αὐτῶν θυτῶν, τῶν γυναικῶν, τῶν τέκνων καὶ τῶν ὑπηρετῶν αὐτῶν. ᾽
Σωτἠρεοι θυσἶα: τῶν :;ιωτῶν' αι. θυσίαι αὔτα: ἐτε- λοῦντο ἐν παντὶ τὅπῳ τοῦ νάρθηκος τοῦ Ναοῦ. Δύο ὲγἷνοντο ραντιομοὶ τοῦ αἵματος αὐτῶν, ἰσοδυνᾳοὖν- τες πρὸς τέσσαρας᾿ καὶ ἕκαστος ἠδύνατο νὰ φάγῃ ἐκ τοῦ κρέατος τῶν θυμάτων αὐτῶν᾿ καθ' ἅπασαν τὴν »πὁλιν. μαγειρευμένα κατ᾿ ἀρέσκειαν, ἐντὸς δύο ἡμε- ρῶν καὶ μιᾶς νυκτὸς ἀπὸ τῆς τἓλέσεως τῆς Θυσίας. Τὰ δὲ διὰ τοὺς ἱερεῖς καταμελιζὀμενα μέρη τῶν θυ- μάτων τούτων, ὑπέκειντο εἰς τοὄς αὐτοὺς κανόνας, πλὴν ἔδεε. νὰ τρώγωνται παρὰ τῶν θυτῶν, γυναικῶν, τέκνων καὶ ὑπηρετῶν αὐτῶν.
“Η θυσία τοῦ πρωτοτόκου͵ ἡ τοῦ δεκ'άτου ὴριθμὴ- μένων καθαρῶν ζώων, καὶ ὁ τοῦ Πάσχα ἀμνὸς, ἡ- ΄δὐναντο νὰ’λάβωσι χώραν ἀνὰ πᾶν μέρος τοῦ νἀρ- θ’ηκος, καὶ-εἷς μόνος ραντισμὸς τοῦ αἵματος αὐτῶν ἰγίνετο, ἀλλὰ πρὸς τὰ. θεμέλια τοῦ͵ θυσιαστηρίου, καὶ τῇ διαφορᾷ ὡς πρὸς τὰ ἄτομα τὰ δυνάμενα νὰ φάγὡσι ἀπὸ 'τῆς θυσίας. τουτέστι' τὴν θυσίαν τοῦ πρωτοτόκου ἔτρωγον μόνον οἱ ἱερεῖς, τὴν τοῦ ὅσ- ὶάτου ”πᾶς ἄνθρωπος καὶ καθ᾽ ὅλην τὴν πόλιν, εἰς οἱονδήποτε τρόπον μαγειῃευμένὴν, ἐντὸς ὅμως δύο ἢ- ' μερῶν καὶ μιᾶς νυκτός. Τὸν δὲ τοῦ Πάσχα ἀμνὸν ἔτρω- γον μόνον ἐν καιρῷ νυκτὸς, μέχρι τοῦ μεσονυκτίου. ἀποκλειστικῶς ἐκεῖνοι οἵτινες ἤσαν προηγουμένως ἐγγεγραμμένοι, καὶ τοῦτον ἔτρωγον μόνον ὀπτὸν.
Ὁ ραββἰνος Ἰσμαὴλ λέγον διέ: ᾽ δεκατριῶν διαφο- ξων τρόπων δυνάμεθα νὰ ἐξετάζωμεν τὴν. ἔννοιαν τοῦ νόμου, τοὐτέστι'
