Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/288

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
276


Τὰ βαρύγδουπα κωπί’ ἀστραπηβόλα
τ’ ἀγριεῦον κῦμα ῥυθμικῶς κροτοῦν·
τὰ φρουρὰ τῶν Ἱσαρίων τηλεβόλα
τῆς σουλτάνας τὸν ἀνάπλουν χαιρετοῦν.
Ἀλλὰ μόλις ἀνακάμπτουν πρὸς βορρᾶν—
τῶν στοιχείων ἡ δρυὰς θαρρεῖς ἐμάνη!
Πῶς θὰ διεκφύγῃ τώρα τὴν φθοράν,
ἂν δὲν φθάσ’ εἰς τὸ Μπαλτὰ-Λιμάνι;
Θάρρος! Μετὰ πάλην φοβεράν,
ὁ λιμὴν ἐφάνη!

Πρὶν εἰσπλεύσουν, λαῦρον ῥεῦμα τοὺς ἁρπάζει—
Ὠργισμέν’ ἡ λαῖλαψ ἐκ βορρᾶν φυσᾷ!
Βρέμ’ ἡ θάλασσα σφοδρῶς, σφοδρῶς παφλάζει,
ὡσεὶ δέσμιος Τυφῶν σφαδάζει καὶ λυσσᾷ.
Μεταξὺ στροβίλων Δαίμων νεμεσσῶν
τὴν ὁλκάδα μετ’ ἐπιμονῆς ἐπείγει—
“Ὅλον μου σᾶς δίδω, ναῦται, τὸν χρυσόν,
ἡ ζωή μ’ ἐντεῦθεν ἂν ἐκφύγῃ!..”
Σίφων τοὺς στροφοδινεῖ λυσσῶν—
Ἄβυσσος τοὺς πνίγει!..

Τίς θὰ τοὺς βραβεύσῃ νῦν τοὺς σκαπανεῖς;
Τοῦ Νεοχωρίου τὸν ναὸν καθεῖλον,
κ’ ἔρχοντ’ ἐκ τῆς ὄχθης τῆς ἀντικρυνῆς,
μὲ χρυσὸν ἑπτὰ φορτώματα καμήλων.