Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
63
ΤΟ ΜΟΧΘΗΡΟ ΝΕΦΟΣ
Ἀφροδίτη μου, τὸ νέφος,
Ποῦ περήφανα τολμάει
Κάθε βράδυ νὰ περνάῃ
’Σ ταῖς ἀχτίναις σου ἐμπροστὰ,
Ξέρεις τ’ εἶπε ’ς ἄλλα νέφη;
Ἂν δὲν χαίρωμαι τὸ φῶς της,
Θἄχῃ πάντοτε ὁ οὐρανός της
Τὴν θολοῦρα συντροφιά!
Ἐσὺ ἀθώα, χαμογελώντας,
Γιατὶ φθόνο δὲν γνωρίζεις,
Σὰν διαβαίνει τοῦ φωτίζεις
Το κατάρατο πλευρό.
Πίστεψέ με, ὅταν τὸ βλέπω,
Τὴν ζωή μου παραιτοῦσα,
Κεραυνὸς ἂν καταντοῦσα
Νὰ τὸ σχίσω… κι’ ἂς χαθῶ!
