πολὺ καὶ τῆς ἀρετῆς αὐτῶν γνωστῆς, οἱ γονεῖς πρὶν ἢ συζεύξωσι τὰ τέκνα αὐτῶν, ἔδιδον Ὀρέστειον μῆλον εἰς τὴν κόρην καὶ Πυλάδειον εἰς τὸν νυμφίον, ὅστις μετὰ τὸ δεῖπνον τοῦτο ἠδύνατο ν’ ἀπέλθῃ ἀμερίμνως εἰς τὴν ἀγορὰν ἢ τὸ στρατόπεδον, οὐδόλως κινδυνεύων ἐκ τῶν Αἰγίσθων, ὡς οὐδ’ ἡ σύζυγος αὐτοῦ εἶχέ τι νὰ φοβηθῇ ἐκ τοῦ ἄσχατος τῶν σειρήνων τῆς Λέσβου ἢ τῆς Κορίνθου. Οἱ δὲ Θηβαῖοι, φυτεύσαντες κατὰ συμβουλὴν τῶν παρ’ αὐτοῖς σοφῶν τὴν παλαίστραν τῶν νέων διὰ τοιούτων δένδρων, ἔδρεψαν ἐξ αὐτῶν οὐ μόνον μῆλα, ἀλλὰ καὶ τρόπαια πολεμικά. Γνωστὰ τοῖς πᾶσιν εἶναι τὰ κατορθώματα τοῦ ἱεροῦ αὐτῶν λόχου, οὐχὶ ὅμως ἐπίσης πασίγνωστον ὅτι ἡ φιλία, ἡ συνδέουσα καὶ καθιστῶσα τοὺς ἥρωας τούτους ἀνικήτους ἐν ταῖς μάχαις, προήρχετο ἐκ τῆς ὑπὸ τὸ σχῆμα μεταλήψεως τοῦ Ὀρέστου καὶ Πυλάδου.»
Τοιαῦτα καὶ μυρία ἄλλα, ὧν μακρὰ ἤθελεν ἀποβῇ ἡ ἀφήγησις, τῶν ὀπωρῶν τούτων τὰ κατορθώματα. Ἀδύνατον ὅμως εἶναι νὰ κρύψωμεν ὅτι ἐν τῷ πλήθει τῶν ἀγαθῶν εἰσέφρησαν καί τινα παρατράγῳδα. Οὕτω ὁ βασιλεὺς Κινύρας πλανηθεὶς ἐντὸς δάσους καὶ φαγὼν ἀγνώστου δένδρου καρπούς, τοσοῦτον ἡδεῖς εὗρεν αὐτούς, ὥστε ἐμπλήσας τὸν κόλπον μετέδωκε τὸ ἑσπέρας καὶ εἰς τὴν θυγατέρα του Μύρραν, καὶ ἐντεῦθεν ἀφορμὴ ἀθανάτου δράματος τῷ Ἀλφιέρῃ καὶ εὐφημιῶν καὶ στεφάνων τῇ κυρίᾳ Ῥιστόρη. Ἀλλὰ καὶ ὁ Εὐριπίδης καὶ ὁ Ῥακίνας ὀφείλουσιν εἰς τὰ μῆλα ταῦτα τοὺς στιλπνοτέρους τοῦ τραγικοῦ αὐτῶν στέμματος μαργαρίτας. Ἀληθὲς εἶναι ὅτι τῶν μαργαριτῶν τούτων ἡ λάμψις δὲν εἶναι ἠθικῶς ἄμωμος. Ἀλλὰ τὸ σφάλμα εἶνε ἐκ τῶν μήλων ἢ τῶν ποιητῶν τούτων, ἄν, ἔχοντες προχείρους Νίσους καὶ Εὐρυάλους, Φιλήμονας καὶ Βαυκίδας, Σαβίνους καὶ Ἐπονίνας καὶ μυρίους ἄλλους ἀσπίλους μηλοφάγους, ἐπροτίμησαν ἀντὶ τούτων νὰ ὑμνήσωσι τὴν μητέρα τοῦ Μινωταύρου, φαγοῦσαν κατά λάθος μῆλον ἐκ κήπου ὃν εἶχεν ἐπινεμηθῇ ὁ πατὴρ τοῦ βδελυροῦ τεκνίου;
Πᾶν μέτρον ἄριστον, ἔλεγεν ὁ σοφώτερος τῶν πάλαι σοφῶν. Τὸ ῥητὸν τοῦτο ἐφαρμόζεται καὶ εἰς τὰ μῆλα, ὧν ἡ κατάχρησις, ὡς κατωτέρω φαίνεται, ἔγεινε παραίτιος πρωτοφανῶν δυστυχημάτων. Οὕτω τὴν νύμφην Ἠχὼ ἠγάπα περιπαθῶς ὁ κάλλιστος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης νεανίας, ὁ υἱὸς τοῦ Κηφισσοῦ καὶ τῆς Λυριόππης. Ἀλλ’ ἡ Ἠχὼ ἀνῆκεν εἰς τὴν κατηγορίαν τῶν γυναικῶν ἐκείνων,
