Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/38

24

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

αὐτὸς δ’ εὐκαμπτὲς λάβε οἷ τόξον καὶ ὀιστούς, (590)
τεινόµενος δέ οἱ ἦκε βέλος, τὸ δ’ ἀπέπτατο τηλοῦ·
δῶκε δ’ ἄρ’ Αἰσονίδῃ Μινυῶν λόχος εἵνεκα τιμῆς 590
πλέξας εὐανθῆ στέφανον τανυφύλλου ἑλαίης.
αὐτὰρ ἐμοὶ μολπῆς γέρας ὤπασε δῖος Ἰήσων
ἐμβάδα χρυσείῃσι τιταινοµένην πτερύγεσσι. (595)
λῦτο δ’ ἀγών, φήμη δὲ διέπτατο δώµατος εἴσω
Κυζίκου οἰχομένου· τοῦ δ’ ὡς κλύε σύγγαμος αἰνή, 595
στήθεα δρυτπτομένη λίγ’ ἐκώκυεν, ἀμφὶ δὲ δειρὴν
ἀψαμένη μήρινθα βρόχῳ ἀπὸ θυμόν ὄλεσσε.
γῆ δ’ ὑποδεξαμένη πλακὶ δάκρυα πίδακος ἦκε (600)
βλύζουσ’ ἀργυροειδὲς ὕδωρ πέτρης ἀπὸ λισσῆς
ἀέναον· Κλείτην δὲ περικτίονες καλέουσι. 600
καὶ τότε δὴ βασιλῆες ὀνειροπόλον διὰ πύστιν
κνημὸν ἕβαν ζάθεον καὶ Δινδύμου ἀκρώρειαν, (605)
ὄφρα κε μειλίξαιντό οἱ εὐοίνοις ἐπιλοιβαῖς
Ῥείην πρεσβυγενῆ, θυμὸν δ’ ἀλέοιντο ἀνάσσης.
αὐτὰρ ἐγὼν ἑπόμην, φόρμιγγα δὲ χερσὶν ἄειρον· 605
Ἄργος δ’ αὖθ’ ἵκανε λιπὼν εὐεργέα νῆα,
ὃς ῥα τανυφλοίῳ ἐλάτῃ ἀμφιτελεκὲς ἔρνος (610)
ἀμπέλου αὐαλέης ὀξεῖ ἀπέκερσε σιδήρῳ·
ξέσσε δ’ ἐπισταμένως βρέτας ἱερὸν ἰδμοσύνῃσι,
μίµνειν ἔμπεδον αἰὲν ἐπ’ ἐσσομένοις ἀνθρώποις· 610
λάεσι δ’ εὐτύκτοις δωμήσατο οἶκον ἀνάσσῃ.
ἐν δ’ ἄρ’ ἐπειγόμενοι Μϊνύαι — μέγα δ’ ἔξοχα πάντων (615)
Αἰσονίδης — λιθάκεσσιν ἀρηρότα βωμὸν ἔτευξαν,
ᾧ ἔπι ταυροθύτους λοιβὰς ἠδ’ ἱερὰ καλὰ
ῥέξαν ἀριστῆες· σπονδῇσι δὲ τέρπετο Ῥείη. 615