Κύριε, Θεὲ ἡμῶν, πάτερ ἐλεήμων, εἰσάκουσον τῆς φωνῆς ημῶν, καὶ λάβε οἶκτον καὶ ἔλεος δι᾽ ἡμᾶς· δέχθητι ἀσμένως καὶ εὐμενῶς τὴν προσευχὴν ἡμῶν, διότι Θεὸς εἶ, ὁ εἰσακούων τῶν προσευχῶν καὶ τῶν δεήσεων, καὶ ἀπὸ προσώπου σου, Βασιλεῦ ἡμῶν, οὐδεὶς ἐπιστρέφει κενός. Ἐλέησον ἡμᾶς, εἰσάκουσον ἡμῶν, καὶ ἐπάκουσον τῶν δεήσεων ἡμων, διότι Σὺ εἰσακούεις τῆς προσευχῆς ἑκάστου στόματος. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ εἰσακούων τῶν προσευχῶν.
(ὁ νηστεύων ιδιώτης μετὰ τὰς προηγουμένας λέξεις <<ἐπάκουσον τῶν δεήσεων ἡμῶν.>> προστίθησιν),
Εἰσάκουσον ἡμῶν, πάτερ ἡμῶν, εἰσάκουσον ἡμῶν κατὰ τὴν νηστεύσιμον ταύτην ήμέραν, διότι ἐν μεγάλη ὁδύνη διατελοῦμεν. Μὴ ἐπιβλέψης εἰς τὰ ἁμαρτήματα ἡμῶν μὴ ἁποκρυφθῆς, βασιλεῦ ἡμῶν, ἐνῶ δεόμεθά σου, πλησίασον μάλιστα ἵνα ἀκούσης τῆς κραυγῆς ἡμῶν προτοῦ λαλήσωμεν, ὡς γέγραπται. Καὶ συμβήσεται ὅτι πρὶν ἡ ὑπ᾽ αὐτῶν ἐπικληθῶ, θὰ εἰσακούσω αὐτῶν, ἐνῶ εἰσέτι λαλοῦσι, ἐγὼ ἀκούω· διότι Σὺ Κύριε, δύνασαι νὰ ἐλευθερώσης, σώσης, εἰσακούσης, καὶ οἰκτείρης ἐν παντὶ χρόνῳ θλίψεως καὶ συμφορᾶς. Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, ὁ εἰσακούων τοῦ λαοῦ σου Ἰσραὴλ ἐν ήμέραις θλίψεως.
Ἔσο εὐμενὴς, Κύριε, Θεὲ ἡμῶν, πρὸς τὸν λαόν σου τὸν Ἰσραὴλ, καὶ εἰσάκουσαν τῶν δεήσεων αὐτοῦ· ἀνακαίνισον τὴν ἱεροτελεστίαν ἐν τῷ. Ναῷ τῆς οἰκήσεώς σου, τὰς δὲ προσφορὰς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὰς δεήσεις αὐτῶν μετὰ σπουδῆς καὶ ἀγάπης πρόσ-
