Ἄδικα τέκνα τοῦ Ἡρακλέους!
Ἀπὸ ἀσύλου τὴν Ἀττικήν,
ξένοι τοσούτου πατρῴου κλέους,
εἰς γῆν μετέβαλον ἐχθρικήν.
Διʾ ἣν ὀφείλουν εὐγνωμοσύνην,
ὁρμῶσι σπείροντες δουλοσύνην.
Ὅταν ὁ πρόγονος ἀνακύψας
τοὺς εἶδε τέμνοντας τὸν Ἰσθμόν,
τὸ πρόσωπόν του κατακαλύψας
βαρὺν ἐξήνεγκε μυκηθμόν.
Ἐκεῖνος, σύντροφος τοῦ Θησέως,
τὰς Συμπληγάδας παραδραμών,
σύμμαχος ναύτης, ἔπλεεν ἕως
εἰς τῆς Κολχίδος τὸν ποταμόν.
Ὁμοῦ δʾ ἐλθόντες εἰς Ἀμαζόνας
ἤραντο κλέος εἰς τοὺς αἰῶνας·
πλὴν οἱ υἱοί των εἰς ἐναντίας
τώρα τρεπόμενοι στρατιάς,
κληροδοτοῦσι τὰς ἀπεχθείας
κʾ εἰς τὰς μελλούσας των γενεάς.
