EΞ ΟΣΩΝ ηὐτύχησα ἢ ἐδυστύχησα νὰ γνωρίσω εἶμαι, πιστεύω, ὁ μόνος ἄνθρωπος ὅστις, ἂν τὸν ὠνόμαζον ζῷον, δὲν θὰ ἐθεώρει τοῦτο ὡς προβολήν. Ὅσον συναναστρέφομαι τὰ ζῷα, τόσον μᾶλλον πείθομαι ὅτι δὲν ὑπάρχει μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῶν ἀνθρώπων καμμία διαφορά, ὡς ἠθέλησαν παραλοξολόγοι τινὲς νὰ ἰσχυρισθῶσιν, ἀλλὰ μόνον ὅτι τὰ πράγματα, κατὰ τὰ ὁποῖα διαφέρομεν ἀπὸ τὰ ζῷα, δὲν ἀποδεικνύουν ὅλα τὴν ἀνθρωπίνην ὑπεροχήν.
Τὸ κυρίως διακρῖνον αὐτὰ ἀπὸ ἡμᾶς εἶνε ὅτι παρέλαβον ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους ὅσα ἔχουσιν οὗτοι καλά, καὶ ἀπέφυγαν νὰ μιμηθῶσι τὰ ἄχρηστα, τὰ ἐπιβλαβῆ καὶ τὰ γελοῖα. Οὐδέποτε ἔγεινε λόγος μεταξὺ αὐτῶν περὶ ἐπισκέψεων τοῦ νέου ἔτους, οὔτε περὶ καπνίσματος, οὔτε περὶ φόρου ἐπὶ τοῦ καπνοῦ ἢ οἱουδήποτε ἄλλου· δὲν χαρτοπαικτοῦσι, δὲν πίνουσι παρὰ νερὸν ἢ γάλα ὅταν εἶνε μικρά· δὲν συντηροῦν στρατούς, ἀγνοοῦν τί θὰ εἰπῇ πατρὶς καὶ ἰδιοκτησία, καὶ ἐκ τούτου οὔτε δίκας ἐγείρουσιν οὔτε κινοῦσι πολέµους, ἀλλὰ μόνον μονομαχίας περὶ πραγμάτων τὰ ὁποῖα ἐνδιαφέρουσιν αὐτὰ ἀμέσως καὶ προσωπικῶς, περὶ τῆς νομῆς λ.χ. πολυχλόου τινὸς λειμῶνος ἢ τῆς εὐνοίας ὡραίας τινὸς ὁμοφύλου των, γάτας, σκύλλας, λεαίνης, φοράδας ἢ ἐλαφίνας. Καὶ αὐτοὺς τοὺς οἰκογενειακοὺς δεσμοὺς περιώρισαν εἰς μόνους τοὺς ἀναγκαίους καὶ τοὺς μὴ ὀχληρούς. Ἔχουσι μὲν πατέρα καὶ μητέρα, οὔτε θείους ὅμως οὔτε ἐξαδέλφους οὔτε πάππους οὔτε ἐγγόνους, καὶ τὸ κυριώτερον οὔτε πενθεροὺς οὔτε πενθεράς.
Ζῶντα κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν παράγγελμα μὲ ὅ,τι στείλει εἰς αὐτὰ ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ, δὲν ὑπόκεινται εἰς τὴν ὑποχρέωσιν νὰ συντάξωσι διαθήκην καὶ ἀγνοοῦσιν ὅτι ὑπάρχουσιν εἰς τὸν κόσμον συμβολαιογράφοι, ὅπως καὶ δήμιοι, δικαστήρια, ἰατροί, εἱρκταί,
