Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/33

—11—

ὁμοιάζει ὅτι ὠνείδισες ἄνθρωπον μεθυσμένoν,
καὶ μᾶλλον δὲ χειρότερον ἔποισες παρ’ ἐκεῖνον. 245
ὥσπερ τὰ ξύλα τοῦ δρυμοῦ τὴν φλόγαν ἐπαυξάνουν
οὕτως καὶ τὸν θυμούμενον ὁ λόγος ἀγριαίνει.
μὴ γίνεσαι φιλόνεικος καὶ ὑβρισθῇς εἰς ὅλους.
 μὴ γίνεσαι πολύκαλος εἰς τὸν καθένα λόγον,
μηδὲ θελήσῃς εὐδοκᾶν εἰς τὸν καθένα λόγον· 250
ἄνθρωπος εἶσαι καὶ ἐσὺ καὶ καθ’ ἑκάστην σφάλλεις·
μὴ χρήσῃς γέλος ἄτακτον καὶ ποίσῃς ψόγον μέγαν.
ὅταν ἀκούσῃς φρόνιμον λόγον νὰ σ’ ὠφελέσῃ,
ὅλον ’ς τὸν νοῦν σου θέσε τον καὶ χώριζε τό κρεῖττον.
οὕτως γὰρ γίνεται ὁ λαλῶν πρόθυμος εἰς τό λέγειν, 255
ἂν ἴδη, καὶ προσέχῃς τον τόν λόγον εἰς τὸν νοῦν σου.
εἰς τὸ διπλάσιον ὄφελος μόνος ἐσὺ κερδαίνεις,
ἐκ τοῦ λαλοῦντος ἔπαινον καὶ ἐκ τοῦ λόγου γνῶσιν.
καὶ τὸ ὀλίγον χάρισμα μεγάλον εὐχαρίστει·
ἂν τὸ μικρὸν εὐχαριστῇς, ἐπέρχεταί σοι μέγα.260
 φεῦγε τὰ συγκαθίσματα εἰς τὰς πολυποσίας·
εἰ δὲ συμβῇ καὶ κρατηθῇς μετά τινος εἰς δεῖπνον,
μὴ σὲ προλάβῃ τό κρασὶ, μὴ σὲ νικήσῃ ἡ μέθη,
μᾶλλον ἐσὺ προλάμβανε, ἐγείρου κι ἀναχώρει.
αἰσχρόν γὰρ κι ἐπονείδιστον κι ἐπώδυνον ἡ μέθη. 265
καὶ ὅταν πάσχῃ ὁ στόμαχος ἀπὸ πολυποσίαν,
καταθολόνεται ἡ ψυχὴ, βλάπτεται καὶ τὸ σῶμα.
ἐκεῖνος ὅμοιός ἐστιν ἅρμα χωρὶς τὸν ἵππον,
ὡς σκάφος χειμαζόμενον μὴ ἔχον κυβερνήτην.