Σελίδα:Σκαραβαίοι και Τερρακότες (1919).pdf/70

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα δεν έχει ελεγχθεί ακόμη για πιθανά λάθη.
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

-ΣΤΟ αἷμα πλέει ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης·
τοῦ κακοῦ ἂν τοῦ κράζουν: ἔβγα νὰ μᾶς κρίνῃς!
Στὶς πορφύρες μέσα τῆς Αὐγῆς γεννᾶται,
τῆς κακίας ἡ κνίσσα ὁλημερὶς τὸν θρέφει
καὶ θυμοὺς χορτᾶτος μὲς στὰ σκότια γνέφη
γέρνει καὶ κοιμᾶται.

Τὸ βουβό μου πεῖσμα παίρνω προβασκάνι
κι ἀσκητής, τοῦ κόσμου φεύγοντας τὴν πλάνη,
στῆς Σιγῆς τὸν Πύργο -γράφω δὲ ξεγράφω-
μοναχός μου ἐμένα διπλομανταλώνω·
τὸ χρυσὸ κλειδί του μὲ στερνό μου πόνο
ρίχτω μὲς στὸν τράφο.

Κι ὁ καιρὸς διαβαίνει ὁ πετροκαταλύτης
καὶ βροντάει τὴν πόρτα τῆς κουφῆς μου σκήτης·
κοσμογυριστάδες, νυχτοστρατοκόποι
ἥλιοι καὶ φεγγάρια πᾶνε καὶ γυρνᾶνε
-τοῦ χαμοῦ κοπάδια τρῶνε, καὶ πεινᾶνε,
στέρφο βοσκοτόπι!

69