Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
VIII.—ΒΟΥΚΟΛΙΑΣΤΑΙ
Δάφνιδι τῷ χαρίεντι συνήντετο βουκολέοντι
μᾶλα νέμων, ὡς φαντί, κατ᾽ ὤρεα μακρὰ Μενάλκας.
ἄμφω τώγ᾽ ἤστην πυρροτρίχω, ἄμφω ἀνήβω,
ἄμφω συρίσδεν δεδαημένω, ἄμφω ἀείδεν.
πρᾶτος δ᾽ ὦν ποτὶ Δάφνιν ἰδὼν ἀγόρευε Μενάλκας·
«μυκητᾶν ἐπίουρε βοῶν Δάφνι, λῇς μοι ἀεῖσαι;
φαμί τυ νικασεῖν, ὅσσον θέλω, αὐτὸς ἀείδων.»
Τὸν δ᾽ ἄρα χὠ Δάφνις τοιῷδ᾽ ἀμείβετο μύθῳ·
«ποιμὴν εἰροπόκων ὀΐων συριγκτὰ Μενάλκα,
οὔποτε νικασεῖς μ᾽, οὐδ᾽ εἴ τι πάθοις τύγ᾽ ἀείδων.» 10
ΜΕΝΑΛΚΑΣ
χρῄσδεις ὦν ἐσιδεῖν; χρῄσδεις καταθεῖναι ἄεθλον;
ΔΑΦΝΙΣ
χρῄσδω τοῦτ᾽ ἐσιδεῖν, χρῄσδω καταθεῖναι ἄεθλον.
ΜΕΝΑΛΚΑΣ
καὶ τίνα θησεύμεσθ᾽, ὅτις ἁμὶν ἄρκιος εἴη;
ΔΑΦΝΙΣ
μόσχον ἐγὼ θησῶ· τὺ δὲ θὲς ἰσομάτορα τῆνον.
110
