Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
Μα οὐδὲ τἀσημοκούδουνα
μὲ τὰ χρυσά τους σεῖστρα
σὰν τὴ δική σου τὴ φωνὴ
δὲν ἔχουν, γλυκοκελαδίστρα.
Ἀπὸ ποιὰ βάθια ἀνέβασες
μὲ μαρμαρένια τὴ ψυχή μου σκάλα,
κ’ ἦρθε, καὶ σ’ ἕνα ἀπόκλωνο
κρεμάστηκε, σὰ στάλα
Στὸ ἡλιόβολο τὸ ἀπόβροχο,
καὶ τρέμει… κι ἀπ’ ἀγνάντι
φαντάζει, μὲς στὴν πρόφαντη ἀντηλιά,
περλάντι;
53
