Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/181

––159––

κέντουκλα καὶ δρομάχια, φέλεθρα εἰς τὰς σέλλας.
καππάσια, σαρπούζια, σαρκούλια καὶ τἆλλα.
ἀκμὴν καὶ τὸ δερμάτιν μου κάμνει μεγάλην χρείαν,
καὶ ὁ τζαγγάρης χρᾶταί το εἰς πᾶσάν του δουλείαν,
παπούτσια, ὑποδήματα, φελάρια καὶ κλώστρας· 515
ἀλλὰ καὶ οἱ γραμματικοὶ ἐνδύνουν τὰ βιβλία
ἢ μαῦρον ἤτε κόκκινον ἤτε βαφὴν ἑτέραν.
πολλάκις δὲ καὶ ὁ σελλᾶς χρᾶταί το καὶ ἐκεῖνος
εἰς σέλλας, εἰς ῥαψίματα ἐντελημπροστελίνων,
εἰς χαλινοκαπίστελλα καὶ ὅσα τὰ τοιαῦτα.“ 520
ὡς ταῦτα πάντα ἤκουσαν λαλοῦντος τοῦ προβάτου,
ὑπερεθαύμασαν πολλὰ ἡ αἶγα καὶ ὁ τράγος,
καὶ ἀπεκρίθησαν ὁμοῦ οἱ δύο ἕναν στόμαν
„ἐσὺ, προβάτιν ταπεινὸν ποῦ βλέπεις πάντα κάτω,
μωρόλαλον, κακόστομον, ποῦ εὗρες τόσους λόγους, 525
ἐπαίνους καὶ καυχήματα καὶ τὴν μακρολογίαν,
νὰ ἐπαινῇς τὰ κρέη σου καὶ τὰ δερμάτιά σου,
ἀλλὰ καὶ τὰ μαλλία σου εἰς ποικιλοβαφίαν;
νὰ τὸ ἠξεύρῃς, ἄτυχη καὶ λωλοπροβατίνα,
ἔνε τὸ δέρμα τὸ ἐμὸν μεῖζον τοῦ ἐδικοῦ σου, 530
μεγάλον καὶ παχύτερον εἰς πάσας τὰς δουλείας.
ἀλλά γε καὶ αἱ τρίχες μου πληροῦσιν ἄλλην χρείαν·
πλέκουν σκοινία δυνατὰ, δεσμεύουσιν τὰ ζῶα,
ἅπαντα τὰ τετράποδα, μικρά τε καὶ μεγάλα.
ἀκμὴν τὰ ἔντερα ἡμῶν πληροῦσιν καὶ τὰς κόρδας, 535
ὁποῦ στιβάζουν τὸ μαλλὶν, μᾶλλον καὶ το βαμβάκι.
περὶ δὲ τοὐμοῦ γάλακτος οὐκ ἔχω τί νὰ λέγω·
καθὼς ἐσὺ εἶμαι κ᾽ ἐγώ, ἣ μᾶλλον δὲ καὶ πλέον,
καὶ ἄλλας χάριτας πολλὰς ἃς οὐκ ἐξόν μοι λέγειν,
540 καὶ οὐ καυχοῦμαι τὰ πολλὰ ὡς ἡ λωλοπροβάτα. 540