Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
173
Ὡραία εἶναι κ’ ἡ ξανθή·
ποιός μᾶς τ’ ἀρνιέται τάχα;
Μ’ αὐτή, καρδιά μου, θὰ πιασθῇ
μὲ μέταλλο μονάχα.
Γι’ αὐτὸ τοῦ κάκου μὴ χτυπᾷς,
μὴν κρούεις στὰ χαμένα:
Ἡ νέα κόρη π’ ἀγαπᾷς
δὲν εἶναι διὰ σένα.
Ὡραία εἶναι κ’ ἡ ξανθή·
ποιός μᾶς τ’ ἀρνιέται τάχα;
Μ’ αὐτή, καρδιά μου, θὰ πιασθῇ
μὲ μέταλλο μονάχα.
Γι’ αὐτὸ τοῦ κάκου μὴ χτυπᾷς,
μὴν κρούεις στὰ χαμένα:
Ἡ νέα κόρη π’ ἀγαπᾷς
δὲν εἶναι διὰ σένα.
