Σελίδα:Athides Aurai Georgios Vizyinos.djvu/181

169

Κι’ ἂν ἦν’ τὸ σπίτι μακρυὰ
κ’ ἡ ὥρα περασμένη,
ἐγώ ’χω πόδια ’λαφρυά,
κ’ ἐκείνη μὲ προσμένει.

Γλυκὰ γλυκὰ τήνε φιλῶ,
γλυκὰ τήνε χαϊδεύω—
Σύρε, ψυχή μου, στὸ καλό,
κ’ ἐγὼ δὲν ἀσκητεύω!

---