Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
72
ΕΩΣ ΠΟΤΕ
Ὤ! φθάνει, ὡς πότε θέλεις νὰ ὑποφέρω,
Νὰ παίρνω ἀπὸ τὸν ᾃδη τὴν ζωή;
Καὶ σὺ ψυχὴ πῶς μένεις δὲν ἠξέρω
’Σ τἄχαρο τοῦτο κ’ ἔρημο κορμί!
Τρεῖς χρόνους τὴν εἰκόνα σου ἐγὼ φέρω
’Σ ταὶς κόραις τῶν ματιῶν ζωγραφιστὴ,
Καὶ τὤνομά σου τόσο τὸ προφέρω
Ὁποῦ τὸ χεῖλι λὲς καὶ κελαϊδεῖ!
Τρεῖς χρόνους ποῦ μὲ δάκρυα πυρωμένα
Τὴν εὐτυχία ποῦ μ’ ἅρπαξες θρηνῶ,
’Σ ἕνα κόσμο ποῦ μνῆμα εἶνε γιὰ μένα!
Ἂς ἔλθῃ τώρα ὁ Χάρος, τὸν ποθῶ·
’Σ τὰ λαίμαργά του στήθη ἀραχνιασμένα
Ἂς μὲ τυλίξῃ, γιὰ ν’ ἀναπαυθῶ.
