Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/43

—21—

τὸ ἔλεος εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ εἰς τοὺς πενομένους,
μετὰ τῆς ἡμερότητος καὶ γνώμης ἐλευθέρας. 505
εἰ δὲ κἂν (σὺ) πτωχὸς εἶσαι. οὐκ ἔχεις τί νὰ δώσῃς,
κἂν λόγον δός 'τον ἀγαθὸν, νὰ τόν ἐθεραπεύσῃς·
αὐτό σὲ δίδει τὸν μισθὸν αἰώνιον, παιδίν μου.
τὰς ξένας συμφορὰς, υἱὲ, λυποῦ ὡς ἐδικάς σου,
χαρὰν ἵν' εὕρῃς πώποτε ὅθεν οὐκ ἀπαντέχεις. 510
ἐλεημοσύνη καθαρὰ σὺν τῇ νηστείᾳ λέγω,
πολλοὺς ἀνθρώπους ἔσωσεν ἐξ ᾅδου τῶν κευθμώνων.
κι ἄλλον πολὺν κατόρθωμα ἑποισεv ἡ νηστεία.
υἱέ μου, ἂν θέλῃς νὰ χαρῇς ἀμέρψνα τόν κόσμον,
βλέπε μὴ ῥίξῃς πόθον σου εἰς χρήματα τοῦ κόσμου. 515
ὁ κόσμος ἐν προσωρινὸς, ἡμέραις ὑπαγαίνουν,
ὁ πλοῦτος, τό λογάριον ὡς ἄνεμος διαβαίνει.
ἂν ἔνε ἡ ἐλπίδα σου εἰς ἀμπέλια, εἰς χωράφια,
ἀπὸ χειμῶνος δυνατοῦ ἢ ἀπὸ ἀνυδρίας
χάνονται καὶ ξηραίνονται, χάνεις εἴ τι ἐποῖσες. 520
ὅπου εἰς πλοῦτον ἤλπισεν καὶ εἰς τὰ ἄρματά του,
ἔρχεται ξένος ἄλλοθεν κι ὅπουθεν οὐκ ἐλπίζει,
ἐπαίρνει τὰ, ἐξαλείφει τὰ, κ' ἔρημος ἀπομένει·
μόνον ὁ κόπος κ' ἡ πικριὰ μὲ τοῦτον ἀπομένει.
ἀμμ' εἰς τὸν θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἔχε, παιδίν μου, ἐλπίδα 525
ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου, ἐξ ὅλης σου ἰσχύος,
νὰ σὲ λυτρώσῃ ἀπὸ παντὸς κινδύνου καὶ θανάτου.
υἱέ μου, ἂν θέλῃς, κράτησον καὶ τούτην τὴν βουλήν μου·
βλέπε μὲ τὸν αὐθέντην σου δικάσιμον μὴ κάμῃς,
μὴ θυμωθῇς καὶ θλίψῃς τον, μὴ τὸν κακοκαρδίσῃς, 530
καὶ χάσῃς τὴν ἀγάπην του διὰ τὴν συντυχίαν.
ἀμμὴ ὅσον γνώθεις, ὦ υἱὲ, ὅτι ἀναιβάζει ὁ νοῦς του,
συνέργει τον εἰς τὸ καλὸν, ποίησε τὴν τιμήν του.