Σελίδα:Οι αγάπες του χρόνου, 1933.pdf/7

Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.

ΕΡΩΤΑΣ

Τίποτα μένει ἀμόλυντο στὴν γῆ·
καὶ τὰ φαντάσματα ἀναπνέουνε…
Τὰ ὄνειρα ἀπὸ θύμησες κατάγονται
κι ὅλες οἱ θύμησες ἐράσμιες.