Σελίδα:Περί του Γαλατικού Πολέμου (1871).pdf/4

δ΄.

ρικῷ αὐτοῦ δεικνυμένην, ὅτι δηλαδὴ δὲν ἔχουσι νοῦν ἐὰν μὴ πολλοὺς ἐν τῷ παιδὶ τούτῳ ἐνορῶσι Μαρίους (Πλουτ. Καισ. 1. ) καὶ ὅτι οἱ άριστοκρατικοὶ ἔπρεπε νὰ προφυλάτ-τωνται ἀπὸ τὸν κακῶς ὑπεζωσμένον παῖδα (Σουκτ. Καισ. 45), ἀποδεικνύουσι τί εἶχεν ἤδη ἀναγνώσει ἐκεῖνος ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ νεανίου, πρὶν ἢ εἰσέτι δώσῃ δείγματα τοῦ πνεύματος του ἐν τῷ δημοσίῳ βίῳ. Ἐπειδὴ δὲ ὁ Καῖσαρ ὡς ἐκ τῶν παρόντων οὐδὲν ἠδύνατο νὰ ἐλπίζῃ, ἀπῆλθεν εἰς Ἀσίαν καὶ ἤρξατο τοῦ στρατιωτικοῦ αὐτοῦ σταδίου ὑπὸ τὸν ἀντιστράτηγον Μάρκον Μενούκιον Θέρμον. Τῷ 80 ἔτει διεκρίθη ἐν τῇ πρὸ τῆς Μυτιλήνης μάχῃ, καὶ σώσας ῥωμαῖον πολίτην ἡξιώθη τοῦ στεφάνου. Μετὰ δὲ ὀλιγοχρόνιον ἐν τῷ στόλῳ τοῦ ἀνθυπάτου Ποπλίου Σερβιλίου Ἰσαυρικοῦ ὑπηρεσίαν, ὅστις κατεπολέμησε τοὺς Κίλικας πειρατὰς, ἐπανῆλθεν, ἅμα μαθὼν τὸν θάνατον τοῦ Σύλλα (78), εἰς τὴν Ῥώμην. Καὶ ἤλπιζε μὲν νὰ εὕρῃ θέσιν τινὰ ἐν τῷ περιμενομένῳ ἐμφυλίῳ πολέμῳ, ἀλλ' ἐπειδὴ ὁ ὕπατος Λέπιδος δὲν ἐφαίνετο κατάλληλος νὰ γίνῃ ἀρχηγὸς τῆς στάσεως, δὲν μετέσχε τοῦ οὐδεμίαν ἐλπίδα παρέχοντος ἐπιχειρήματος (Σουητ. 3). Ἐπεζήτει δὲ μᾶλλον νὰ εἰσέλθῃ εἰς τὸ πολιτικὸν στάδιον δι' ἄλλης ὁδοῦ, ἣν καὶ ἄλλοι Ῥωμαῖοι πολλάκις ἠκολούθησαν, ἵνα διακριθῶσιν εἰς τρόπον εὐάρεστον τῷ δήμῳ. Κατηγόρησε λοιπὸν ἐπὶ κακώσει τῆς ἐπαρχίας ( repetunlatnm ) τὸν Γναΐον Δολαβέλλαν, ὅστις τῷ 80 ἔτει διῴκησεν ὡς ἀνθύπατος τὴν ἐπαρχίαν Μακεδονίαν, Ὁ λόγος τοῦ εἰκοσιτριετοῦς κατηγόρου διήγειρε μέγαν θαυμασμόν· οἱ ἀριστοκρατικοὶ ὅμως δὲν ἀφῆκαν νὰ καταδικασθῇ ὁ Βολαβέλλας. Ἡ δυσμένεια, ἧς ἕνεκα τῆς κατηγορίας ταύτης ἔτυχε παρ’ ἐκείνῃ τῇ μερίδι, ὡς φρονεῖ ὁ Σουητώνιος (4), ἀλλὰ κυρίως ἡ ἐπιθυμία νὰ τελειοποιήσῃ τὸ ῥητορικὸν ἐκεῖνο δῶρον, παρεκίνησεν αὐτὸν νὰ ἀπέλθῃ εἰς Ῥόδον κατὰ τὸν χειμῶνα τοῦ 76 ἔτους, ἵνα ἀκούσῃ τὸν περίφημον ῥήτορα Μόλενα, ὅστις ὑπῆρξε καὶ διδάσκαλος τοῦ Κικέρωνος. Κατὰ τὸν πλοῦν δὲ, συλληφθεὶς παρὰ τὴν Μίλητον ὑπὸ τῶν πειρατῶν, ἔδειξε τὴν νεαρὰν