23
καὶ τὴν μάχαιραν, καὶ ἀμφότεροι ἀπῆλθον ὁμοῦ, Καὶ ὁ Ἰσαὰκ εἶπε· βλέπω τὸ πῦρ καὶ τὰ ξύλα, ἀλλὰ ποῦ εἶναι τὸ πρόβατον διὰ τὸ ὁλοκαύτωμα; ὁ δὲ Ἁβραὰμ ἀπήντησεν· ὁ Θεὸς θέλει φροντίσει περὶ τοῦ προβάτου διὰ τὸ ὁλοκαύτωμα, υἱέ μου, καὶ ἠκολούθησαν ὁμοῦ τὸν δρόμων των. Φθάσαντες δὲ εἰς τὸν τόπον, τὸν παρὰ Θεοῦ ὑποδειχθέντα, ἐκεῖ ὁ Ἁβραὰμ κατεσκεύασε τὸ θυσιαστήριον, ἐναπέθεσε τὰ ξύλα, καὶ δέσας Ἰσαὰκ τὸν υἱόν του, ἔθεσεν αὐτὸν εἰς τὸ θυσιαστήριον ἐπὶ τῶν ξύλων. Ἀκολούθως ἔτεινεν ὁ Ἁβραὰμ τὴν χεῖρά του, ἀλλὰ τότε ἄγγελος Κυρίου ἐξ οὐρανοῦ ἐφώνησεν αὐτὸν λέγων. Ἁβραὰμ, Ἁβραὰμ, καὶ αὐτὸς ἀπήντησεν· ἰδοὺ ἐγὼ. Καὶ εἶπεν (ὁ ἄγγελος) μὴ ἐκτείνης τὴν χεῖρά σου ἐπὶ τοῦ παιδὸς, καὶ μὴ ἐγγίζῃς αἀτὸν καθόλου· νῦν ἔγνων ὅτι φοβεῖσαι τὸν Θεὸν, διότι οὐδὲ τοῦ υἱοῦ σου τοῦ μονογενοῦς ἐφείσθης. Ἀναβλέψας δὲ ὁ Ἁβραὰμ, εἶδε κριὸν περιπεπλεγμένον ἐκ τῶν κεράτων εἰς πυκνὸν κλάδον, ὑπῆγε καὶ ἔλαβε τὸν κριὸν, καὶ ἐθυσίασεν αὐτὸν ἀντὶ τοῦ υἱοῦ του. Καὶ ἐκάλεσεν ὁ Ἁβραὰμ τὸν τόπον ἐκεῖνον « Ἀδονάη εἰρὲ, ὁ Θεὸς προβλέψει* » διὸ καὶ σήμερον ἔτι λέγεται
—
*Κατὰ τοὺς Ἑβδομήκοντα· « Καὶ ἐκάλεσε Ἁβραὰμ τὸ ὄνομα τοῦ τόπου ἐκείνου — Κύριος εἶδεν — ἵνα εἴπωσι σήμερον — ἐν τῳ ὄρει Κύριος ὤφθη. »
