).djvu/48

THE BUCOLIC POETS

ἦνθον τοὶ βοῦται, τοὶ ποιμένες, ᾡπόλοι ἦνθον· 80
πάντες ἀνηρώτευν, τί πάθοι κακὸν. ἦνθ’ ὁ Πρίηπος
κἤφα· «Δάφνι τάλαν, τί νυ τάκεαι; ἁ δέ τυ κώρα
πάσας ἀνὰ κράνας, πάντ’ ἄλσεα ποσσὶ φορεῖται—
ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶς—
ζάτεισ’· ἆ δύσερώς τις ἄγαν καὶ ἀμήχανος ἐσσί.
βούτας μὰν ἐλέγευ, νῦν δ’ αἰπόλῳ ἀνδρὶ ἔοικας·
ᾡπόλος ὅκκ’ ἐσορῇ τὰς μηκάδας οἷα βατεῦνται,
τάκεται ὀφθαλμώς, ὅτι οὐ τράγος αὐτὸς ἔγεντο,—
ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῖσαι φίλαι ἄρχετ’ ἀοιδᾶς—
καὶ τὺ δ’ ἐπεὶ κ’ ἐσορῇς τὰς παρθένος οἷα γελᾶντι, 90
τάκεαι ὀφθαλμώς, ὅτι οὐ μετὰ ταῖσι χορεύεις.»
τὼς δ’ οὐδὲν ποτελέξαθ’ ὁ βουκόλος, ἀλλὰ τὸν αὑτῶ
ἄνυε πικρὸν ἔρωτα, καὶ ἐς τέλος ἄνυε μοίρας.
ἄρχετε βουκολικᾶς Μοῖσαι πάλιν ἄρχετ’ ἀοιδᾶς
ἦνθέ γε μὰν ἁδεῖα καὶ ἁ Κύπρις γελάοισα,
λάθρη μὲν γελάοισα, βαρὺν δ’ ἀνὰ θυμὸν ἔχοισα,
κεἶπε· «τύ θην τὸν Ἔρωτα κατεύχεο Δάφνι, λυγιξεῖν·

16