Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/206

––184––

ὅτι εἶμαι λεπροπόδαρον, εἶμαι μυρολογίστρια,
ὁμοιάζω καὶ βενέτικον Φράγκον μὲ τὸ καππούτζιν.
ἐμέναν ἔχουν βασιλεῖς ἀπέσω εἰς τὰ παλάτια,
πάλιν τʼ αὐγά μου τρώγουν τα γυναῖκες εὐγενίδες, 155
κʼ ὑπομυρίζουνται λαμπρῶς τό στόμαν τους ὡς μόσχος,
καὶ τὰ πτερά μου πολεμοῦν πάλιν χρυσᾶ ῥιπίδια.
καὶ σὺ τολμᾷς, περιγελᾷς ὅλως ἐμοῦ καθόλου;“
Καὶ ταῦτα οὐκ ἐσίγησαν τὴν ὄχλησιν τὴν εἶχαν,
καὶ τὸ πουτίκιν ἤρξατο ὑβρίζειν τὸ περδίκιν. 160
„εἰπέ με, κυρὰ πέρδικα, τʼ ἤθελες εἰς τόν γάμον,
κʼ ἔκατσες ὡς κουβουκλαρεὰ ἀπάνωθεν τῶν ὅλων;
ἠξεύρομέν σε, ταπεινὴ, παντὸς ὑπάρχεις πόρνη,
κι ἀπʼ τοὺς πόδας σου φαίνεσαι ὅτι εἶσ' αἱματωμένη,
καὶ τὸ μαντί σου εἶνʼ κοντὸ καὶ φαίνεσαι ἐξοπίσω. 165
κι ὅπου καθήσῃς νὰ λαλῇς πάντοτε νὰ στριγγίζῃς,
οἱ καῦχοί σου νὰ ἔρχουνται καὶ νὰ παραδιαβάζουν.
ἐγείρου, φύγε τὸ λοιπὸν, μὴ κάθεσαι ʼς τὸν γάμον·
ἡμεῖς γυναῖκαν ἄχρηστον οὐ θέλομεν ἐνθάδε.“
εὐθὺς γυρίζει ἡ πέρδικα καὶ λέγει τὸ ποντίκιν 170
„μωρὸν νὰ ʼπῇς κακότυχον, ποσῶς οὐδὲν σὲ ξεύρω.
ἠξεύρεις, ὅταν ἔστεκες εἰς τὰ μηχάνιʼ ἀπάνω,
καὶ μαύρισεν ἡ ῥάχη σου ἐκ τοῦ καπνοῦ τὴν βίαν,
κʼ ἔφαγεν τὴν ἐμπροστινὴν τὴν ζούπαν τὴν ἐφόρεις,
καὶ πρὸς τὸ μέγαν σάββατον οὐκ εἶχες ἄλλον ῥοῦχον, 175
κʼ ἐμπάλωσες τὸ ῥοῦχόν σου μετὰ λινὸν πανίτσιν,
φορεῖς το καὶ κατάσαρκα κʼ οὐκ εἶχες τί νʼ ἀλλάξῃς.
κι οὐ μὴ τὸ λέγω ψέματα, οἱ πάντες τὸ ἐβλέπουν,
πῶς ἔνι μαύρη ἡ ῥάχη σου κʼ εἰς τὴν κοιλιάν σου κεῖται
τὸ ἄσπρον τὸ ἐμπάλωμαν ἀπὸ λινὸν πανίτσιν. 180
ἐμένα πῶς ἐτόλμησες καὶ συκοφάντησές με,
ὅτι εἶμαι πόρνη ἄχρηστος καὶ χειροτέρα πάντων;
ἐγὼ τὰς κάλτσας τὰς φορῶ ἔνε ἀπὸ σκαρλάτο,
ἔχω καὶ χείλη κόκκινα, μαῦρα μάτια ὡραῖα,