Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
THE BUCOLIC POETS
ΓΟΡΓΩ
μὴ λέγε τὸν τεὸν ἄνδρα, φίλα, Δίνωνα τοιαῦτα
τῶ μικκῶ παρεόντος· ὅρη γύναι, ὡς ποθορῇ τυ.
θάρσει Ζωπυρίων, γλυκερὸν τέκος· οὐ λέγει ἀπφῦν.
ΠΡΑΞΙΝΟΑ
αἰσθάνεται τὸ βρέφος, ναὶ τὰν πότνιαν.
ΓΟΡΓΩ
καλὸς ἀπφύς.
ΠΡΑΞΙΝΟΑ
ἀπφὺς μὰν τῆνος τὰ πρόαν—λέγομες δὲ πρώαν θην
«πάππα, νίτρον καὶ φῦκος ἀπὸ σκανᾶς ἀγοράσδειν»—
ἦνθε φέρων ἅλας ἄμμιν, ἀνὴρ τρισκαιδεκάπηχυς.
ΓΟΡΓΩ
χὠμὸς ταυτᾷ ἔχει, φθόρος ἀργυρίω, Διοκλείδας·
ἑπταδράχμως κυνάδας, γραιᾶν ἀποτίλματα πηρᾶν,
πέντε πόκως ἔλαβ᾽ ἐχθές, ἅπαν ῥύπον, ἔργον ἐπ᾽ ἔργῳ. 20
ἄλλ᾽ ἴθι τὠμπέχονον καὶ τὰν περονατρίδα λαζευ.
βᾶμες τῶ βασιλῆος ἐς ἀφνειῶ Πτολεμαίω
θασόμεναι τὸν Ἄδωνιν· ἀκούω χρῆμα καλόν τι
κοσμεῖν τὰν βασίλισσαν.
ΠΡΑΞΙΝΟΑ
ἐν ὀλβίω ὄλβια πάντα.
178
