Σελίδα:Homeri Opera, vol. 5 (1912).djvu/32

ΥΜΝΟΙ

ἤϊξ’ ἠΰτε μαινὰς ὄρος κάτα δάσκιον ὕλῃς.
Περσεφόνῃ δ’ ἑτέρ[ωθεν ἐπεὶ ἴδεν ὄμματα καλὰ]
μητρὸς ἑῆς κατ’ [ἄρ’ ἥ γ’ ὄχεα προλιποῦσα καὶ ἵππους]
ἆλτο θέει[ν, δειρῇ δέ οἱ ἔμπεσε ἀμφιχυθεῖσα·]
τῇ δὲ [φίλην ἔτι παῖδα ἑῇς μετὰ χερσὶν ἐχούσῃ] 390
α[ἶψα δόλον θυμός τιν’ ὀΐσατο, τρέσσε δ’ ἄρ’ αἰνῶς]
πα[υ]ομ[ένη φιλότητος, ἄφαρ δ’ ἐρεείνετο μύθῳ·]
Τέκνον μή ῥά τί μοι σ[ύ γε πάσσαο νέρθεν ἐοῦσα]
βρώμης; ἐξαύδα, [μὴ κεῦθ’, ἵνα εἴδομεν ἄμφω·]
ὣς μὲν γάρ κ’ ἀνιοῦσα π[αρὰ στυγεροῦ Ἀΐδαο] 395
καὶ παρ’ ἐμοὶ καὶ πατρὶ κελ[αινεφέϊ Κρονίωνι]
ναιετάοις πάντεσσι τετιμ[ένη ἀθανάτοι]σιν.
εἰ δέ, πτᾶσα πάλιν [σύ γ’] ἰοῦσ’ ὑπ[ὸ κεύθεσι γαίης]
οἰκήσεις ὡρέων τρίτατον μέρ[ος εἰς ἐνιαυτόν,]
τὰς δὲ δύω παρ’ ἐμοί τε καὶ [ἄλλοις ἀθανά]τοισιν. 400
ὁππότε δ’ ἄνθεσι γαῖ’ εὐώδε[σιν] ἠαρινο[ῖσι]
παντοδαποῖς θάλλει, τότ’ ἀπὸ ζόφου ἠερόεντος
αὖτις ἄνει μέγα θαῦμα θεοῖς θνητοῖς τ’ ἀνθρώποις.

καὶ τίνι σ’ ἐξαπάτησε δόλῳ κρατερ[ὸς Πολυδ]έγμων;
 Τὴν δ’ αὖ Περσεφόνη περικαλλὴς ἀντίον ηὔδα· 405
τοιγὰρ ἐγώ τοι μῆτερ ἐρέω νημερτέα πάντα·
εὖτέ μοι Ἑρμῆς ἦ[λθ]’ ἐριούνιος ἄγγελος ὠκὺς
πὰρ πατέρος Κρονίδαο καὶ ἄλλων οὐρανιώνων

16