Σελίδα:Carmina Graece Medii Aevi, W. Wagner (1874).djvu/161

––139––

ἐγὼ, κυρὰ συντέκνισσα, ʼς ἐσὲν ἐθάῤῥουν πάντα,
νὰ ξεύρῃς ὅλαις ταῖς δουλειαῖς κι ὅλα τὰ κοντραπάντα,
καὶ θάῤῥουν νἄχῃς φρόνεσιν, μυαλὸν εἰς τὸ κεφάλι, 505
καὶ τὰ καμώματα αὐτὰ κανένα μὴ σοῦ σφάλῃ,
γιατί καυχάσουν κʼ ἔλεγες, πῶς ἤσουνε μαντεύτρια,
καὶ τοῦ κὺρ Λέου τοῦ σοφοῦ ἤσουνε μαθητεύτρια.
καὶ δὲν μοῦ λέγεις κʼ ἤσουνε πουτάνα καὶ μεθύστρα
καὶ φραντζιασμένη καὶ λωβὴ καὶ μιὰ κακὴ μαυλίστρα, 510
ὁποῦ μὲ ἐξεμυάλισες καὶ πῆρές μου μετά σου,
καὶ νὰ χαθῶ ἐκόντεψα ἐκ τὰ καμώματά σου.
πάντοτε σὺ μοῦ ἔλεγες, πῶς ἔχεις τόση γνῶσι,
καὶ τώρα ὁ κὺρ γάδαρος ἑμᾶς νὰ ταπεινώσῃ;
δὲν ἔχω γιὰ τὴν γνῶσίν του οὐδὲ τὴν πονηρίαν, 515
ἀμμʼ ἔχω, πῶς ἐγέλασεν ἑμᾶς τὰ δυὸ θηρία.“
ἐκείνη ἀποκρίθηκε, „σύντεκνε, νὰ κατέχῃς,
κανένα δίκῃο εἰς αὐτὸ ἠξεύρω πῶς δὲν ἔχεις.
ἡ γνῶσις εἶναι πανταχοῦ ʼς τὸν κόσμον διεσπαρμένη,
κʼ εἰς ἅπαντας ἡ φρόνεσις εἶναι διασκορπισμένη. 520
καλὰ καὶ εἶναι γάδαρος καὶ καταφρονεμένος,
ἂν ἒν καὶ κακοῤῥίζικος καὶ καταδικασμένος,
εἶδε πολλὴν τὴν ἀδικιὰ καὶ τὴν κακοφαντιά μας,
τὴν ἀτοπίαν τὴν πολλὴν καὶ τὴν συκοφαντιά μας,
καὶ νόησιν τοῦ ἔδωκαν ἀντάμα μὲ τὴν γνῶσι, 525
δίχως νὰ ξεύρῃ μάθημα, καὶ γράμμα νʼ ἀναγνώσῃ,
καὶ ῥήτορας ἐγίνηκε νὰ μᾶς καταμυτώσῃ
καὶ μέσʼ ἀπὸ τὰ χέρια μας νὰ φύγῃ, νὰ γλυτώσῃ.
καὶ ὄχι μόνον ἔφυγε, μὰ καὶ κοπάνισέ μας,
ἀνόητους μᾶς ἔδειξε καὶ κατασβόλωσέ μας, 530
ἐπῆρε καὶ τὰ ῥοῦχά μας καὶ ἐξεγύμνωσέ μας,
ἐπῆρέ μας καὶ τὴν τιμὴν καὶ κατεντρόπιασέ μας.“
χαρὰ ʼς ἐσὲ, κὺρ γάδαρε, καὶ μὲ τὴν φρόνησίν σου,
γιατί μὲ γνῶσιν ἔφυγες, μὲ τὴν προτίμησίν σου.