ἐκείνους, οὓς κατέσχον ἐν τῷ στρατοπέδῳ, ἔδωκε τὴν ἄδειαν νὰ ἀναχωρήσωσιν. Αλλ’ ἐκεῖνοι φοβούμενοι τὰς τιμωρίας καὶ τὰς βασάνους τῶν Γαλατῶν, ὧν τοὺς ἀγροὺς εἶχον ἐρημώσῃ, εἶπον ὅτι θέλουσι νὰ μείνωσι παρ’ αὐτῷ. Εἰς τούτους παρεχώρησεν ὁ Καῖσαρ τὴν ἐλευθερίαν.
16. Μετὰ τὸ τέλος τοῦ Γερμανικοῦ πολέμου ὁ Καῖσαρ διὰ πολλὰς αἰτίας ἔκρινεν ἀναγκαῖον νὰ διαβῇ τὴν Ῥῆνον· τούτων δὲ εὐλογωτάτη ἦτο, ὅτι βλέπων τοὺς Γερμανοὺς οὕτως εὐκόλως ἀναπειθομένους νὰ διαβαίνωσιν εἰς τὴν Γαλατίαν, ἠθέλησε, καὶ αὐτοὶ νὰ φοβῶνται περὶ τῶν ἰδίων πραγμάτων, ἂν κατενόουν ὅτι καὶ τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων ὁ στρατὸς καὶ δύναται καὶ τολμᾷ νὰ διαβῇ τὸν Ῥῆνον. Πρὸς τούτοις δὲ ἐκεῖνο τὸ μέρος τοῦ ἱππικοῦ τῶν Οὐσιπετῶν καὶ Τεγχθέρων, ὅπερ ἀνωτέρω ἐμνημόνευσα ὅτι χάριν λείας καὶ ἐπισιτισμοῦ διέβη τὸν Μόσην καὶ δὲν μετέσχε τῆς μάχης, μετὰ τὴν φυγὴν τῶν οἰκείων ἀνεχώρησε πέραν τοῦ Ῥήνου εἰς τὴν χώραν τῶν Συγάμβρων καὶ συνηνώθη μετ’ ἐκείνων. ᾿Αφ’ οὗ δὲ ὁ Καῖσαρ ἔπεμψεν ἀγγέλους πρὸς αὐτούς, ἵνα ἀπαιτήσωσι, νὰ παραδώσωσιν εἰς αὑτὸν τοὺς ἐπενεγκόντας πόλεμον καθ᾿ ἑαυτοῦ καὶ τῆς Γαλατίας, ἀπεκρίναντο: Ὅριον τῆς ἐπικρατείας τοῦ δήμου τῶν Ῥωμαίων εἶναι ὁ Ῥῆνος· ἐὰν νομίζῃ ἄδικον αὑτοῦ ἄκοντος, οἱ Γερμανοὶ νὰ διαβαίνωσιν εἰς τὴν Γαλατίαν, διατί ἀπαιτεῖ, νὰ ἀνήκῃ τι πέραν τοῦ Ῥήνου εἰς τὴν ἀρχὴν καὶ ἐξουσίαν αὑτοῦ; Οἱ δὲ Οὔβιοι, οἵτινες μόνοι τῶν πέραν τοῦ Ῥήνου οἰκούντων ἐπέμψαν πρέσβεις πρὸς τὸν Καίσαρα, συνωμολόγησαν φιλίαν καὶ ἔδωκαν ὁμήρους, σφόδρα ἐδέοντο, νὰ βοηθήσῃ αὐτούς, διότι μεγάλως ἐπιέζοντο ὑπὸ τῶν Σουήβων· ἐὰν δὲ διὰ τὰ πράγματα τῆς πολιτείας κωλύεται νὰ πράξῃ τοῦτο, μόνον πέραν τοῦ Ῥήνου ἂς διαβιβάσῃ τὸν στρατόν: τοῦτο θὰ ἀρκέσῃ εἰς αὐτοὺς πρὸς τὴν βοήθειαν (τοῦ παρόντος) καὶ τὴν ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος χρόνου. Τοσοῦτον δὲ εἶναι τὸ ὄνομα καὶ ἡ φήμη τοῦ στρατοῦ αὐτοῦ μετὰ τὴν ἦτταν τοῦ Ἀριοβίστου καὶ τὴν τελευταίαν μάχην, ὥστε διὰ
