Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/53

39

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

κλάγξας δ’ ἐξ ὑπάτης χέλυος βαρυηχέα φωνὴν (1005)
σιγαλέην ἄφθεγκτον ἐμοῖς ὑπὸ χείλεσι πέμπον.
κλῇξα γὰρ ὕπνον ἄνακτα θεῶν πάντων τ’ ἀνθρώπων,
ὄφρα μολὼν θέλξειε μένος βριαροῖο δράκοντος. 1005
ῥίμφα δέ μοι ὑπάκουσε, Κυταιίδα δ’ ἷκτ’ ἐπί γαῖαν·
κοιμήσας δ’ ὅγε φῦλα πανημερίων ἀνθρώπων (1010)
καὶ ζαμενεῖς ἀνέμων πνοιὰς καὶ κύματα πόντου
πηγάς τ’ ἀενάων ὑδάτων ποταμῶν τε ῥέεθρα
θῆράς τ’ οἰωνούς τε τά τε ζώει τε καὶ ἕρπει 1010
εὐνάζων ἤμειψεν ὑπὸ χρυσέαις πτερύγεσσιν.
ἷξε δ’ ἐπὶ στυφελῶν Κόλχων εὐανθέα χῶρον· (1015)
κῶμά δ’ ἄφαρ κατέμαρψε πελωρίου ὄσσε δράκοντος
ἰσοπαλὲς θανάτῳ· δολιχὴν δ’ ἀμφ’ αὐχένι δειρὴν
θῆκε καρηβαρέων φολίσιν. θάμβησε δ’ ἰδοῦσα 1015
αἰνόποτμος Μήδεια, καὶ Αἴσονος ἀγλαὸν υἷα
ἧκ’ ἐπιθαρσύνουσα θοῶς πρέμνοιο λαβέσθαι (1020)
κῶας χρυσεόμαλλον· ὃ δ’ οὐκ ἀπίθησεν ἀκούσας·
αὐτὰρ ἀειράμενος δέρας ἄπλετον ἷκτ’ ἐπὶ νῆα.
 Ἥρωες Μινύαι μέγ’ ἐγήθεον, ἂν δ’ ἅρα χεῖρας 1020
ἀθανάτοις ἤειραν, οἳ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσιν.
ὣς οἳ μὲν περὶ κῶας ὁμίλεον· αἶψ δ’ Αἰήτης (1025)
ἀμφιπόλων ἤκουσεν ἀποιχομένην Μήδειαν.
ὦκα δ’ ἄρ’ Ἀψύρτῳ ἐπετέλλετο λαὸν ἀγεῖρειν,
μαστεύειν δ’ ἄρα παῖδα κασιγνήτην καὶ ὅπατρον· 1025
ἀλλά οἱ ὠκὺς ἔπειγε παρὰ προχοὰς ποταμοῖο
ἐς λόχον ἡρώων, ἔκιχεν δ’ ἄρα παρθένον αἰνήν. (1030)
νὺξ δέ οἱ ἀστροχίτων μέσσην παράμειβε πορείην·
ἐκ δ’ ἐτελεῖτο δόλος στυγερὸς καὶ κῆρες ἀιδναὶ
Μηδείης ὑπ’ ἔρωτος ἀγακλυτοῦ Ἀψύρτοιο, 1030
ὅν ῥα κατακτείναντες ἐπὶ προχοὰς μεθέηκαν
ὀρνυμένου ποταμοῖο· φέρεν δ’ ὄγε κύματι κραιπνῷ. (1035)