Σελίδα:Orphica, ed. Eugenius Abel (1885).djvu/28

14

ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ.

 Ἦμος δ’ Ἠέλιος τὸν ἀπείριτον αἰθέρα τέμνων
ἵπποις ὠκυπόδεσσι κελαινὴν ἔντυε νύκτα, (305)
τῆμος ἐνὶ πραπίδεσσιν ἐμήτιεν Αἴσονος υἱὸς 305
πίστιν ἐφ’ ἡρώεσσι καὶ ὅρκια συνθεσιάων
θέσθαι ὄφρ’ ἔμπεδα πάντα φυλασσόμενοι πεπίθοιντο.
καὶ τότε τοι, Μουσαῖε, φίλον τέκος Ἀντιοφήμου, (310)
πορσύναι μ’ ἐκέλευε θοῶς ἱερήϊα καλά.
αὐτὰρ ἐγὼ ψαφαρῇσιν ἐπ’ ἠϊόνεσσιν ἐνεῖκα 310
κᾶλα, τά τ’ ἐκ δρυός ἐστι φερεσβίου· ἐν δ’ ἄρ’ ὕπερθε
πέπλῳ παρκατέθηκα θεοῖς ἐπινήχυτα δῶρα.
Καὶ τότε δὴ κραντῆρα βοῶν περιμηκέα ταῦρον (315)
σφάζον, ἀνακλίνας κεφαλὴν εἰς αἰθέρα δῖαν,
ζωόταμον· περὶ δ’ αἷμα πυρῇ χέον ἔνθα καὶ ἔνθα. 315
αὐτὰρ ἐπεὶ κραδίην θραύσας ποπάνοισιν ἔθηκα
λείψας ὑγρὸν ἔλαιον, ἐπ’ αὐτῷ δὲ γλάγος ἄμνης.
ἥρωας δ’ ἐκέλευσα περισταδὸν ἀμφιχυθέντας (320)
δούρατ’ ἐπαμπήξασθαι ἰδ’ ἄορα κωπήεντα
βύρσῃ τε σπλάγχνοισι τ’ ἐρειδομέναις παλάμῃσι. 320
θῆκα δ’ ἄρ’ ἐν μέσσῳ τεῦχος κυκεῶνος ἐρείσας
ὀστράκεον, τῷ πάντα περιφραδέως ἐμέμικτο·
Δήμητρος μὲν πρῶτα φερέσβιος ἀλφίτου ἀκτή, (325)
αἷμα δ’ ἐπὶ ταύροιο, θαλάσσης θ’ ἁλμυρὸν ὕδωρ.
στέψασθαι δ’ ἐκέλευσα κύκλους ἐρόεντας ἐλαίης· 325
καὶ τότε χρυσείην φιάλην χείρεσσιν ἐμῇσιν
ἀμπλήσας κυκεῶνος ἐφεξείης ἐπένειμα,
γεύειν ἄνδρα ἕκαστον ἐρισθενέων βασιλήων. (330)
πυρκαϊῇ δ’ ἐκέλευον Ἰήσονα λαμπάδα θέσθαι
πεύκης ἀζαλέης· ὑπὸ δ’ ἔδραμε θεσπεσίη φλόξ. 330
δὴ τότ’ ἐγὼ πρὸς χεῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης