Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/49

35

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

πρόσθε γὰρ Αἰήταο δόμων ποταμοῖό τ’ ἐραννοῦ,
ἐννέ’ ἐπ’ ὀργυιῶν ἕρκος περιμήκετον ἄντην 895
φρουρεῖται πύργοισι καὶ εὐξέστοισι μύδροισιν,
ἑπτὰ περὶ στεφάνοισι κυκλούμενον. ἐν δ’ ἄρα τρισσαὶ (900)
χαλκήρεις πύλαι εἰσὶ πελώριοι· ἐν δ’ ἄρα τῇσι
τεῖχος ἐπιθρώσκει, πέρι δ’ αὖ χρύσειαι ἐπάλξεις.
αὐτάρ ἐπὶ σταθμοῖο πυλῶν τηλώπις ἄνασσα 900
ἱστάνει αἰθύσσουσα πυρὸς σέλας, ἥν τέ νυ Κόλχοι
Ἄρτεμιν ἐμπυλίην κελαδοδρόμον ἱλάσκονται, (905)
δεινὴν ἀνθρώποισιν ἰδεῖν, δεινήν τ’ ἐσακοῦσαι,
εἰ μή τις τελετὰς πελάσει καὶ θύσθλα καθαρμῶν,
ὅσσα περ ἀρήτειρα καθάρματα μύστις ἔκευθεν, 905
αἰνολεχὴς Μήδεια, Κυταιιάσιν μίγα κούραις.
οὐδέ τις ἐνδοτέρω κείνην ὁδὸν εἰσεπέρησεν (910)
ἐνδάπιος ξεῖνός τε βροτῶν ὑπὲρ οὐδὸν ἀμείψας·
εἴργει γὰρ πάντῃ δεινὴ θεός ἡγεμόνεια,
λύσσαν ἐπιπνείουσα πυριγλήνοις σκυλάκεσσιν. 910
ἐν δέ σφιν πυμάτῳ μυχῷ ἕρκεος ἄλσος ἀμείβει
δένδρεσιν εὐθαλέεσσι κατάσκιον, ᾧ ἔνι πολλαὶ (915)
δάφναι τ’ ἠδὲ κράνειαι ἰδ’ εὐμήκεις πλατάνιστοι·
ἐν δέ πόαι ῥίζῃσι κατηρεφέες χθαμαλῇσιν,
ἀσφόδελος, κλύμενός τε, καὶ εὐώδης ἀδίαντος, 915
καὶ θρύον ἠδὲ κύπειρον ἀριστερεών τ’, ἀνεμώνη
ὅρμινόν τε καὶ εἰρύσιμον, κυκλαμίς τε θεώδης, (920)
στοιχὰς παιονίη τε πολύκνημόν τε κάτερνες,
μανδραγόρης πόλιόν τ’· ἔπι δὲ ψαφαρὸν δίκταμνον
εὔοδμος τε κρόκος καὶ κάρδαμον· ἐν δ’ ἄρα κῆμος, 920