Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
22
Ο ΠΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ
Πάψε, μὴ κλαῖς ἀηδόνι μου,
Μὴ κλαῖς κι’ ἀναστενάζῃς,
Τὸ τέρι σου κι’ ἂν κράζῃς
Εἶνε σὲ λίγο ἐδῷ.
Ἰδὲς τέτοιο παράπονο
Καὶ τὸ κλαρὶ πληγόνει,
Ἰδές το! μαλακόνει
’Σ τὰ πόδια σου κι’ αὐτό!
Οἱ στεναγμοὶ, τὰ δάκρυα,
Δὲν ἔγειναν γιὰ σένα·
Ἀλλὰ μόνον γιὰ μένα,
Γιὰ τούτη τὴν καρδιά,
Ὁποῦ δὲν βρίσκει βάλσαμο
Τὸν πόνο νὰ τῆς πάψῃ,
Ἀφοῦ τὴν ἔχουν κάψει
Δυὸ μάτια ἀγγελικά.
