Σελίδα:Συριανά Αφηγήματα, Εμμανουήλ Ροΐδου.djvu/165

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ161

«Ἡ Ζουάννα ποῦ εἶνε;»

«Εἶνε μαγείρισσα εἰς τὴν Μασσαλίαν.»

«Ἡ εὔμορφη Εὔα τί ἔγεινεν;»

«Ἔγεινε πολὺ ἄσχημη.»

«Καὶ σὺ τί κάμνεις;»

«Ἐξακολουθῶ νὰ κάμνω τὸν κόσμον νὰ γελᾷ.»

«Θὰ ἔλθω αὐτὰς τὰς ἡμέρας νὰ μὲ κάμῃς πάλιν νὰ γελάσω.»

«Πολὺ λυποῦμαι, ἀλλὰ τοῦτο εἶνε ἀδύνατον.»

«Διατί ἀδύνατον; Ἀφοῦ τὸ κατώρθωνες καθ’ ἑσπέραν εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ δὲν ἔπαθα ἔκτοτε ὑποχονδρίαν; Μήπως ἔχασες τὴν κωμικήν σου δύναμιν;»

«Ὄχι, δόξα τῷ Θεῷ. Αὕτη μάλιστα ἐπενταπλασιάσθη, ἀφοῦ μοῦ τὴν πληρώνουν ἐδῶ τὸ πενταπλάσιον τῶν ὅσα μ’ ἐδίδατε εἰς τὰς Ἀθήνας. Ἤθελα μόνον νὰ εἴπω ὅτι δὲν εἶνε εὔκολον πρᾶγμα νὰ εἰσέλθῃ κανεὶς εἰς τὸ θέατρον ὅπου παριστάνω.»

«Τόσο γεμᾶτο εἶνε πάντοτε;»

«Ἐξ ἐναντίας σχεδὸν ἄδειον.»

Ὁ κύριος Βὸρμ ηὐδόκησεν ἐπὶ τέλους νὰ λύσῃ τὴν ἀπορίαν μου, πληροφορῶν με ὅτι ὁ θίασός του δὲν ἀνῆκεν εἰς τὸ κοινόν, ἀλλ’ ἀποκλειστικῶς εἰς τὸν σουλτᾶνον καὶ τὸ ἰδιαίτερον αὐτοῦ ἀνακτορικὸν θέατρον.

«Ὁ σουλτάνος ἔχει θέατρον;»

«Τέλειον καὶ κομψότατον εἰς τὸ Γιλδὶζ - Κιόσκ. Ἐκεῖ παριστάνομεν δύο φορὰς τὴν ἑβδομάδα ἐνώπιον τῆς Αὐτοῦ Μεγαλειότητος, τῶν αὐλικῶν του καὶ τῶν κυριῶν τοῦ Χαρεμίου.»

«Σὲ συγχαίρω», ἀπεκρίθη, μετά τινος ζηλείας· «τὰς λέγουν ὡραίας.»

«Δυστυχῶς δὲν τὰς βλέπομεν, διότι εἶνε κρυμμέναι ἀπ’ ὀπίσω ἀπὸ χρυσὸν κιγκλίδωμα, ὡς αἱ ἰδικαί σας κυρίαι εἰς τὰς ἐκκλησίας τῆς Σύρας. Ἀκούμεν μόνον τὰ γέλοια καὶ τὰ χειροκροτήματά των.»

«Καὶ τί παίζετε; Ὀπερέτας τοῦ Ὀφεμπάκ;»

«Κάποτε καὶ κωμῳδίας.»

«Τίνας; Τοῦ Δουμᾶ, τοῦ Παγερών;»

«Ὄχι· τοῦ σουλτάνου.»