Σελίδα:Συριανά Αφηγήματα, Εμμανουήλ Ροΐδου.djvu/133

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
ΑΦΗΓΗΜΑΤΑ129

δέποτε ἐστείρευσε τὸ ῥεῦμα τῆς εἰσβολῆς, οὐδ’ ἔπαυσαν αἱ ἄβυσσοι τῆς Παρακασπίας ἐρευγόμεναι μυριάδας κακοποιῶν τετραπόδων. Ἡ παρ’ αὐτῶν κατάκτησις τῆς Εὐρώπης συνετελέσθη μετὰ ταχύτητος ναπολεοντείου καὶ ταύτην διεδέχθη ἡ πανωλεθρία τῶν προκατόχων. Ἐν Σουηδίᾳ, Ἀγγλίᾳ, Γαλλίᾳ, Γερμανίᾳ, Οὐγγαρίᾳ, Πολωνίᾳ, Ἰταλίᾳ καὶ Ἰσπανίᾳ ἀπὸ τῆς Ὑρκανείας θαλάσσης μέχρι τῶν ὀχθῶν τοῦ Ἀτλαντικοῦ, οἱ ἐπὶ πολλοὺς αἰῶνας ἐπικρατήσαντες Ἤφαιστοι, οἱ φαιοί, οἱ τεφροί, Σκανδιναυοί, Σταυροφόροι καὶ πάντα τὰ λοιπὰ γένη κατεπόθησαν ὑπὸ τῶν ἐπηλύδων καὶ κατήντησαν ἤδη τόσον σπάνιοι, ὥστε ἀγοράζουσι τοὺς ἐπιζώντας τὰ Μουσεῖα. Πρὸς σωτηρίαν ἀπὸ βεβαίου ὀλέθρου τῶν ἄλλων ἐπὶ τῆς γῆς ἐμψύχων ηὐδόκησεν ἡ Θεία Πρόνοια νὰ καταστήσῃ πάντα τὰ εἴδη τῶν ποντικῶν ποντικοφάγα, ἀλλ’ οὐδὲν ἄλλο ἦτο κάλλιον τῶν Παρακασπείων ἢ Μοσχοβιτῶν ὡπλισμένων πρὸς τοιαύτην θανάσιμον πάλην. Τὸ μῆκος αὐτῶν, συμπεριλαμβανομένης τῆς οὐρᾶς, φθάνει ἐνίοτε τὰ τεσσαράκοντα ἑκατοστὰ τοῦ μέτρου, ἤτοι τὸ σύνηθες τῆς γαλῆς[1], ἀνάλογος δὲ τοῦ ἀναστήματος εἶνε τὸ θράσος καὶ ἡ θηριωδία. Πλὴν τούτου ὑπερβαίνουσι πάντας τοὺς ἄλλους κατὰ τὴν πολυτοκίαν. Κατ’ ἐξαίρεσιν τῶν λοιπῶν ζώων ἔχουσι κοινὸν πρὸς τὸν ἄνθρωπον, ὅτι δὲν ὑπάρχει δι’ αὐτοὺς ὡρισμένη ἐποχὴ ἐρώτων, ἀλλ’ ἐρωτεύονται καὶ πληθύνονται κατὰ πᾶσαν ὥραν, τρὶς δὲ ἢ τετράκις τοῦ ἔτους γεννᾷ ἡ Μοσχοβίτισσα οὐχὶ ὀλιγώτερα τῶν δεκαπέντε τέκνων. Ὁ μόνος περιορισμὸς τοῦ φοβεροῦ τούτου πολ-


  1. Τοιούτους ἐν Ἑλλάδι γιγαντείους ποντικοὺς ἔτυχεν ἅπαξ νὰ ἴδω ἐν Σύρῳ κατὰ τὴν ἀνασκαφὴν ὑπογείου ὀχετοῦ ἐν τοῖς θεμελίοις ἠρειπωμένης οἰκίας. Οἱ Συριανοὶ ὀνομάζουσι τούτους Νυφίτσας, φαίνονται δὲ ἀντιστοιχοῦντες εἰς τοὺς παρὰ τοῖς Γάλλοις λεγομένοις SURMULOTS ἢ RATS DE MONTFAUCON, κατὰ τίνας ὅμως παρ’ ἡμῖν λογίους ἡ Νυφίτσα ἀνήκει εἰς ἄλλο συγγενὲς εἶδος. Πρὸ τριακονταετίας περίπου ἀντήχει τὴν νύκτα ἐν τῇ ἐπὶ τῆς λεωφόρου Ἀμαλίας οἰκίᾳ τοῦ ἀοιδίμου Δ. Μαυροκορδάτου ἀνεξήγητος θόρυβος, τὸν ὁποῖον ἀπέδιδον αἱ γραῖαι γειτόνισαι εἰς ἐπιφοιτήσεις βρυκολάκων καὶ ἐθεώρουν τὴν οἰκίαν ὡς στοιχειωμένην, τοῦτο δὲ συνετέλεσε ν’ ἀπομακρύνῃ τοὺς ἐνοικιαστάς. Ἀλλὰ κατὰ τὴν γενομένην ὑπὸ τοῦ κληρονόμου ἐπισκευὴν ἀνεκαλύφθησαν ἐν ὑπογείῳ ὀχετῷ οἱ ταράσσοντες τὸν ὕπνον τῶν κοιμωμένων θορυβοποιοί, οἵτινες οὐδὲν ἄλλο ἦσαν ἢ τεραστίου μεγέθους ποντικοί.