Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
22
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ
τον καημό, μὴ λυπᾶσαι τὰ δάκρυα ποὺ σοῦ κόστισε ἡ λατρεία τῆς Ιδέας. Ή θυσία ποὺ ἡ Ἀγάπη της σοῦ ἔμαθε, θὰ σὲ σώσῃ. Ἅγια μέρα εἶναι κείνη ὅπου σμίγει ὁ Ποιητής μὲ τὴν Ἰδέα. Κάτι σημαντικό, κάτι πρωτόφαντο, κάτι μεγάλο ἀκολούθησε στὸν κόσμο. Ἡ Ἀγάπη τῆς Ἰδέας, τῆς Ὁδηγήτρας σου καὶ τῆς Ἐμπενέφτρας, τὴν ἀρχαία τὴν Ἑλλάδα θὰ σοῦ ἀναστήσῃ, ἀφτή, καὶ μόνη ἀφτή, πίστεψέ με ὥςπου τὰ μάτια σου νὰ τὸ δοῦνε, θὰ μᾶς ζωντανέψῃ, τὸν ΠαρθενΟ.
Δώδεκα τοῦ Ἀπρίλη 1896–1905, μεσημέρι.
Ψ.
