ΛΔΛΑΙΙΒΙΆΔΗΣ 83 ΣΩ. ΤΑρ᾽ οὖν οὕτω καὶ ἔχει; ἐπειδάν τί- τι μὴ εἰδῇ,
ἀναγκαῖον περὶ τούτου πλανᾶσθαι τὴν ψυ"ἦν ;
ΑΛ. Πῶς γὰρ οὔ;
ΣΩ. Τί οὖν; οἶσθα ὅντινα τρότιον ἀναβήσῃ εἰς τὸν οὐρανόν : ἱ
ΑΛ. Μὰ Δί᾽ οὐκ ἔγωγε.
ΣΩ. Ἢ καὶ πλανᾶταί σου ἡ δόξα περὶ ταῦτα:
ΑΛ. Οὐ δῆτα.
ΣΩ. Τὸ δ᾽ αἴτιον οἶσθα ἢ ἐγὼ φράσω ;
ΑΛ. Φράσον. ΣΩ. Ὅτι, ὦ φίλε, οὐκ οἴει αὐτὸ ἐπίστασθαι οὐκ ἐπιστά- μενος.
ΑΛ. [Γῶς αὖ τοῦτο λέγεις ;
ΣΩ. Ὅρα καὶ σὺ κοινῇ" ἃ μὴ ἐπίστασαι, γιγνώσκεις δὲ ὅτι οὐκ ἐπίστασαι, πλανᾶ περὶ τὰ τοιαῦτα ; ὥσπερ περὶ ὄψου σκευασίας οἶσθα δήπου ὅτι οὐκ οἶσθα :
ΑΛ. Πάνυ γε.
ΣΩ. Πότερον οὖν αὐτὸς περὶ ταῦτα δοξάζεις ὅπως χρὴ σκευάζειν καὶ πλανᾶ, ἢ τῷ ἐπισταμένῳ ἐπιτρέπεις ;
ΑΛ. Οὕτως.
ΣΩ. Τι δ᾽ εἰ ἐν νηὶ πλέοις, ἄρα δοξάζοις ἂν πότερον χρὴ τὸν οἴακα εἴσω ἄγειν ἢ ἔξω, καὶ ἅτε οὐκ εἰδὼς πλανῷο ἄν, ἢ τῷ κυθδερνήτη ἐπιτρέψας ἂν ἡσυχίαν ἄγοις :
ΑΛ. Τῷ κυθερνήτη.
ΣΩ. Οὐκ ἄρα περὶ ἃ μὴ οἶσθα πλανᾷ, ἄνπερ εἰδῆς ὅτι οὐκ οἶσθα:
ΑΛ. Οὐκ ἔοικα.
ΣΩ. ᾿Ἐννοεῖς οὖν ὅτι καὶ τὰ ἁμαρτήματα ἐν τῇ τιράξει διὰ ταύτην τὴν ἄγνοιάν ἐστι, τὴν τοῦ μὴ εἰδότα οἴεσθαι εἰδέναι ;
ΑΛ. Πᾶς αὖ λέγεις τοῦτο ;
ΣΩ. Τότε᾽ που ἐπιχειροῦμεν πράττειν, ὅταν οἷώμεθα
εἰδέναι ὅ τι πράττομεν :
Β το γὼ Υ : οπι. Β[} ς 1 δὲ ὅτ: Τ : ὃ:ότι Β. �
