Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/31

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
19




ΤΑ ΟΡΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ.


Ἡ Θάλασσα καὶ ἡ Στεριά, εὐθὺς ποῦ εἶχαν ἔβγει
ἀπ’ τὴν δημιουργία,
’πιασθῆκαν στὰ μαλώματα: ἡ κάθε μιὰ γυρεύγει
νὰ πάρῃ τὰ πρωτεῖα.

—Γιὰ πέσε καὶ προσκύνα με, Στεριά, τὴν ἀδελφή σου!
ἡ θάλασσα φωνάζει.
Ἐγὼ ’γεννήθηκα προτοῦ, κ’ εἶμαι τρανήτερή σου,
νὰ μὲ τιμᾷς ταιριάζει.

—Ἐμὲ προσκύνα, κράζ’ αὐτή. Ἂν ἦμαι κι’ ἀπὸ σένα
μικρότερη, τὶ τάχα;
Ἐγώ ’χω τόσα δὰ καλὰ παιδάκια γεννημένα,
ἐσὺ νερὸ μονάχα.—

Τότε γυρίζ’ ἡ θάλασσα καὶ τὰ παιδιά της κράζει,
σὰν ἦσαν κοιμισμένα.
—Γιὰ σηκωθῆτε, κύματα! Ἀκοῦτε πῶς χλευάζει,
τὴν μάνα σας, ἐμένα;—

C 2