Ποιὸς εἶδε τὰ δυὸ μάτιά σου,
Ποιὸς ἥλιος χωρὶς δύσι,
Γιὰ νὰ ’ς τὰ πλημμυρίσῃ
Γλυκάδες θεϊκαῖς;
Γιατί δὲν μοῦ τὸ λές;
Ποιὸς οὐρανὸς σοῦ χάρισε
’Σ τὰ μάγουλα, ’ς τὰ χείλη,
Τ’ ἀρώματα τοῦ Ἀπρίλι
Καὶ τοῦ Μαϊοῦ τς’ αὐγαῖς;
Γιατί δὲν μοῦ τὸ λές;
Ποιὸς εἰς τ’ ἁγνὸ τὸ στῆθός σου
Τοὺς κρίνους ἔχει ἀνθίσει;
Τὰ ῥόδα νὰ νικήσῃ
Ποιὸς θέλησε μὲ σέ;
Ὤ! πέστο κ’ εἰς ἐμέ.
Ποιὸς ἄγγελος ἐτόλμησε
Ἀπ’ τὴν οὐράνια ἀγκάλη
Νὰ πάρῃ ὅλα τὰ κάλλη,
Γιὰ νὰ στολίσῃ ἐσέ;
Ὤ! πέστο κ’ εἰς ἐμέ.
