ῥὼ, ἑπτὰ μὲν παρὰ τοῦ ἀγγλικοῦ. ναυαρχείου ὑπὸ τὸν πλοίαρχον Ὤστεν σταλέντα, πέντε δὲ ὑπὸ τοῦ κητοθήρου Πέννυ διευθυνόμενα. Ἀλλὰ καὶ ἡ γυνὴ τοῦ. Φραγκλίνου, ἣν Ἀρτεμισίαν τῆς ΙΘ΄ ἑκατονταετηρίδος δυνάμεθα νὰ ὀνομάσωμεν διὰ τὴν ἀφοσίωσιν εἰς τὸν σύζυγον αὐτῆς, ἔστειλεν ἰδίᾳ δαπάνῃ ἐν πλοῖον, πρὸς τούτοις δὲ καὶ ἡ Ἀμερικὴ ἕτερα δύο. Ἦλθε δὲ καὶ αὐτὸς ὁ ἥρως τῆς ἀρκτικῆς θαλασσοπορίας ὁ γέρων. ναύαρχος Ἰω. Ῥός. Ποτὲ ἄρα κατὰ τὰ πρὸς τὸν πόλον πελάγη δὲν παρευρέθησαν συγχρόνως τοσαῦτα εὐρωπαϊκὰ πλοῖα, οὔτε τοσοῦτοι ἔμπειροι καὶ μεγάθυμοι ἄνδρες συνεμάχησαν ὑπὲρ εὐγενεστέρας ὑποθέσεως. Καὶ δὲν θέλομεν μὲν παρακολουθήσει ἕκαστον τῶν πλοίων τούτων κατὰ τὰς ἰδίας αὐτοῦ ἐρεύνας, θέλομεν ὅμως σημειώσει τὰ κυριώτερα αὐτῶν ἔργα.
Κατ’ ἀρχὰς περίστασίς τις ἐπὶ τοσοῦτον ἀνεπτέρωσε τὰς ἐλπίδας, ὥστε ἐνόμισαν πάντες ὅτι ἀνεκάλυψαν τὰ ἴχνη τοῦ Φραγκλίνου. Ἐπὶ τῆς νήσου Βήτσεϋ καὶ τοὺς πέριξ αἰγιαλοὺς εὗρον τρεῖς τάφους καὶ λείψανα κατασκηνώσεως, ἀποδεικνύοντα ὅτι ἐκεῖνο οὓς ἐζήτουν διεχείμασαν ἐκεῖ ὅτε τὸ πρῶτον ἦλθον εἰς τὰς ἀρκτικὰς χώρας· ἀλλ’ οὐδὲν σημεῖον ἢ ἡμερολόγιον εὑρέθη ἀναγγέλλον τὴν μέλλουσαν αὐτῶν διεύθυνσιν. Πρὸς ποῖον ἆρα μέρος ἔπλευσαν ὁ Τρόμος καὶ τὸ Ἔρεβος;
Οἱ δύο πλοίαρχοι Ὤστεν καὶ Πέννυ ἀπεφάσισαν τότε νὰ στείλωσι τὸ προσεχὲς ἔαρ εἰς διάφορα μέρη ἀποσπάσματα πρὸς ἀνίχνευσιν. Καὶ ἐν μὲν ἐπεχείρησε νὰ ἐπισκεφθῇ τὰ παράλια τῆς Μελβίλλης, ἕτερον δὲ τὸν πορθμὸν Οὐέλλιγκτων. Ἦν δὲ τὸ σχέδιον τοῦτο σύμφωνον πρὸς τὰς δοθείσας τῷ Φραγκλίνῳ ὁδηγίας, καθ’ ἃς ἔμελλε νὰ διαβῇ τὸν πορθμὸν Βαῤῥὼ, νὰ φθάσῃ μέχρι Βάγκης πρὸς δυσμὰς, ἐκεῖθεν δὲ νὰ στραφῇ πρὸς μεσημβρίαν, διὰ τῆς δυτικῆς παραλίας τοῦ Οὐέλλιγκτων, πρὸς τὴν Ἀμερικανικὴν ἤπειρον, καὶ νὰ διευθυνθῇ πρὸς τὸν Βεχρίνειον πορθμόν. Ἑὰν δὲ διὰ τοὺς παγετοὺς δὲν κατωρθοῦτο ἡ ἐκτέλεσις τοῦ ἀξιολόγου τούτου προγράμματος, ἤτοι τῆς λύσεως τοῦ τέως ἀνεξηγήτου προβλήματος, παρηγγέλλετο νὰ ἐξερευνήσῃ τὸ στενὸν Οὐέλλιγκτων, καὶ νὰ τραπῇ πρὸς ἄρκτον. Ἀλλ' ἕνεκα τῆς διπλασίας ταύτης ἐντολῆς τοῦ Φραγκλίνου, οἱ ἀναζητοῦντες αὐτὸν ἠπόρουν ποῦ νὰ διευθυνθῶσι.
Τὴν 14 Ἀπριλίου 1851, ἤτοι τὴν προτεραίαν τῆς ἀναχωρήσεως τῶν ἀποσπασμάτων, τὰ πληρώματα συνῆλθον ἐν συμποσίῳ καὶ τὴν ἐπιοῦσαν, μετὰ κοινὴν προσευχὴν καθ’ ἣν ἐπεκαλέσθησαν τὴν ἐξ ὕψους βοήθειαν, «τὰ ἕλκυθρα ἀνεχώρησαν διασχίζοντα τὴν πεπηγυίαν ἐπιφάνειαν τῆς ἀβύσσου· τοσοῦτος δὲ ἦν τῶν ἀποσπασμάτων ὁ ἐνθουσιασμὸς καὶ τοτοῦτον τὸ θάῤῥος, ὥστε ποτὲ ἐπιχείρημα ἔχον δυσκολίας καὶ ἀνεκδιηγήτους ταλαιπωρίας καὶ στερήσεις ὁποίας τὸ προκείμενον, δὲν ἔτυχε τοιαύτης προθυμίας [1].
Καὶ τὰ μὲν ἀποσπάσματα συνέκειτο ἐξ ἀνδρῶν ἑξακοσίων, δεκατέσσαρα δὲ ἕλκυθρα συρόμενα ὑπὸ γροενλανδικῶν κυνῶν[2], ἔφερον τροφὰς ἡμερῶν τεσσαράκοντα.
Ἐνίοτε, οὐρίου πνέοντος ἀνέμου, καὶ ὁμαλοῦ ὄντος τοῦ πάγου, ἀνεπεταννύοντο ἱστία ὑπὲρ τὰ ἕλκυθρα, καὶ ὡς ἀστραπαὶ ἔτρεχον τὰ χερσαῖα ἐκεῖνα σκάφη φέροντα πρὸς τὴν πρύμναν τὴν σημαίαν καὶ τὸ σύμβολον τοῦ ἀποσπάσματος.
Τὸ ἀπόσπασμα τὸ διοικούμενον ὑπὸ τοῦ πλοιάρχου Ὀμμάνεϋ ἀνεκάλυψε νέαν γῆν, τὴν μετὰ ταῦτα ὀνομασθεῖσαν Γῆν τοῦ πρίγκηπος Γάλλης.
Ὁ δὲ ὑποπλοίαρχος Μὰκ Κλίντων προέβη καὶ ποῤῥωτέρω· ὁ νέος οὗτος ναυτικὸς ὅστις μετά τινα ἔτη ἔμελλε νὰ σχίσῃ τὸν πέπλον τὸν καλύψαντα τοσοῦτον χρόνον τὴν τύχην τοῦ Φραγκλίνου καὶ τῶν περὶ αὐτὸν, ἐφάνη ἔκτοτε πιστὸς εἰς τὸ εὐγενὲς αὐτοῦ σύμβολον· Πίστις καὶ θάῤῥος. — Καρτερία μέχρι τέλους. Προήλασε δὲ ἐπὶ τοῦ πάγου καὶ πέραν τῆς δυτικῆς παραλίας τῆς νήσου Μελβίλλης, ὑπερβὰς καὶ τοῦ Ἐδουάρδου Πάῤῥυ (1819—1820) τὴν ἀξιομνημόνευτον ἐκδρομήν. Ὁ Κ. Πάῤῥυ εἶχε παραστήσει τὴν νῆσον ταύτην ὡς γῆν προνομιοῦχον μεταξὺ τῶν ἐρήμων ἐκείνων θαλασσῶν· τὴν ἀλήθειαν δὲ ταύτην ἐπεκύρωσε καὶ ὁ Μὰκ Κλίντων, ποικίλα ζῶα καὶ φυτὰ ἀπαντήσας ἐκεῖ. Ἔτι ἀπὸ τοῦ μηνὸς Μαΐου εἶδε χλόην κατακαλύπτουσαν τὰς κοιλάδας καὶ τοὺς λόφους, καὶ τάρανδοι, λαγωοὶ, ἀλώπεκες, ἄγριαι νῆσσαι, πέρδικες, σκολόπακες, χαραδρυοὶ, καὶ βόες ἐπλανῶντο πανταχόσε. Παρετηρήθη δὲ καὶ ζωολογικὸν φαινόμενον περιεργότατον. Ἐκ τῶν ζώων, ἅτινα ποτὲ δὲν εἶχον ἰδεῖ ἄνθρωπον, τὰ μὲν σαρκοβόρα, οἷον ἄρκτοι, λύκοι καὶ λοιπὰ ἔφευγον ἅμα βλέποντα τοὺς ναύτας, τὰ δὲ χορτοβόρα, ὡς ὁ τάρανδος, ὁ βοῦς, ὁ λαγωὸς ἔμενον καὶ ὅτε ἐπλησίαζον αὐτὰ οἱ ξένοι καὶ οὐδένα ἐδείκνυον φόβον, ὡς ἐπὶ τῶν μακαρίων ἡμερῶν τῆς Ἐδὲμ, ὅπου καὶ ἄνθρωποι καὶ ζῶα συνεβίουν ἐν εἰρὴνῃ καὶ ἀδελφότητι ὑπὸ τὸν ὀφθαλμὸν τοῦ κοινοῦ αὐτῶν πλάστου. Ἀλλὰ φεῦ! ὡς καὶ κατὰ τὴν λοιπὴν γῆν οὕτω καὶ κατὰ τὴν νῆσον ταύτην ὁ ἄνθρωπος πρῶτος ἐτάραξε τὴν εὐτυχῆ τῶν ὄντων συμβίωσιν καὶ ἤρξατο χειρῶν ἀδίκων. Ὁ Μὰκ Κλίντων καὶ οἱ περὶ αὐτὸν ἔβαψαν τὸ ἔδαφος της νήσου διὰ τοῦ αἵματος τῶν εὐπίστων αὐτῆς κατοίκων, οἵτινες εἶχον ζήσει ἔως τότε ἥσυχοι καὶ ἄγνωστοι. «Τοιαύτην δὲ εἴχομεν ἀφθονίαν, λέγει ὁ Μὰκ Κλίντων, ὥστε τὴν αὐτὴν ἡμέραν προεγεύθημεν καὶ πέμμικαν,[3] καὶ πέρδικας, καὶ κρέας ἄρκτου ἠλειμμένον μετὰ στέατος χοίρου καὶ σοκολάταν.»
Ἀλλὰ μὴ σπεύσωμεν νὰ πιστεύσωμεν ὅτι τὰ πάν-
- ↑ Ὅρα ἔκθεσιν τοῦ πλοιάρχου Ὤστεν πρὸς τὸ Ναυαρχεῖον.
- ↑ Ἐπειδὴ οἱ Ἐσκιμῶοι δὲν κατώρθωσαν νὰ ἐξημερώσωσι ταράνδους καὶ βόας, μεταχειρίζονται ἀντ' αὐτῶν κύνας.
- ↑ Ἰνδικὸν βρῶμα συγκείμενον ἐκ ξηροῦ βοείου κρέατος καὶ ἀλείμματος οὗτινος γίνεται χρῆσις κατὰ μικρὰν ποσότητα, ὅπερ ὅμως εἶναι θρεπτικώτατον. Διὰ τὰς δύο ταύτας ἰδιότητες χρησιμεύει ὑπὲρ πᾶν ἄλλο εἰς τοὺς περιερχομένους τὰς ἐρήμους ἐκείνας. Μία ὀκᾶ πέμμικας ἰσοδυναμεῖ πρὸς ἓξ ὀκάδας κρέατος νωποῦ.
