«Αὐτὰ ἐτραύλισεν ἡ Πυθία
πρὸς τοὺς ἀγνώμονας Δωριεῖς,
ὅταν ἠρώτων, ἡ ἀδικία
ἐὰν ἀρέσκῃ καὶ τοῖς θεοῖς.
Αὐτὰ αἱ πτέρυγες τῆς φιλίας
κατʾ ἐπινεύσεις φέρουσι θείας·
καὶ ὅστις δήποτε τὰ μανθάνῃ
τοιουτοτρόπως τὰ ἐξηγεῖ.
Ἢ τὴν ζωήν του ὁ Κόδρος χάνει,
ἢ ταῖς Ἀθήναις ὑποταγή.»
Ὄπως ὁ ἄνεμος εἰς τὰ δάση,
ὀξὺς ἀθρόον ἐπιρρυείς,
τὴν ἡσυχίαν διαταράσσει,
σείων τοὺς κλάδους μετὰ βοῆς,
οὕτω ταράσσει τοὺς Ἀθηναίους
μὲ δύο λόγους, τοὺς τελευταίους.
Ὡς ὀγκουμένη τοῦ πόντου πλάτη,
ἀνακινεῖται ἡ ἀγορὰ
βοὴ δʾ ἐγείρεται αὐτομάτη,
συγκεχυμένη καὶ θλιβερά.
