Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
44
ΚΑΤΑΡΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Σιμά μου τὶ γυρεύεις,
Πουλάκι ζηλεμένο;
Μὴ σ ἔχῃ ἑρμηνεμένο
Ἐκείνη π’ ἀγαπῶ,
’Σ τὰ βάσανά μου νὰ ῎λθῃς
Νὰ μ’ εὕρῃς κελαδώντας,
Καὶ νὰ χαρῇς θωρῶντας
Τὸ μνῆμά μου ἀνοιχτό;
Ἐδῶ, ψυχὴ δὲν κρένει,
Οὐδὲ χεῖλι γελάει·
Ἐδῶ, μοιρολογάει
Ὁ Χάρος μοναχά!
Λοιπὸν κατάρα!… ἀλλ’ ὄχι·
Ἂν σ’ ἔστειλεν ἐκείνη,
Νὰ μὴ γνωρίσῃ ὀδύνη
Ποτέ σας ἡ καρδιά.
